Biepmiep schreef:Hoe is het nu, na een paar dagen met je?
Het gaat nu wel wat beter met mij. Ik kan goed over polleke praten maar alleen hoe ze vroeger was. Mijn zwager informeerde gisteren bijvoorbeeld hoe het allemaal gegaan was, maar daar kan ik nog niet over praten. Dan verstik ik een beetje.
Soms vergeet ik even dat ze er niet meer is. Zoals gisteren, toen ik STefan in de stal wilde vragen waar polleke was. Kon de vraag nog net inslikken. Ook met het klaar maken van eten moet ik soms opletten dat ik maar 1 bakje pak i.p.v. 2.
Wandelen met STefan en Bobbes doe ik nog niet. Want polleke had er graag bij willen zijn en dat is ze niet. Ze bleef wel eens vaker bij mij thuis en dan ging Stefan alleen met Bobbes omdat ik haar dan in de gaten wilde houden i.v.m. het slechte lopen. Maar als ik mee ging, ging zij ook mee. Ik ging ook nooit zonder haar.
Als ik 's avonds na de paarden gevoerd heb en naar binnen ga, realiseer ik me dat ik de deur nu kan afsluiten. Ik hoef niet meer met POlleke naar buiten. Iedere keer sta ik daar nog even bij stil.
Ik kan er nu wel iets beter mee omgaan dan vroeger, toen Bessie stierf. Toen die dood was, was ik een week na haar dood echt verbaasd dat al het andere nog gewoon door was gegaan. Kennelijk had ik toch verwacht dat de wereld stil zou gaan staan door haar dood of zo. Nu bij polleke weet ik inmiddels beter.
Ik vind het in ieder geval fijn dat ik medeleven krijg en steunbetuiging van mensen die van een hond kunnen houden zoals ik dat doe. Ook van mensen die Polleke vroeger echt gekend hebben zoals o.a. Branca, Ludora, Adrienne, Jolande, Smaxie, Randy. Biebel belde me meteen na het lezen van dit topic op want die was zich lam geschrokken. De mensen die mij en polle vroeger gekend hebben, weten dat we een eenheid waren en dat polleke werkelijk een bijzonder hondje was. Heus niet alleen omdat ik zoveel van haar hield. Ze was het gewoon. Sommigen zeiden, "zo'n fijne hond krijg je nooit weer". Eerlijk gezegd ben ik daar nu ook even bang voor.... Met Bobbes heb ik niet dat wat ik met Polle had. Bobbes is vooral op Stefan gericht. Ik hoop dat het volgende hondje weer net zo fijn en lief zal zijn. En net zo fel en energiek. Ik heb er een op het oog en die heeft datzelfde brutale gezichtje als Polleke vroeger had.