Op de eerste plaats wil ik je heel, heel veel sterkte wensen met het verlies van je kat. Het zijn toch een beetje je kinderen, dus ik kan me je verdriet heel erg goed voorstellen.
Eén van onze katten is twee jaar geleden aangereden en hing zo goed als dood in mijn armen. Als een wonder is hij - uiteraard met hulp van de DA - weer op de klaver gekomen en jaagt hij weer dagelijks achter muizen aan. Alleen de tik die hij er mentaal aan over heeft gehouden was/is niet fijn. Het heeft die hele twee jaar geduurd voordat hij zelfs ons weer ging vertrouwen. Inmiddels kruipt hij weer als het ware in je en begint hij weer het blije dier te worden die hij was en komt hij op bed weer tegen je aan liggen, maar wat een weg heeft hij hiervoor moeten afleggen. Hij blijft nog wel heel bang voor verkeer (gelukkig) en schrikt van het minste of geringste, maar hij is weer actief en miauwt blij als hij je ziet.