Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-06-23 15:06

Geplaatst: 24-06-23 15:06

Ach gossie, die laatste foto van Siem. Wat is hij achteruit gegaan.

Ik heb een aantal jaar geleden mijn kat in laten slapen. Op het oog een gelukkige, tevreden en stikgezonde kat. Het bijbehorende verhaal is er een van 1,5 jaar intensieve paliatieve zorg. De laatste 4 maanden met 5 a 6 medicatiemomenten die stipt op tijd moesten plaatsvinden. Mijn kat had een goedaardige massa in haar koppie die niet operabel was en die zich helaas kwaadaardig ging gedragen door de plek waar het zat. Een MRI bracht dat aan het licht. Dus toen ook de intensieve medicatie haar niet meer vrij hield van epileptische aanvallen heb ik haar direct laten gaan. Gewoon in haar weldoorvoede, speelse en tevreden doen. De MRI was duidelijk. Het was onomkeerbaar en zou alleen maar erger worden.

Ze is thuis ingeslapen door een andere DA dan onze eigen DA. Die zag ook een blije, extroverte en gezonde kat rondlopen. Op basis van haar medisch dossier had hij toch zonder problemen in laten slapen. Sterker nog, ik kreeg zelfs een compliment dat ik haar liet gaan terwijl ze nog niet zwaar aan het aftakelen was. Fysiek had ze de aanvallen nog wel een aantal maanden vol kunnen houden voor het aan haar te zien zou zijn. Vond ik het lastig om mijn vriendinnetje zo ogenschijnlijk supergezond te laten gaan? Ja, maar ik vond het vooral oneerlijk. Maar niks hielp meer om haar van de epilepsie te verlossen. Alleen inslapen kon het nog stoppen.

Siem zal je niks kwalijk nemen hoor. Inslapen is het laatste geschenk dat jij je vriendje kan geven om pijnvrij te worden.

**Geplaatst**: 24-06-23 15:24

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 15:24

Bedenk es voor jezelf of het leven nog leuk is met al die kwalen. En zoek een andere dierenarts, deze ziet jou als melkkoe

**Geplaatst**: 24-06-23 15:27

Geplaatst: 24-06-23 15:27

Goof schreef:
Ik lees overal het advies om de kat in te laten slapen, maar als ik het goed lees wil TS dat ook, maar is het de dierenarts die rekt.
Ik zou een andere dierenarts zoeken TS en rustig afscheid nemen van je kat die een prachtige leeftijd heeft bereikt.

ben ik dan zo abuis?
hoe ik het lees wil TS niet dat Siem een lijdensweg heeft, maar ze voelt zich niet lekker bij het besluit te moeten nemen.
Ze vraagt de DA om metacam.
De DA geeft niet zomaar metacam en adviseert daarom opnieuw onderzoeken.

Ik lees nergens dat TS de DA heeft gevraagd voor een afspraak voor het laten inslapen van Siem, en ik denk dat als ze dat wel doet dat de DA dat best begrijpt en niet afkeurt.

Is dat wel de stand van zaken, dan ben ik het helemaal met Goof eens, en zou ik zeker een andere dierenarts raadplegen

**Geplaatst**: 24-06-23 15:29

Geplaatst: 24-06-23 15:29

En ik denk dat de meeste dierenartsen er ook wel aan meewerken als je er zelf zeker in bent.
Maar ben je in de twijfel modes zal er eerder op nog verder onderzoek aangestuurd worden.

**Geplaatst**: 24-06-23 15:29

Geplaatst: 24-06-23 15:29

In de eerste plaats wat een prachtige kat heb je....

Ik weet dat het moeilijk is maar als ik jou verhaal lees denk ik: Is dit nog wel een katwaardig bestaan? Voor wie doe je het? (Ik wil niet naar overkomen) Deze vragen stelde ik mijzelf ook een aantal jaar geleden toen onze kat ziek werd. Ze had kanker...... Niets meer aan te doen.
En wat zegt de dierenarts? We kunnen wel weer foto's nemen, een echo enz. Maar wat schiet ik er mee op dacht ik..... Hij zegt dat weet je nog ongeveer hoe lang ze heeft.......
Dat hebben wij niet gedaan. Toen ze achteruit ging hebben we haar met heel veel verdriet laten gaan.......
En dat is NIET leuk maar voor de kat wel het allerbeste......

Laat je door de dierenarts niet onnodig op kosten jagen. Het is jou kat en jij beslist........
Ik wens je veel sterkte in het nemen van een beslissing......

**Geplaatst**: 24-06-23 15:34

Geplaatst: 24-06-23 15:34

Dit soort dingen en beslissingen blijven moeilijk. Maar zoals je het beschrijft, moord is het echt niet.
Een paar jaar geleden heeft mijn moeder ook zo veel moeite gehad om onze gezinskat in te laten slapen. Hij was 22/23 jaar oud, dement en kon ook niet meer op tijd op de kattenbak komen. Ook zo'n oude mannen vachtje. Mijn moeder vond ook dat ze de lijn tussen leven of dood niet kon of mocht bepalen maar toen het zo ver was had ze best veel spijt dat ze zolang had gewacht. Vooral omdat ze zag hoe andere katten normaal of gezond zijn. Onzindelijkheid bij een kat, vooral op de plek waar ze slapen, is echt wel een teken dat het niet goed gaat. Wat je ook gaat doen, veel wijsheid en sterkte!

**Geplaatst**: 24-06-23 16:15

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 16:15

In mijn ogen kunnen wij als mensen onze dieren de grootste gift van allemaal geven: euthanasie voor leven lijden wordt. Waar mensen vaak door blijven hobbelen omdat ondanks leed euthanasie niet kan of mag, kun je je huisdier dit besparen. En volgens mij weet je hart allang wat de juiste beslissing is maar je dierenarts kent jouw kat niet zo goed als jij. Sure er zijn vast manieren nog om te behandelen, om hem op te lappen voor een (on)betaalde tijd maar wordt die tijd kwalitatief nog wel leuk voor de kat? Een kat die niet eet voelt zich niet lekker, een kat die niet of naast de bak urineert voelt zich ook niet lekker m.
Als je moeite hebt met de reactie van je dierenarts kun je ook nog een aecond opinion veagen bij een andere arts. Zelf heb ik borig jaar een glink gesprek gehad met de dierenarts over mijn oudere chihuahua die al in reserve tijd zat en een lensloslating kreeg in gaar oog. Een dure operatie was mogelijk maar omdat ze ook nog eens dementie had en een slecht hart zou dat ook maar een tijdelijk oplap middel zijn.

Ik zou zeggen: als t jou helpt een 2e DA ernaar laten kijken. En anders nog een (paar dagen) dagje mooie herinneringen maken en hem laten gaan. Je hebt een niet zo makkelijke kat een enorm goed leven gegeven, en dat was het waard. Nu is t tijd om hem te laten gaan

**Geplaatst**: 24-06-23 16:36

Geplaatst: 24-06-23 16:36

eilleen333 schreef:
Goof schreef:
Ik lees overal het advies om de kat in te laten slapen, maar als ik het goed lees wil TS dat ook, maar is het de dierenarts die rekt.
Ik zou een andere dierenarts zoeken TS en rustig afscheid nemen van je kat die een prachtige leeftijd heeft bereikt.

Ik heb aangeboden om evt aan huis te komen. Maar TS is nog niet online geweest volgens mij. Maar als ze wil, is er de optie

Geweldig aanbod!

**Geplaatst**: 24-06-23 18:11

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 18:11

Een vraag die ik mijzelf stel als het einde in zicht komt:
'Hoe zou het zijn voor dit dier in de vrije natuur...?'

Uiteraard: ook ik heb jaren gezeuld met nier. dieet. voerzakken en blikjes, DA rekeningen betaald, 'nog weer een onderzoek/ diagnose / behandeling' - dus ik herken je verhaal van A tot Z.

En dat je dan als mens de beslissing neemt, die anders 'door Moeder Natuur' genomen zou worden voelt akelig.
And let's face it: je lieverd verliezen is ont-zet-tend verdrietig.

Ooit, "mijn paard was klaar", zoals de boer mij vriendelijk en troostend zei,
we hadden in goed overleg de dierenarts gebeld 'voor het laatste spuitje'
... en mijn verdriet ging met mij op de loop.
"Jij bent de eigenaar! Neem je verantwoordelijkheid! Naar de kliniek! Aan het infuus...!! Neem géén genoegen met het oordeel van de 'dorpsdierenarts'!"

Gelukkig had ik lieve mensen om me heen die mijn aanvechting snapten - en qua inhoud was iedereen duidelijk 'dat gaan we niet meer doen'.

Toen de dierenarts een half uur later ter plaatse was, was ik er klaar voor.
Mijn paard is rustig en eaardig 'ingeslapen'.
Uiteraard was ik erg verdrietig, maar het was ook 'goed'.

Ik wens jou en je lieve kat heel veel sterkte de komende dagen. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-06-23 18:28

Geplaatst door de TopicStarter : 24-06-23 18:28

Wow wat een hoop reacties! Ik heb vandaag een lekker drukke paarden dag, maar heb inmiddels alles bij gelezen.
Echt iedereen bedankt voor de berichten, het zijn er zo veel dat het moeilijk is ieder bericht persoonlijk te beantwoorden.... Hier volgt wederom een lang verhaal

Waar ik allemaal tegenaan hik is dat mijn directe omgeving eigenlijk allemaal van mening is dat Siem inslapen in zijn belang is. Alleen zien zij hem natuurlijk niet heel vaak. Ik ben elke dag bij hem en heb niet het idee dat hij lijdt. Natuurlijk, hij is stijf, houdt zichzelf niet meer schoon, plast naast de bak en drinkt veel. Maar zijn ogen zijn nog in het hier en nu, hij is alert (voor zover hij alles nog kan horen) en trekt graag een sprintje naar de keuken als hij denkt dat er eten aankomt of dat hij het balkon op mag.
1x heeft hij laatst echt een slechte dag gehad, toen wij hij misselijk en wilde hij niet mee om te eten. Op zo'n moment zou ik er vrede mee kunnen hebben hem te laten gaan, of als dit vaker zou voorkomen. Maar nu... nu is het lastig, ik vind hem spraakzaam, blij en vrolijk.

Neemt niet weg dat inslapen al langer in mijn hoofd rondt speelt, ik ben niet voor niks 6 weken geleden naar de dierenarts gegaan om hem te laten onderzoeken, met het idee dat het daarna wel eens klaar kon wezen. Maar ik vind hem vergeleken met toen, toch weer opgeknapt.

Alleen het plassen in huis vreet zo veel energie. Ik was vandaag optimistisch want er was al 24 uur niks mis gegaan. Helaas kom ik net thuis en kan ik weer dweilen.... Daarom vind ik het zo moeilijk. Ik zou hem voor mijn gevoel nu alleen inslapen om ik het plassen in huis niet trek, omdat ik dat lastig vind.
De vakantie is ook pas begin september, dus zelfs al zou hij dan nog hier zijn dan is er nog wel tijd om iets te regelen. Hopelijk is het dan ook minder warm, zodat hij thuis kan blijven met een zeer aardige buurman of vrouw die hem verzorgt....

Het boekje wat jullie noemen heb ik 6 weken geleden ook bij de dierenarts mee gekregen. Veel dingen herkende ik. Het hopen dat je thuis komt en dat hij dan overleden is. Dat hoop ik ook elke dag, dat hij er snel tussen uit is gepiept.
Waar jullie me wel mee aan het denken zetten is, moet ik wachten tot het lijden wordt. Want ja, voor mijzelf is dat makkelijker. Dan kan ik zeggen, ik had geen keus, hij was te slecht. Maar voor Siem is dat niet eerlijk. Iets waar ik de komende dagen over na kan denken.

Siem maakt het verder op dit moment dus redelijk goed. Hij heeft ook nog vrije toegang tot alle kamers in het huis, op mijn slaapkamer en de badkamer na. "Gelukkig" plast hij tot nu toe alleen op de grond in de woonkamer, want mocht ook mijn bank de pineut zijn, dan wordt het zeer lastig omdat hij dan bijna nergens meer kan zijn. Op dat moment vind ik ook dat zijn kwaliteit van leven te erg verkleint moet worden om de mijne te waarborgen en hoop ik dat ik dan wel eerlijk kan zijn.

Maandag belt mijn dierenarts mij als het goed is. Ik heb donderdag het verzoek tot pijnstillers neergelegd. Hij zou mij toe later terug bellen, alleen wat ik toen in vergadering. Vrijdag kreeg ik een assistent aan de lijn die mij dus vertelde dat de DA bloedonderzoek en urine onderzoek aanraden en op basis daar van gabapentine in lage dosering wilde voorschrijven. Hier is hij alleen de vorige keer zo suf van geworden dat ik daar niet heel blij van wordt. Hij kreeg het toen voorschreven omdat de dierenarts zijn bloeddruk wilde meten en dat niet ging omdat hij heel boos wordt bij de dierenarts. Het weer uitvoeren van onderzoeken voelt voor mij ook alsof ik een melkkoe ben, eventueel inslapen is nog niet eens besproken of aan de orde geweest. Ik weet niet hoe de beste man daar overdenkt.

@Eilleen333 ik neem even via pb contact met je op. Een heel lief aanbod, maar ik weet zo 1 2 3 niet wat mijn woonplaats is volgens bokt en hoe erg dat nog klopt..... Ik wil ook niet dat je uren onderweg bent voor mij.

**Geplaatst**: 24-06-23 18:31

Geplaatst: 24-06-23 18:31

Lenora_C schreef:
Waar jullie me wel mee aan het denken zetten is, moet ik wachten tot het lijden wordt. Want ja, voor mijzelf is dat makkelijker. Dan kan ik zeggen, ik had geen keus, hij was te slecht. Maar voor Siem is dat niet eerlijk. Iets waar ik de komende dagen over na kan denken.

Lieve TS,

Siem is al aan het lijden.. Hem in leven houden is niet eerlijk.

**Geplaatst**: 24-06-23 18:40

Geplaatst: 24-06-23 18:40

Lenora_C schreef:
Natuurlijk, hij is stijf, houdt zichzelf niet meer schoon, plast naast de bak en drinkt veel.

Ik haal alleen deze zin eruit.
Hoe zou je erover denken als je dit over een ander dier zou lezen?
Hij beweegt zich dus niet meer comfortabel en heeft een verminderde bewegingsvrijheid. Hij plast op plekken waar het niet hoort, meestal omdat ze te stijf zijn om krom te zitten in de kattenbak.
Hij kan zichzelf niet schoonhouden door de stijfheid en katten zijn normaalgesproken erg schone dieren.
Ook heeft hij nierfalen waardoor hij zo veel drinkt om de boel maar zo veel mogelijk te verdunnen, maar dit heeft ook weer extra last op de nieren.

Lieve TS, je lieve Siem lijdt al. Het is misschien niet ondragelijke pijn, maar hij is op deze manier niet happy.
De foto die je in je eerste post laat zien dat z'n vacht vettig en plukkig is en zijn dijbeen vorm zie je door de vacht heen, doordat er zo veel spieren zijn weggevallen.

Lieve TS, je hebt alles gedaan wat je kon. Doe het laatste wat je voor hem kan doen, en laat hem gaan.
Niet voor jezelf, maar voor hem. Uit liefde.

En probeer je dan te realiseren dat je echt alles voor hem hebt gedaan wat je kon doen en voel je alsjeblieft niet schuldig.

**Geplaatst**: 24-06-23 18:41

Geplaatst: 24-06-23 18:41

Captain schreef:
Lenora_C schreef:
Waar jullie me wel mee aan het denken zetten is, moet ik wachten tot het lijden wordt. Want ja, voor mijzelf is dat makkelijker. Dan kan ik zeggen, ik had geen keus, hij was te slecht. Maar voor Siem is dat niet eerlijk. Iets waar ik de komende dagen over na kan denken.

Lieve TS,

Siem is al aan het lijden.. Hem in leven houden is niet eerlijk.

Ja, dit echt. Y;(

**Geplaatst**: 24-06-23 19:25

Geplaatst: 24-06-23 19:25

fleurtjeuh schreef:
Lenora_C schreef:
Natuurlijk, hij is stijf, houdt zichzelf niet meer schoon, plast naast de bak en drinkt veel.

Ik haal alleen deze zin eruit.
Hoe zou je erover denken als je dit over een ander dier zou lezen?
Hij beweegt zich dus niet meer comfortabel en heeft een verminderde bewegingsvrijheid. Hij plast op plekken waar het niet hoort, meestal omdat ze te stijf zijn om krom te zitten in de kattenbak.
Hij kan zichzelf niet schoonhouden door de stijfheid en katten zijn normaalgesproken erg schone dieren.
Ook heeft hij nierfalen waardoor hij zo veel drinkt om de boel maar zo veel mogelijk te verdunnen, maar dit heeft ook weer extra last op de nieren.

Lieve TS, je lieve Siem lijdt al. Het is misschien niet ondragelijke pijn, maar hij is op deze manier niet happy.
De foto die je in je eerste post laat zien dat z'n vacht vettig en plukkig is en zijn dijbeen vorm zie je door de vacht heen, doordat er zo veel spieren zijn weggevallen.

Lieve TS, je hebt alles gedaan wat je kon. Doe het laatste wat je voor hem kan doen, en laat hem gaan.
Niet voor jezelf, maar voor hem. Uit liefde.

En probeer je dan te realiseren dat je echt alles voor hem hebt gedaan wat je kon doen en voel je alsjeblieft niet schuldig.

Mag ik dat zo onderschrijven fleurtheuh?
Prachtig en mooi geschreven... en precies op het punt.

**Geplaatst**: 24-06-23 19:39

Geplaatst: 24-06-23 19:39

Volgens mij kent ts Siem het beste, en zij ziet dat hij nog vrolijk is en dat er nog wil tot leven in zit.
Het verbaasd mij hier op bokt altijd dat dieren niet oud mogen zijn en een beetje kwakkelen, zoals wij mensen ook doen.
Natuurlijk zit daar een grens aan, en die is soms niet zo duidelijk, en emotioneel moeilijk te bepalen.
Maar uit het verhaal maak ik op dat zowel ts als de dierenarts nog niet vinden dat het helemaal zijn tijd is.
Hij zit nu denk ik in een fase waarin je dat per dag bekijkt.
Maar dat je een dier nooit te vroeg kan laten inslapen vind ik een ontzettende dooddoener, die helemaal niet klopt. Want waarom zou je een dier waarbij de weegschaal nog naar de positieve kant doorslaat, laten inslapen voordat hij daaraan toe is?
Waarom zou dat eerlijk zijn?

Ik wens je veel sterkte ts! Het is pijnlijk en verdrietig dat je het afscheid voelt naderen. Geniet nog van elkaar zolang jullie dat beide kunnen. :knuffel:

**Geplaatst**: 24-06-23 19:40

Geplaatst: 24-06-23 19:40

Ik snap je gedachten zo goed... ik heb ook altijd gezegd, als het leven lijden wordt dan laat ik haar inslapen. Ik heb meerdere keren gehad door ongewenste reacties op medicijnen dat ze tijdelijk zonder pijnstilling zat, dat was geen doen voor haar. Ze trok in haar schulpje en wilde niks meer van de wereld weten.

Andere meds helpten uiteindelijk, ik vond het ook zo moeilijk om op het juiste moment de knoop door te hakken. Ik heb uiteindelijk besloten om te wachten tot ze zich weer afsloot, dan zou ik gelijk de da bellen want dan wist ik het 100% zeker.

Het is nooit zo ver gekomen en achteraf ben ik daar blij om. Ze begon te stikken door het vocht in haar longen, dus het was kwaliteit van leven en niet pijn dat mij de knoop heeft door doen hakken. Dat maakte het niks makkelijker op het moment zelf, maar achteraf ben ik blij dat het niet pijn was dat mij de knoop deed door hakken.

Was ze comfortabel? Nee. Maar ze had ook geen pijn, en dat is nog steeds fijn om te weten.

Katten zijn waanzinnig schoon op zichzelf. Ze kunnen enorm veel pijn verbergen. Het feit dat jouw katje niet goed meer op de kattenbak gaat is het eerste en ook meest tekenende signaal van ongemak. Dan zijn ze echt al ver heen. Niet op de bak plassen is ofwel omdat ze het niet redden, wat verschrikkelijk is voor een kat omdat ze zo schoon zijn opzichzelf of hun territorium, of een kattenmanier om te zeggen 'er klopt iets niet, ik voel me niet goed'. Nierfalen in acht genomen zal het een combinatie zijn van beiden.

Als je graag nog met iemand wilt praten, dan raad ik je aan om je aan te melden bij de KGA groep (katten, gedrag en welzijn) op Facebook, zij bekijken alles vanuit het perspectief van de kat en niet de mens. Ik ben het niet altijd 100% eens met ze, maar ze doen wel echt waanzinnig goed werk, zijn vooruitstrevend en hebben spreekuren (waarvan sommige gratis) en komen indien gewenst langs voor evaluatie.

Ik heb nu 'makkelijk' praten, ik weet hoe moeilijk het was, ik was net zoals jij 'ja maar... kijkt nog helder uit de ogen, vecht nog met de buurkat...' je katje volgt zijn instinct, iets wat hij al jarenlang heeft gedaan, hij weet niet beter want hij is geen mens... Het feit dat hij plast op ongewenste plekken betekend al dat hij niet meer goed geaard is met zijn natuur....

Het komt niet aan op een dag als ik het allemaal zo lees, maar rek het niet te lang. Niets zo erg als je leven lang rond te lopen met 'had ik nou maar'... Het kan heel smerig mis gaan, en ik ben zo blij dat het bij mij niet zo ver is gekomen... Ik hoop dat jij ook die kracht vindt, en dat je de situatie goed inschat. Niet omdat ik denk dat je niet goed bent voor je beestje, want dat ben je wel, je hebt echt een gouden mandje voor hem, en ik twijfel er niet aan dat hij een gelukkig leven bij je heeft. Ik zeg het puur omdat het zo enorm moeilijk is om in te schatten... Ik begreep mensen nooit zo goed 'het kan nooit te vroeg zijn' totdat ik de keuze moest maken voor mijn maatje en alles moest verwerken. Mijn beste maatje is gegaan toen ze oud en op was en hard bergafwaarts ging, maar niet volkomen miserabel. Ik weet dat nu, en dat helpt me bij de verwerking, en er mee om gaan met de rest van mijn leven. Probeer dit, zo moeilijk als het is, zelf ook te bereiken want op de lange termijn is dit echt een verlossing voor jezelf.

Heel erg veel sterkte!

Laatst bijgewerkt door Xyris op 24-06-23 19:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-06-23 19:46

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 19:46

Het is zo ingewikkeld, zeker als er ook nog met regelmaat goede momenten zijn terwijl de algehele lijn wel dalende is. De vraag is dan, hoe ver moet die dalende lijn nog gaan? Moet hij nog meer last krijgen, of wil je hem dat besparen?

Sterkte ermee TS

**Geplaatst**: 24-06-23 20:11

Geplaatst: 24-06-23 20:11

Ik heb Jackie vorig jaar in moeten laten slapen. En ik begrijp je gedachten.
Jackie was 12 jaar en miste sinds haar 3e jaar haar ene voorpoot. Nooit last van gehad tot ze in januari 2022 met haar andere poot zat te hupsen.
Goed naar de dierenarts geweest, injectie erin en kijken hoe het ging.
Dit ging een tijdje goed maar ze ging ook steeds minder eten. Eetlustopwekkers op de oor gesmeerd, werd ze ook nog agressief van ook.
Dierenarts stelde voor om met solensia te starten. Maar ik deed Jackie er geen plezier mee aangezien ik er elke keer mee naar de dierenarts moest voor een nieuwe injectie. Dus dat weigerde ik. Kreeg ook nog te horen dat ik haar ook een tabletje kon geven waar ze rustig van werd. Maar dat voelde voor mij niet goed.
Uiteindelijk is ze op 21 juni ingeslapen. En was ze binnen 10 seconden weg. Dus ze was heel ziek.
Ik had ook moeite en precies hetzelfde gevoel. Het gevoel dat ik mijn kat vermoordde. Maar dit is niet zo. Wij als mensen zijn humaner voor een dier dan voor onze medemens zelf.
En het hele inslapen gaf ook wel een vorm van rust. Jackie hoefde geen pijn meer te hebben en was bij haar broertjes en zusjes. En bij de andere mensen en dieren die je mist.

Ik heb haar daarna zelf met mijn zus naar het crematorium gebracht. Daar afscheid genomen en is ze individueel gecremeerd. En is ze weer thuis gekomen. Het zelf wegbrengen van Jackie gaf mij een gevoel van afsluiting.

Ik zou bij de dierenarts nogmaals aangeven dat je hem wil laten gaan. En dan zou je het moeten brengen dat je in het belang en het welzijn van Siem hem nog meer pijn en ongemak wil besparen.

Je hebt alles uit de kast gehaald, maar houden van is ook loslaten.

In ieder geval heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 24-06-23 22:12

Geplaatst: 24-06-23 22:12

Billy schreef:
Bedenk es voor jezelf of het leven nog leuk is met al die kwalen. En zoek een andere dierenarts, deze ziet jou als melkkoe

Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten. Het is niet makkelijk om de keuze te maken. Maar als je huisdieren hebt weet je dat het er ooit een keer aan zit te komen. Sterkte met de situatie.

**Geplaatst**: 24-06-23 23:45

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 23:45

Ik heb de hele dag getwijfeld of ik zou reageren maar voel toch dat ik iets moet zeggen.

Ik heb mijn lieve Uzi in 2018 laten inslapen. Ze at goed, maakte een vrolijke indruk en deed eigenlijk heel normaal buiten het plassen naast de bak. Ik had niet het idee dat ze pijn of ongemak had, ze liet dat niet zien. Enkele jaren eerder heb ik haar laten opereren aan een melkkliertumor en die is compleet en schoon verwijderd. Af en toe, met name bij warm weer was ze benauwd maar verder leek ze prima. Op het onzindelijke na. Op een dag kwam ik beneden was het goed mis, ze was heel benauwd en had op mijn kookplaat geplast en ben meteen naar de dierenarts gegaan. Ze bleek helemaal vol kanker te zitten en heb haar laten gaan. Achteraf te laat… had ik haar signaal dat ze zich niet lekker voelde maar eerder opgepikt. Ze probeerde me al langer duidelijk te maken dat het niet goed was, en haar laatste wanhoop was op het aanrecht op de kookplaat te plassen. Een plek waar ze nooit kwam…

In 2019 heb ik mijn alles, mijn allerliefste Loekie laten inslapen. Loekie was al een poosje aan het kwakkelen, oude mannenvacht, af en toe misselijk, afgevallen. Hij sliep wat meer, maar niks schokkends. Hij had sinds een jaar een nieuwe vriendin, onze Yuuna die bij ons is komen wonen nadat Uzi is ingeslapen. Zijn partner in crime, ze zaten samen boven op hoge kasten, samen ravotten, samen slapen, samen eten. Loekie was aan zijn 2e jeugd begonnen. Tot die ene dag in oktober… Hij had naast bak geplast wat hij nog nooit had gedaan en was heel rustig. Hij heeft de hele dag bij mijn gelegen en Yuuna was hem aan het wassen. Ik was alert, maar hij at en dronk gewoon. De volgende ochtend kwam ik beneden en had hij weer naast bak geplast, had diarree gehad, en was te rustig voor zijn doen. Ik heb de dierenarts gebeld om hem te laten inslapen. Hij is jaren mijn beste maatje geweest, hij heeft een fantastisch laatste jaar gehad met kitten Yuuna, en het was mooi geweest. De dierenarts gaf aan dat zijn nieren het langzaam hadden begeven. Dus eigenlijk was ik weer te laat.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat onzindelijkheid bij katten een grote dikke vette alarmbel is. Katten laten geen ongemak zien, katten kunnen niet praten en als er echt iets aan de hand is proberen ze dat duidelijk te maken met onzindelijkheid. Pas als het echt, echt, echt niet meer gaat zullen ze ongemak en pijn laten zien.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid met je besluit.

**Geplaatst**: 25-06-23 00:29

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 25-06-23 00:29

Captain schrijft het nog netjes. Bij mij komen andere woorden in me op die ik beter niet neer kan zetten. Ik word vooral heel verdrietig als ik je verhaal lees. Je houdt hem in leven voor jezelf. Niet voor hem. Hij lijdt! Onherroepelijk!

**Geplaatst**: 25-06-23 07:58

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 25-06-23 07:58

Ik heb op 13 maart mijn 10 jarige kat plotseling in moeten laten slapen waar ik mij eerst ook heel schuldig bij voelde maar hij was ook aan het lijden.

De DA dacht net als mij ook aan nierfalen dus het meeste humaan wat ik kon doen was hem in laten slapen i.p.v nog door dokteren.

11 Mei mijn 10 jarige hond ook plotseling in moeten laten slapen waar waarschijnlijk een tumor was geknapt.
Ook hier voelde ik mij schuldig of ik door moest gaan dokteren of humaan haar moest laten gaan.

Wij stonden bij beide dieren in het kamertje van de DA van wat nu.. maar gelukkig was de DA heel duidelijk wat de overlevingskansen waren.

Nu heb ik nog een 16 jarige kat waar wij nu ook over na denken om te laten gaan want net als TS heeft hij dezelfde klachten.
Maar als je hem ziet lopen gaan wij weer twijfelen maar de beslissing blijft heel moeilijk.

**Geplaatst**: 25-06-23 08:03

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 25-06-23 08:03

Houden van is ook loslaten.

**Geplaatst**: 25-06-23 08:10

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 25-06-23 08:10

"en hoop ik dat ik dan wel eerlijk kan zijn."

Maar dan weet je toch al dat je dat nu niet bent..?

**Geplaatst**: 25-06-23 08:19

Geplaatst: 25-06-23 08:19

Ik heb inmiddels 4 katten verloren. 3 aan nierfalen. Bij de 1e heb ik veel te lang doorgedokterd met spoelen, infuus, medicijnen, voer dat ze niet lekker vond. Achteraf echt te lang. Mijn 2e kat had een hersenaandoening en epilepsie bij stress. Bij haar had ik voor mezelf afgesproken dat wanneer ik moest gaan dokteren, ik haar in zou laten slapen om de stress te besparen. Toen ik voor iets kleins naar de dierenarts ging en voor de zekerheid haar bloed liet checken op nieren en lever, bleek dat ze extreem hoge nierwaarden had. Ik heb haar nog even op nierdieet gehad, maar bij het eerste spugen en misselijk zijn (ze was verder nog heel speels en vrolijk), heb ik haar in laten slapen. Ik heb me heel lang schuldig gevoeld of het niet te vroeg was. Maar nu weet ik dat ik er goed aan gedaan heb.

Kat nummer 3 was echt mijn koningin. Liep al in reservetijd en werd ineens heel slecht, in coronatijd. Ik heb toen nog 1x geprobeerd om met spoelen te kijken of ze er boven op kwam. Maar na een dag werd ze zo slecht dat ik meteen de dierenarts gebeld heb om afscheid te nemen. Ik was verscheurd en te laat. Ik heb me bij haar juist heel erg het gevoel van spijt gehad omdat ik te lang heb gewacht. Ik had meteen al de keuze moeten maken, want nu heeft ze echt een dag geleden. En misschien ook al weken langer.

De 4e leefde ook al in reservetijd en het was wachten tot hij slechter werd. Tot hij ineens dood in de krabpaal lag. Ik was verscheurd. Maar stiekem blij dat ik de keuze niet hoefde te maken. Hij was mijn alles, mijn grote vriend. Ook bij hem heb ik me afgevraagd of ik hem niet heb laten lijden. Hij was ook al ouder, afgevallen. Maar nog zo lief en fit. Ik heb weken gerouwd en ook nu doet het nog steeds zeer. Maar dat slijt en de liefde blijft.

Het is zo’n enorme moeilijke keuze. Maar door mijn eerdere katten weet ik wel dat je nooit te vroeg kunt zijn, alleen maar te laat. Slecht kunnen wassen en naast de bak plassen en niet verbeteren na behandeling zijn voor mij reden om in te laten slapen. Het is zo kat onterend om ze zo rond te laten lopen.
Als Siem niet genoeg opknapt ban de medicatie en behandeling, en dat lees ik wel uit jouw verhaal, dan zou ik de keuze maken voor euthanasie. Het is het laatste wat je nog voor hem kunt doen. Uit liefde. Want houden van is loslaten. Het feit dat je de keuze kunt maken voor het echt lijden wordt (en eigenlijk is dat het al wel) is iets waarvan ik blij ben dat we dat voor onze geliefde dieren kunnen doen. Hoe moeilijk het ook is.