Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-07-21 13:08

Geplaatst: 13-07-21 13:08

Echwel schreef:
MarlindeRooz schreef:
Nou het aantal keren dat mijn geholpen teef ongevraagd bereden werd door een reu is niet op 1 hand te tellen. Nou snauwt ze wel maar sommige honden blijven komen. Niet elke eigenaar kan de verantwoordelijkheid van een ongeholpen hond aan.

Dit dus en als je wat zegt is het frustratie volgens de andere eigenaar, niets seksueel..
En dan bedenken dat 1 van.mijn honden een slechte achterkant en rug heeft

Mijn teef had een slechte rug op het einde. Reuen die haar wilde bespringen werden zonder pardon naar hun eigenaar gebonjourd. Ik wachte echt niet meer of ze ze terug zouden roepen of niet, greep gewoon in. Kan me niet schelen of ie wel of niet gecastreerd is, als ik zag dat ie haar wilde bespringen had ik hem bij de halsband.
Maar dergelijke bazen veroorzaken dat soort situaties ook met een gecastreerde reu. Dat zijn gewoon mensen die hun hond totaal niet onder appel hebben.

Cupcakes: hoe redeneer jij dan eigenlijk, als je vindt dat ongeholpen teven niet los mogen maar ongeholpen reuën wel?

**Geplaatst**: 13-07-21 13:09

Geplaatst: 13-07-21 13:09

Barbet schreef:
We hebben nu 2 reuen die beiden gecastreerd zijn.
Vorige hond was ook een reu die gecastreerd was, die is 18 geworden.
Bij alle reuen geen problemen gegeven, juist een verbetering.
Minder stress, niet weglopen, overal makkelijk los kunnen lopen.

Kunnen ongecastereerde reuen ook. De dingen die je noemt vind ik niet iets om te castereren

**Geplaatst**: 13-07-21 13:10

Geplaatst: 13-07-21 13:10

Femke_Tweety schreef:
Zéér sterke voorkeur voor niét.

Maar als het om medische redenen noodzakelijk blijkt, ja, dan dus wel. Dat is voor mij de uitzondering.

Ik vind de nadelen zwaarder wegen dan de voordelen.

De nadelen worden vaak niet of nauwelijks genoemd door dierenartsen, maar zijn er zéér zeker wel.

Voor mij dus een vrij stevige nee, met als uitzondering medisch noodzakelijk om leven te redden.

Precies

**Geplaatst**: 13-07-21 13:29

Geplaatst: 13-07-21 13:29

Ayasha schreef:
Mijn teef had een slechte rug op het einde. Reuen die haar wilde bespringen werden zonder pardon naar hun eigenaar gebonjourd. Ik wachte echt niet meer of ze ze terug zouden roepen of niet, greep gewoon in. Kan me niet schelen of ie wel of niet gecastreerd is, als ik zag dat ie haar wilde bespringen had ik hem bij de halsband.
Maar dergelijke bazen veroorzaken dat soort situaties ook met een gecastreerde reu. Dat zijn gewoon mensen die hun hond totaal niet onder appel hebben.

Ayasha, zou ik ook zo doen.
Nu heeft mijn enige teefje ook wel heel duidelijk haar persoonlijke ruimte, kom daar-zeker als vreemde hond- niet in, daar is ze duidelijk genoeg in.
Zonder gaten te maken

Moest dat niet afdoende zijn, dan help ik die andere hond zelf wel even heel snel.

Ik heb hier momenteel 4 niet gecastreerde reuen, en mijn teefje is enkele maanden geleden vanwege medische redenen gesteriliseerd.
Hebben altijd reu en teef samen gehad, zonder vervelend gedrag.

**Geplaatst**: 13-07-21 13:31

Re: Je hond castreren/steriliseren. Wel of niet?

Geplaatst: 13-07-21 13:31

Mijn dierenartsen (grote praktijk) raden het castreren van reuen af, enkel nog bij medische noodzaak, ongesneden reuen zijn stabieler en zekerder aldus de dierenarts.

**Geplaatst**: 13-07-21 13:49

Re: Je hond castreren/steriliseren. Wel of niet?

Geplaatst: 13-07-21 13:49

Ik heb in dat topic ook gereageerd.

Voorheen teven en reuen gehad en nooit laten helpen. Katten en poezen wel altijd. Ook weleens een nestje gehad, maar daarna laten helpen.

Ons teefje was 6 maanden toen het reutje van ook 6 maanden ook bij ons kwam. Hij was angstig, niet zindelijk, kon niet aan een lijntje meelopen, te dik etc. Hij had heel veel steun aan zijn zusje.
Toen zij loops werd, hebben we er toch voor gekozen, in overleg met de dierenarts, om hem te castreren.
Hij kwam daarna thuis, had nergens last van en is ook bijvoorbeeld nooit dik geworden na in vorm komen qua conditie en gewicht.

We hadden 2 dierenartsen en die adviseerden beiden om teven die geen nesten krijgen ook te laten steriliseren. Eerst vond ik die ingreep wel wat heftig, maar mn teefje werd erg vaak loops, bleef lang loops en had er ook last van.
Daarop is ze toen ze 2,5jr was geopereerd. Omdat ze klein was is het standaard gedaan. Ik wilde bij het bijkomen erbij zijn, omdat ze geen bench gewend zijn, maar ze belde me veel te laat en ze zat enorm te janken. Dat en door de narcose was ze compleet over de zeik.
Heb haar bij me genomen en hele middag, avond en nacht met haar gelegen ( op uitlaten na ) Daarna was ze weer zichzelf en was het echt moeilijk om haar rustig te houden. Ook zij is goed genezen en altijd goed op gewicht.

Zijn nu beiden 6,5 en actief, fit etc. Alleen de reu is wat minder sociaal, maar dat was hem ook niet goed geleerd en dat zal iets versterkt zijn. Als hij honden kent, wordt dat al beter.

Ik wilde de kat laten helpen, maar de dierenarts hield dat in het begin af. Ze kwamen nooit buiten onze tuin, maar had nog een oudere, geholpen kater, dus wilde hem ook laten helpen. Uiteindelijk is dat dus ook netjes gedaan.

De poes kwam met 6 maanden bij ons en mankeerde een en ander. Is ook doof. Toen zij krols werd, had ze er enorm veel last van, wist zich geen raad met zichzelf en de kater reageerde ook niet fijn. Waar ze heel goed zijn samen.
Zij is geholpen, maar kreeg ontstekingen bij de wond, ondanks dat we haar er niet aan zagen zitten. Met een truitje viel ze om. Dus haar herstel heeft qua wond best lang geduurd helaas.

Je moet nooit zomaar willen snijden, maar ook nadenken over de situatie en gevolgen. Honden, katten, paarden...........soms heb je gewoon redenen en is het beter.
Heel erg anti zijn, want tegen onnodig snijden, vind ik vaak wat kortzichtig.

Ruinen komen in het wild niet voor en je verandert behoorlijk wat aan een paard, maar het is toch gewenst zodat ze bijv sociaal gehouden kunnen worden.

**Geplaatst**: 13-07-21 13:54

Geplaatst: 13-07-21 13:54

Mijn hond is gecastreerd.
Als 4 jarige had hij problemen met niet willen eten en weinig drinken. Dmv een foto kwam naar boven dat zijn prostaat vergroot was (waarschijnlijk door de hormonen).

Hij is gecastreerd omdat ik al een hond heb moeten afgeven aan prostaatkanker.

Qua gedrag is er bij hem niets veranderd. Hij blijft terughoudend naar vreemden toe, naar andere honden is hij nog steeds speels.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:01

Geplaatst: 13-07-21 14:01

Sansevieria schreef:
Ayasha, zou ik ook zo doen.
Nu heeft mijn enige teefje ook wel heel duidelijk haar persoonlijke ruimte, kom daar-zeker als vreemde hond- niet in, daar is ze duidelijk genoeg in.
Zonder gaten te maken
Moest dat niet afdoende zijn, dan help ik die andere hond zelf wel even heel snel.

Ik heb hier momenteel 4 niet gecastreerde reuen, en mijn teefje is enkele maanden geleden vanwege medische redenen gesteriliseerd.
Hebben altijd reu en teef samen gehad, zonder vervelend gedrag.

Ik had helaas een heel onderdanig teefje dat zich altijd liet doen. :(:)

Dus ik moest haar wel wat beschermen. Was ook een jack russel en er waren dus echt mensen met grote honden (formaatje herder) die er geen graten in zagen om hun hond op mijn klein gup te laten springen. Ze kunnen ze dan niet dekken maar en herder die al spelend zijn poten op haar rug legde was ook niet fijn voor haar. Dan greep ik dus ook gewoon in. Ik ben verantwoordelijk voor mijn hond dus voelde me daar nooit bezwaard over. Ook niet als de eigenaar ging zeuren.

Een teef vind ik sowieso heel anders omdat de risico's van niet castreren er simpelweg zijn. Voor een reu zijn die denk ik beduidend minder? (again: weinig ervaring met reuen dus ik kan mis zitten?)

**Geplaatst**: 13-07-21 14:06

Geplaatst: 13-07-21 14:06

Bij mij is het heel verschillend geweest.

Mijn eerste honden, 20 jaar geleden (Jack Russel teef en reu) teef na de eerste loopsheid. JR reu al met 6 maanden. Was toen heel normaal ook en werd zelfs aangeraden.

Daarna 2 Weimareners, ook mee in de jachtsport en daar mochten alleen volwaardige reuen meedoen, dus die allebei niet gecastreerd. Nu stonden die ook door al het werken dermate onder appel dat dat prima te handelen was.

Totdat we op een boerderij kwamen te wonen en ik ze dus 2 km verderop op kon halen bij een loopse teef. Allebei weken van slag af geweest. Niet eten, piepen etc. Hoppa, naar de dierenarts, ballen eraf. Ene was 4, andere was 6. Uiteindelijk beetje spijt van gehad dat ik het zo laat pas heb gedaan. Kreeg er echt een nog leukere versie van mijn honden voor terug. Toen zag ik pas wat stiekem die hormonen toch nog deden en hoeveel meer rust ze in hun koppie kregen.

Nu een aanwaai vuilnisbakkie. Die begon met 6 maanden al echt op teven te reageren. Nu woon ik ook nog midden in een stad, veel honden op weinig vierkante meters. Toen hij sowieso onder het mes moest vanwege het niet doorwisselen van zijn hoektanden en hij er in plaats van 4 er 8 had, heb ik hem ook meteen laten castreren op 8 maanden oud. Vroeger dan ik wilde, maar liever meteen alles in één keer, dan later er apart voor onder narcose.

En ook bij hem heb ik er een nog leukere hond aan overgehouden. Kan met alles en iedereen spelen. Loops of niet. Is niet of nauwelijks bezig met territoriaal gedrag. Heerlijk simpel en leuk. Dan neem ik een eventuele castratenvacht wel voor lief. Dik worden ben je zelf bij. Hij krijgt nu iets minder voer en heeft nog steeds hetzelfde mooie slanke lijntje.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:08

Geplaatst: 13-07-21 14:08

Ik had de intentie om mijn teefje niet te laten castreren( onze vorige teef was incontinent na castratie)...echter na 2 keer een loopsheid met volledig veranderend gedrag( ze viel echt elke hond die in haar buurt kwam aan, terwijl ze anders zeer sociaal is) en daarbij schijnzwangerschap met melk die er uit spoot en lang duurde..toch besloten tot (laparascopische)castratie..sindsdien een hele stabiele hond...helaas wel met een veel slechtere vacht☹...

**Geplaatst**: 13-07-21 14:09

Geplaatst: 13-07-21 14:09

Caira schreef:
Mijn dierenartsen (grote praktijk) raden het castreren van reuen af, enkel nog bij medische noodzaak, ongesneden reuen zijn stabieler en zekerder aldus de dierenarts.

Ja mensen castreren vaak een reu omdat hij ongewenst gedrag vertoont. Maar vaak is het onzekerheid en word door castereren alleen maar erger

**Geplaatst**: 13-07-21 14:12

Geplaatst: 13-07-21 14:12

Mijn twee Hollandse herder reuen, vader en zoon, zijn beide nog intact. Vader is nu 2x ingezet voor de fokkerij en we overwegen zijn zoon mogelijk tzt ook aan te bieden. Ze zijn goedgekeurde kruisingen om meer vrijheid qua bloedvoering toe te voegen aan het ras.
Verder doen ze het prima, ook na dekken geen problemen.

Ik zie geen reden op dit moment om ze wel te helpen, behalve wanneer ze tijdens online vergaderingen op hun rug op de bank liggen en de hele vergadering mee kan genieten van hun zaakje

**Geplaatst**: 13-07-21 14:13

Geplaatst: 13-07-21 14:13

Hier de hond alleen wanneer medisch noodzakelijk.
Of als ze heel erg last van haar loopsheden en schijnzwangerschap krijgt.
Vorige teef wel gecastreerd wegens medische oorzaak (tumor bij de melklijst). Die is daarna licht incontinent geworden. Gedrag,vacht en gewicht is niks aan veranderd.
Voorlopig bij de huidige teef allemaal nog niet aan de orde, ze is bijna 10 maanden en nog niet loops geweest.
Katten zijn wel geholpen omdat ze buiten komen. Ik wil geen nestjes van een poes en mijn katers hoeven geen andere poezen te dekken.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:19

Re: Je hond castreren/steriliseren. Wel of niet?

Geplaatst: 13-07-21 14:19

Ik heb twee gesteriliseerde teven en een gesteriliseerde reu, allemaal al geholpen eer ze hier kwamen. En ik heb een intacte reu, die hebben we sinds puppy en laten we niet helpen, tenzij het medisch noodzakelijk is. Ik zie het nut er niet van in om eerlijk te zijn.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:21

Geplaatst: 13-07-21 14:21

Hier een jonge reu die niet gecastreerd is en als hij zo makkelijk in karakter blijft zal dat ook niet gebeuren.
Uiteraard moet er buiten tegen elke grasspriet geplast worden maar binnen doet hij dat niet. Hij kan verder ook gewoon los mee op groepswandelingen. Reu, teef wel of niet gecastreerd, het is hem allemaal gelijk. Hij heeft respect voor teefjes en hun persoonlijke ruimte, met reuen wordt er wat bruter gespeeld.
Laatst had hij het wel wat moeilijk met een teef die net loops was geweest (net 2 weken niet meer loops) dus hij was daar nogal op gefocussed maar de teef liet duidelijk weten dat hij niet moest proberen en met een simpele nee was hij ook van de teef weg te sturen.

Een teefje had ik wel gecastreerd, geen zin in baarmoederontstekingen etc.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:29

Geplaatst: 13-07-21 14:29

CupCakes_ schreef:
@ Sweetvanille
Waarom zouden ongeholpen reuen niet los mogen lopen? De meeste staan onder prima apél. Loopse teven niet los vind ik een ander verhaal. Daar heb je prima oplossingen voor zoals een lange lijn etc.

Ik had eerst mijn twijfels over mijn hond castreren, maar toch gaan we het doen.

Jip heeft ontzettend veel last van zijn hormonen sinds de chemische castratie is uitgewerkt. Hij is niet te bereiken en bepaald gedrag is juist weer erger geworden daardoor. Hij is ook niet meer trainbaar op zo'n moment, wat het nog lastiger maakt.
Loslopen gaat op dit moment echt niet alleen als we met andere honden zijn wel. Maar als we alleen zijn peert hij hem bij elk geurtje wat hij ruikt.

Ugh ugh, ik ken maar weinig honden die goed onder appel staan, gecastreerd of ongecastreerd. Ergernis nummer 1 hier op de kaart.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:50

Geplaatst: 13-07-21 14:50

Ayasha schreef:
Cupcakes: hoe redeneer jij dan eigenlijk, als je vindt dat ongeholpen teven niet los mogen maar ongeholpen reuën wel?

[/quote]

Vanuit mijn eigen ervaringen.

De afgelopen tijd ben ik behoorlijk veel loslopende loopse teven tegengekomen tijdens wandelingen. En ik snap zeker dat je de teef ook loslooptijd gunt. Maar hang er dan een lange lijn of iets dergelijks aan. Deze teven bleven dusdanig in onze buurt hangen ondanks dat ik ze constant terugstuurde naar hun baas, waarop mijn hond ze afsnauwde (deze zit aan de lange lijn vanwege geen goede recall en enorme last van hormonen) en mijn hond een stempel krijgt als agressief.

Sidenote; ik had het over ongeholpen reuen die onder apél staan.

**Geplaatst**: 13-07-21 14:55

Re: Je hond castreren/steriliseren. Wel of niet?

Geplaatst: 13-07-21 14:55

Ik ben mijn vorige hond bijna kwijtgeraakt aan een baarmoederontsteking, en sindsdien kijk ik er toch wel anders tegenaan. Met mijn huidige hond willen we misschien ooit een nestje fokken (afhankelijk van hoe ze uitgroeit en hoe ze het doet in het werk), dus die blijft voorlopig nog intact.

**Geplaatst**: 13-07-21 15:06

Re: Je hond castreren/steriliseren. Wel of niet?

Geplaatst: 13-07-21 15:06

Reu, teef, ikzelf, alles is of word hier geholpen.

De jongste heeft net haar eerste loopsheid gehad, wat een gedonder. De reuen komen van ver erop af, veroorzaakt alleen maar onrust vooral bij mijn oude reu, ze kunnen de tuin niet in, maar wel voor de poort staan etteren.
Echt, die gaat geen tweede loopsheid krijgen.

**Geplaatst**: 13-07-21 15:14

Geplaatst: 13-07-21 15:14

Hier onze teef na 1,5 jaar gecastreerd (en haar heupen en ellebogen hebben we toen ook gelijk op de foto gezet). Zij had behoorlijk last van haar hormonen maandenlang; aanloop naar loopsheid toe en een heftige schijnzwangerschap na de loopsheid (en da's met een herder teef niet altijd even gezellig als je graag met anderen wandelt en veel in losloop gebied komt) waar ze mee sukkelde en na de schijnzwangerschap trok ze echt enorm positief bij weer, wat voor ons wel doorslag gaf om het te doen - naast de anderen voordelen zoals voorkomen van baarmoederontsteking bv.

Maar ik vind het ook zeker wel goed als DA's ook de nadelen benadrukken en ben ook absoluut tegen vroegtijd castreren - al vinden sommige die ruim 1,5 jaar van ons misschien ook al te vroeg, maar dat terzijde - en heb me zelf vooraf ook goed ingelezen over de eventuele nadelige gevolgen die eraan vast hadden kunnen zitten.

Nu zijn we 8 maanden verder. Ze blijft netjes op gewicht, vacht is nog net zo gezond en mooi als ervoor en verder ervaren we so far geen nadelige dingen die verband zouden kunnen hebben met het castreren. En uit eigen ervaring en wat ik om me heen hoor; ik ken vooralsnog vrijwel geen enkele teef eigenaar waarbij het echt nadelig heeft uitgepakt en ik ken er best wat en heb er ook best wat gezien tijdens m'n stages e.d. Ik ken wel teven die bv wat incontinent werden op oudere leeftijd maar ik kan dus niet zeggen of dat echt verband heeft met het castreren van jaren ervoor of dat het leeftijd gerelateerd is en ook dat is maar 1 teef uit de velen die ik ken. Vacht verandering hoor ik bij teven ook een stuk minder als reuen en ik denk dat daarin ook nog veel te doen is met voer bv. En zoals gezegd, ik weet dat ze er wel zijn, die nadelen die ook heel erg naar kunnen uitvallen, dus zoals gezegd heb ik me daar zelf ook over ingelezen en zou ik als pup/jonge hond eigenaar ook zeker altijd ook meer informatie inwinnen als alleen via de DA. Maar anderzijds dan ook; ik ken persoonlijk dan juist weer wel best wat teef eigenaren die hun teef met spoed hebben moeten laten opereren aan een baarmoederontsteking, die we in de praktijk hebben gehad ook - al vertekent dat het beeld wel iets natuurlijk omdat een gezonde intacte teef daar niet komt voor een spoedje - en daar wordt je ook echt niet vrolijk van. Of teven die maandenlang rond een loopsheid sukkelen met een schijnzwangerschap aansluitend e.d. en daarmee in huis als erbuiten gewoon zichzelf niet zijn. Maar ik snap ook prima dat een ander dus inderdaad kiest om het niet te doen. Bij een reu zou ik er persoonlijk bv ook minder snel over nadenken tov een teef, maar ook daar weer...

Ieders situatie is ook anders natuurlijk dus de keus voor wel/niet is in geen enkele situatie perse zwart-wit denk ik en kan ook niemand voor een ander bepalen met wat wel/niet goed is. Wij lopen veel in losloop en met andere honden eigenaren en als ik dan zie hoeveel last Arya had van de hormonen/schijnzwangerschap bv... het is niet leuk als je de helft van het jaar een losloop/wandelingen met anderen moet gaan vermijden omdat ze zo'n last heeft van de hormonen. En nu is dat niet het belangrijkste natuurlijk; of je dat kunt doen... Maar ook in huis was ze echt zichzelf niet bv. en er komen wekelijks kindjes over de vloer, hebben een eigen kind... zo'n heftige schijnzwangerschap is dan echt niet handig, voor niemand niet maar Arya zelf al helemaal niet. In hindsight kan ik nu zeggen dat het Arya dus gewoon wel goed heeft gedaan aangezien ze na de loopsheid/schijnzwangerschap goed bijtrok en ook nu 8 maanden na operatie gewoon een gezonde hond is en hier zijn we dus wel blij met de keus welke we hebben gemaakt.

**Geplaatst**: 13-07-21 15:59

Geplaatst: 13-07-21 15:59

Castreren om van gedragsproblemen af te komen, is sowieso apart, maar dat valt bij mij in dezelfde categorie als mensen die het verschil niet zien tussen onzeker of aggresief gedrag. Of hormonaal vs onopgevoed. Maar ja, het blijft mij nog het meest irriteren dat heel véél mensen amper een idee hebben wat ze aan de andere kant van de lijn hebben lopen en hoe daarmee om te gaan.

Ik zie dan ook echt veel gefrustreerde intacte reuen met bijbehorend gedrag dat ik niet snap dat een groep(je) mensen er zo faliekant op tegen zijn. Ik heb echt medelijden met die dieren. Continue op hun kop krijgen, vaak al veel te laat.

Maar o jee, ik ben een slechte eigenaar, want mijn hond is gecastreerd :(:)

**Geplaatst**: 13-07-21 16:02

Geplaatst: 13-07-21 16:02

Ik vind dat wil je er niet mee fokken ze geneutraliseerd moeten worden. Die hormonen maakt een hond vaak niet gezelliger. Helaas zie ik ook veel te veel baarmoederontstekingen voorbij komen. Soms op leeftijden van 4 jaar.

Mijn eerste reu heb ik zelf gecastreerd met 1,5. Hij is er iedergeval een stuk leuker van geworden. Mijn andere reu en teef waren al geneutraliseerd toen ze bij mij kwamen. Eigen keus daar gelaten natuurlijk maar als een hond een hoop hormonen heeft maar z’n ei niet kwijt kan vind ik dat ook niet eerlijk naar een dier.

**Geplaatst**: 13-07-21 16:03

Geplaatst: 13-07-21 16:03

Ik had ook een herder teef die ik op 4 jarige leeftijd heb laten castreren. Omdat zij absoluut niet op gewicht te houden was rond de loopsheid en helaas dan qua gedrag ook echt niet tof was. Voor het gewicht pakte het eerst goed uit, later kon ze echt bijna niks meer eten als ze niet te dik mocht worden. Dat was geen kwestie van gewoon minder of ander eten of meer bewegen. En haar gedrag werd heel veel erger. Dat was zo'n teef die na castratie eigenlijk nog slechter met andere honden kon, korter lontje had. Ook werd de vacht dramatisch slecht dat het en het hele jaar door verharen werd, maar ook echt vervilten. Maar een teef is inderdaad lastig qua bmo, dat is iets wat ik met deze oude als de jonge teef spannend gebonden heb. Niet meegemaakt gelukkig.

Het lastige vind ik wat ik ook vaak hier in het topic benoemd zie worden. Honden die zou opknappen van castratie op een leeftijd waarbij ze qua karakter nog helemaal niet volwassen zijn. Als jij op bijvoorbeeld 9 maanden castreert heb je geen idee hoe het karakter geworden zou zijn. Ze veranderen nog zoveel tot een jaar of 3 ongeveer. Laatste jaar wel veel minder, maar onder een jaar tot anderhalf zijn het gewoon pubers en nog lang niet volwassen.

Er wordt soms ook meteen naar castratie gegrepen door een da. Bij prostaat klachten bijvoorbeeld. Daar zijn ook andere dingen voor die je kan proberen en hoeft niet perse opgelost te zijn met castratie, net als een pus piemel. Of rijden, dat is juist vaak niet vanwege hormonen. Ik had er 1 die enorm wilde rijden, dat was de gecastreerde teef. En degene die op haar of andere teef wilde rijden waren ook niet alleen maar volle reuen, ook vaak gecastreerde reuen en teven.

**Geplaatst**: 13-07-21 16:09

Geplaatst: 13-07-21 16:09

MyWishMax schreef:
Ik had ook een herder teef die ik op 4 jarige leeftijd heb laten castreren. Omdat zij absoluut niet op gewicht te houden was rond de loopsheid en helaas dan qua gedrag ook echt niet tof was. Voor het gewicht pakte het eerst goed uit, later kon ze echt bijna niks meer eten als ze niet te dik mocht worden. Dat was geen kwestie van gewoon minder of ander eten of meer bewegen. En haar gedrag werd heel veel erger. Dat was zo'n teef die na castratie eigenlijk nog slechter met andere honden kon, korter lontje had. Ook werd de vacht dramatisch slecht dat het en het hele jaar door verharen werd, maar ook echt vervilten. Maar een teef is inderdaad lastig qua bmo, dat is iets wat ik met deze oude als de jonge teef spannend gebonden heb. Niet meegemaakt gelukkig.

Het lastige vind ik wat ik ook vaak hier in het topic benoemd zie worden. Honden die zou opknappen van castratie op een leeftijd waarbij ze qua karakter nog helemaal niet volwassen zijn. Als jij op bijvoorbeeld 9 maanden castreert heb je geen idee hoe het karakter geworden zou zijn. Ze veranderen nog zoveel tot een jaar of 3 ongeveer. Laatste jaar wel veel minder, maar onder een jaar tot anderhalf zijn het gewoon pubers en nog lang niet volwassen.

Er wordt soms ook meteen naar castratie gegrepen door een da. Bij prostaat klachten bijvoorbeeld. Daar zijn ook andere dingen voor die je kan proberen en hoeft niet perse opgelost te zijn met castratie, net als een pus piemel. Of rijden, dat is juist vaak niet vanwege hormonen. Ik had er 1 die enorm wilde rijden, dat was de gecastreerde teef. En degene die op haar of andere teef wilde rijden waren ook niet alleen maar volle reuen, ook vaak gecastreerde reuen en teven.

Hmm, daar ben ik het niet mee eens. Enige verschil dat ik heb gezien met gedragsverschil is dat ze rustiger werden naarmate ze ouder worden. Maar de clown bleef een clown. Die goedaardige zachte pup/puber werd een grote vriendelijke reus. De pittige bitch, bleef een pittige bitch met een iets langer lontje.

Eigenlijk kon ik prima op 6 weken oud al zien wat voor karakter een volwassen versie zou krijgen. Dus nee. Niet mee eens.

**Geplaatst**: 13-07-21 16:15

Geplaatst: 13-07-21 16:15

Maar de jouwe waren veel ouder als 2 jaar. Als iemand een hond van nog geen jaar laat castreren en daarna veel rustiger en gehoorzamer dat het wel door castratie moet komen. Nee, dat weet je niet, dat werden al mijn volle honden en de volle honden die ik ken ook allemaal rond die leeftijd.

Karakter misschien het verkeerde woord, maar dat wordt wel genoemd. Ik noem dat gewoon normaal honden gedrag op die leeftijd en opvoeding om dat in goede banen te leiden.

Of mijn reu die tot anderhalf jaar of 2 jaar een hele beleefde reu was, onderdanige tegen zelfverzekerde honden. Toen hij ouder werd was hij die zelfverzekerde reu en niet meer onderdanig. Geen probleem en heel natuurlijk met volwassen worden.