Wij hebben ook een Somali. Een zilveren.

En wat is ze toch slim, soms tot op het vervelende toe.

Vroeger hadden we de tuin afgezet zodat ze er niet uit kon. Uiteindelijk hebben we het opgegeven na 47 keer weer iets aanpassen. Ze kwam er altijd weer uit.
Maar het is eigenlijk echt een mensje in katvorm. Ze zit erbij als je met een gezelschap zit te borrelen, ook op een eigen stoel. En dan moet ze een eigen glaasje water op tafel waar ze vanaf haar stoel uit drinkt. Ze is heel aanhankelijk als in dat ze graag erbij wil zijn, maar ze is minder knuffelig. Soms is er even een bui van liefde, maar dat geeft ze echt zelf aan.
Inmiddels is ze 15, dus ik weet niet hoe lang ze nog mee gaat. Soms zijn er wat kwaaltjes, maar niets te gek op zich. We merken gewoon dat ze wat oud begint te worden. Maar nog steeds altijd even helder, lief en intelligent. Ze slaapt alleen wat meer.
Later wil ik ook graag weer een Somali. Ik merk dat ik het hele prettige katten vindt om mee samen te leven, juist omdat je er zo'n "menselijke" interactie mee hebt. Ze denkt echt voor zichzelf en is niet afhankelijk, echt meer een huisgenoot dan een huisdier wat je eigendom is. En ze houdt ook echt van ons. Als er iemand niet thuis is mist ze diegene, en als er gasten zijn is ze absoluut niet schuw en zal ze absoluut niet bijten of uithalen, maar merk je toch dat ze met hen niet zoveel heeft. Zij hoeft alleen maar ons.

[ [url=m/p0j82y.png]Afbeelding[/url] ]