Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-07-19 23:27

Geplaatst: 27-07-19 23:27

Remembrance schreef:
Ik heb het inmiddels nog een keer met mijn moeder overlegd en ik ben ontzettend blij met wat daaruit kwam. Ze is bereid om mij overal in bij te staan waar nodig, financieel of qua zorg. Ook zou ze het niet erg vinden om alle verantwoordelijkheid van het hondje over te nemen en het als haar eigen te beschouwen als ik ga studeren of als het gewoon niet lukt. De reden dat ze mij het zelf laat betalen is omdat ze weet dat ik dat zelf graag wil. Zo voelt het meer als mijn eigen hond en minder als gezinshond.
.

Klinkt alsof je het van te voren super geregeld hebt.

Ik zou er voor gaan als ik jou was. Je ouders gaan scheiden en jij gaat straks tussen 2 huizen in pendelen. Lijkt me een moeilijke tijd voor je waarin het waarschijnlijk heel fijn is om je hond (je eigen hond, die bij jou hoort) zo veel mogelijk om je heen te hebben. Zo is er 1 ding in je leven dat gewoon hetzelfde is, ongeacht in welk huis je zit. Kan me zo voorstellen dat dat je wat rust en zekerheid geeft in de nieuwe situatie.

Succes met beslissen en sterkte met alles.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-19 21:57

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-19 21:57

@Rosannee_
Dit heb ik eigenlijk al geprobeerd. Wat ik ook doe is het altijd heel duidelijk dat het mijn moeders hond is en al helemaal als we reizen oid.

Ik denk dat het er misschien aan ligt dat ik een stuk jonger was (9) toen we onze huidige hond kregen, en ik toen dus helemaal geen verantwoordelijkheid over hem droeg. Ik dacht gelezen te hebben dat het vooral ook heel belangrijk is dat je in de puppyfase een sterke band opbouwt, en aangezien ik dat toen nooit gedaan hebt lijkt het alsof hij mij niet echt als mede-baas ziet.

@lr111
Dat lijkt mij inderdaad ook heel fijn. Dan voelt het meer alsof er iets ook echt aan 'mijn' kant staat en dat is echt wel fijn in deze situatie.
Dankjewel!

@xkuslaurie
Dat is inderdaad ook iets waar wij nu over aan het nadenken zijn. Ons voorlopige plan is dat mijn moeder dan de zorg op zich neemt wanneer ik weg ben en studeer. Aangezien ik waarschijnlijk de eerste paar jaar vanaf huis studeer zal ik dan 's avonds en in de weekenden wel mijn hond hebben.

@dees_daan
Dankjewel voor je verhaal, fijn om te horen dat het zo'n positieve ervaring voor je is geweest! Het plan is inderdaad ook om cursussen te doen. Sowieso zullen wij een puppycursus of gehoorzaamheidscursus doen, en daarnaast dacht ik ook aan agility.

@Sclimpre
Dankjewel! Ik heb je bericht aan mijn moeder voorgelezen en zij is het ook helemaal met je eens. Je somt mijn idee achter dit allemaal heel fijn op

.

En dan even naar allemaal:

Ontzettend bedankt voor alle reacties in het topic. Ivm slechte internetverbinding en alleen een telefoon kan ik niet op alle berichten reageren, maar ik doe mijn best

Fijn om te horen dat toch zoveel bokkers het een goed idee vinden. Ik moet toegeven dat ik een beetje bang was om alleen maar te horen te krijgen dat het een slecht idee was (waar ik nog steeds naar had geluisterd natuurlijk), maar dat is dus totaal niet het geval!

Wat fijn dat jullie meedenken

**Geplaatst**: 29-07-19 22:30

Re: Eigen hond als tiener

Geplaatst: 29-07-19 22:30

Ik heb niet helemaal hetzelfde meegemaakt als jij, maar misschien dat ik mijn 'gevoel' over jouw situatie kan overbrengen. Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar hebben wel altijd 2 honden gehad. Toen ik erg klein was kregen we een pup, een heel mooi teefje. Ze is werkelijk prachtig en ik hou heel van haar, maar ik heb niet de indruk dat zij ooit 'iemands' hond is geweest. Toen ik een jaar of 7 was moest de andere hond weg wegens overmatig blaffen. We gingen naar een asiel om een andere, kleine hond erbij te nemen.. Maar in het asiel bleek de 'kleine' hond wel heel klein. Teleurgesteld wilde mijn moeder al weer naar huis, maar mijn vader stelde voor om nog even rond te kijken. Ik liep met mijn vader naar buiten en toen zag ik een hele magere, blaffende en tegen de tralies opspringende hond en ik zei tegen mijn vader: 'Dit wordt hem! Mag ik deze?' Mijn vader vond alles prima, maar mijn moeder vond hem in eerste instantie veel te groot en te wild.. Verwend als ik was, hebben we hem toch meegenomen. Al voor hij in de auto zat, wist ik zijn naam. Deze hond was bedoeld als 'gezinshond' en was dat praktisch ook, maar de band die ik met hem had was zo intens sterk dat het wel duidelijk was dat wij beste vriendjes waren..

Deze hond kwam van de dierenbescherming en was al minimaal een jaar oud toen we hem kregen. Hij had heel veel problemen, was overal bang voor maar met veel vertrouwen en geduld is hij uiteindelijk de perfecte hond geworden. Wat ik met dit verhaal eigenlijk wil vertellen is: Soms weet je gewoon welke hond je moet nemen. Soms voel je de klik al bij de eerste ontmoeting. Het klinkt allemaal heel hocuspocus, maar als je dat gevoel herkent: Luister daarnaar. Dan hoef je ook niet bang te zijn dat je hond naar je moeder trekt. Misschien is het de klik, misschien het gevoel van oprechte verliefdheid die de hond aanvoelt.. Mijn vader heeft de hond altijd eten gegeven en toch zeker 4 van de 5 keer met hem gelopen, maar hij was toch mijn maatje.. Het wil niet altijd wat zeggen. Helaas is deze hond een aantal jaar overleden door een nare ziekte. Inmiddels woon ik samen en heb ik een nieuwe hond. Ik zou graag zeggen dat hij naar mij trekt, maar ik kan ook niet ontkennen dat hij ook erg gericht is op mijn vriend. Het hoeft dus ook niet altijd zo te gaan zoals het met je moeders hond gaat. Deze hond gaat ook vaak mee op pad, en tijdens onze vakantie (dat best vaak is) gaat hij naar mijn ouders en daar doet hij het ook prima. Ik denk dat het afhankelijk is van je type/ras hond, het karakter maar ook wat je hem leert.. Maar ik denk echt niet dat het onmogelijk is om een hond twee huizen te geven, zeker niet zolang jij de constante factor bent.

Het tweede wat ik je mee wil geven is dit: Ik was 15 toen ik mijn paard kreeg. Ik had ook een heel mooi plan opgezet en zo mijn ouders overgehaald. Ik heb er altijd keihard voor gewerkt, want dat paard (ik kende hem al langer) was alles wat ik wilde. En het is me altijd gelukt. Als je het maar graag genoeg wilt en bereid bent er heel veel voor opzij te zetten, dan kan het. Als je ouder bent en je interesses veranderen, dan kan dat. Ik ging bijvoorbeeld elke week uit, dat kostte ook geld.. Maar dan werkte je gewoon nog een beetje extra. Het klinkt misschien alsof ik er heel makkelijk over doe, maar een hond is het einde van je leven nog niet. Er zijn zoveel mogelijkheden, als je maar bereid bent ervoor te gaan. Een paard kost meer dan een hond en ik kon het ook, dus ik zou het er gewoon op wagen! Het klinkt alsof je ouders (of in ieder geval je moeder) bereid is om je op te vangen en te ondersteunen, dus ik zou het zeker doen. De onvoorwaardelijke liefde die je krijgt van een dier is gewoon iets dat je mee moet maken. Dat blije snuitje dat je begroet als je thuiskomt, dat zachte bolletje dat lekker bij je komt liggen als je 's avonds op de bank een film ligt te kijken, de trots als je je hond een kunstje hebt geleerd. Het is zo mooi! Gun jezelf de ervaring. Je leert er zoveel van en je draagt het je hele leven mee.

Veel plezier en succes in de toekomst!