Je hebt je 5 jaar voorbereid, je gaat naar school met de pup dus heb wat meer zelfvertrouwen, je doet het vast super

Nu, ik begrijp je wel hoor. Toen mijn jongste hond, inmiddels 2.5 jaar, pup was, werd ik al nerveus wanneer ik naar de supermarkt was omdat ik haar alleen moest laten. Ik ging de eerste maanden gewoon niet graag van huis weg zonder haar, terwijl ik dat anderzijds ook als wat beklemmend aanvoelde. Ik lette zo op haar en toch duurde het langer dan ik gedacht had vooraleer ze zindelijk werd waardoor ik me soms wanhopig afvroeg wát ik nu toch zoooo fout deed. Veel stress om niks want ze is opgegroeid tot een geweldige leuke en superlieve hond. En dat gaat bij jou vast ook zo zijn. Je moet er enkel vanuit gaan dat de pup het goed bij jou heeft en dat niet alles rozegeur en manenschijn is. En ben je onzeker, vraag gerust raad of bevestiging, als dat je weer wat gerust stelt?
Ik denk trouwens niet dat je depressief bent maar eerder wat overmand door een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, gepaard gaand met weinig zelfvertrouwen en dat dit je beklemt.
Echt, probeer er iets luchtiger mee om te gaan, het loopt heus wel los.