Bokt.nl

Zoe_97 schreef:

Heel erg veel sterkte! Ik heb bijna 3 jaar geleden met mijn Malteser in dezelfde situatie gezeten. Getest op cushing maar was het neit volgens het eerste onderzoek. Tijdje aangemodderd (ze was dan ook niet zo ziek als die van jou, wel opgezwolle lever en kale plekken. Overgeven deed ze ook maar meer 1/2 keer per dag). Bij een nieuwe dierenarts beland en het bleek toch cushing te zijn. April 2016 gediagnosticeerd. Toen geprobeerd medicatie op pijn te krijgen. Ze is dan enkele maanden stabiel geweest op maximale dosering medicatie voor haar grote. Echter begin ze in december 2016 weer meer op te zwellen en verloor te haar levenslust. Januari 2017 is ze ook ingeslapen.
Achteraf gezien denk ik dat ik haar beter in april al had laten inslapen. Ze had geen pijn maar echt goede kwaliteit van leven had ze niet meer, ook kostte de medicatie bijna 400 euro per maand (wat het ons zeker waard was!).

Heel erg veel sterkte met het verlies!

Hannanas schreef:

maak jezelf niet gek!!

joyce83 schreef:

Als eerste veel sterkte met het verlies. Je hebt echt de juiste keuze gemaakt.

Nadeel is dat vaak pas achteraf dingen op de plek vallen. Onze hond laten inslapen ivm een tumor op de milt welke was gaan bloeden. Ze had een paar weken vooraf dat ze ging zwalken bij een wandeling. Man belde mij op dat ze zwabberde en niet goed was. Gelijk naar de dierenarts maar omdat ze tumor in haar neus had gooide de dierenarts het daar op. Prik erin, hond wat fitter maar nog niet hoe ze was. Ook heb ik een keer een bult gevoeld in de buik maar blijkbaar zelf wat weg gestopt, daarna voelde ik deze ook niet meer "helaas". Tot ze op een gegeven moment van de bank af sprong en ineen kromp van pijn. Ze liep wel gewoon daarna dus besloten de ochtend erop gelijk dierenarts te bellen. Bij de echo bleek dat er bloed in de buik zat en gelijk laten inslapen. We hebben geluk gehad dat ze niet doodgebloed is, tot bij de dierenarts hield ze zich ook redelijk moet ik zeggen. Daar zag je haar steeds minder fit worden dus we waren precies op tijd.

Een voordeel is wel bij ons geweest dat we nu niks anders konden dan inslapen. Stel dat we de tumor hadden ontdekt toen hij nog niet gesprongen was. Hadden we dan laten opereren of laten inslapen? Inslapen als de hond ogenschijnlijk fit is doe je vaak niet, echter deze hond een operatie aan doen terwijl ze zoveel had was ook niet waarschijnlijk. Voor ons was het moment dus heel duidelijk, maar had haar misschien idd wel die pijn willen besparen van bloed in de buik.

ruitje schreef:

Goh, ik lees dit nu pas. Sterkte, volgens mij was jij zo enorm gek op dit dier. Hoop dat je er later op terug kan kijken met het gevoel dat het het juiste was om te doen

Misty12 schreef:

Ach wat verdrietig. Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je hondenvriendje. In de loop der jaren al een aantal huisdieren moeten laten inslapen. Dit went nooit. En het verdriet wordt er ook niet anders van. Elk dier is (natuurlijk) uniek en ze worden allemaal even hard gemist.
Uiteindelijk is dit het enige en het beste wat jij voor je hond hebt kunnen doen. Langer laten lopen was de hond niet gelukkiger van geworden en jij uiteindelijk ook niet.
Onze vorige hond kreeg op 13 jarige leeftijd een acute hernia en toen waren de achterpoten verlamd. Met pijnstillers en prednison moest ze met 24 uur toch weer opgeknapt zijn. Dat gebeurde dus niet en die 24 uur vond ik echt een drama. Ze wilde wel lopen maar kon niet. Ze gleed uit op de plavuizenvloer en lag hulpeloos. Met wandelen hielden we met een band haar achterlijf omhoog. Manmanman wat deden die 24 uur pijn in mijn hart. We hebben haar dus ook , toen bleek dat ze niet opknapte, ook dezelfde dag in laten slapen.