Neon schreef:Beest heeft zijn belangrijkste socialisatie gemist en zal altijd een raar beest blijven en daarbij zichzelf en andere in de weg zitten ik zou haar in laten slapen..
En als je dat niet kunt een boerderijkat van maken... dan kan ze nog wat muisjes vangen in afwachting van het moment dat ze doodgereden wordt...
Ik snap eerlijk gezegd niet waarom alle dieren perse, en kosten wat het kost, in leven gehouden moeten worden.
Een leipe aanvallende kat is gevaarlijk... en los daarvan een huiskat die zich op deze manier gedraagt zit absoluut niet goed in haar vel...
Als de kat uit dit topic niet verbeterd ja, dan kan het link worden... In TS haar situatie zou ik serieus proberen de zaak te redden met een opvoedkat...
Doet TS dat niet, dan kan het zo aflopen: (ik had eigenlijk helemaal geen zin dit online te zetten, maar omwille van TS doe ik het toch maar).
Wij kregen dus zo'n verknipt beest in huis, van een opvang die "ieder dier een tweede kans" gunt. Goed, de 1e dag was poes dankbaar en zelfs manlief kreeg kopjes. Maar de dagen erna bleek dat poes wel van vrouwen, maar niet van mannen hield.
Geen paniek, man had vaker katjes tam gekregen, maar poes bleef 'een aparte'. Ze was bijzonder agressief naar andere katten en we dachten eerst dat het door het verblijf in de overvolle opvang kwam. Maar ze bleef ontploffen als ze een andere kat zag... En we moesten uitkijken geen haal te krijgen als we de trap opliepen (vooral mijn man) en ze viel zijn voeten aan, maar niet al te ernstig. We leerden haar spelen (dat kon ze eerst niet) met balletjes aan een touwtje om haar bezig te houden.
Er waren nog wat dingetjes, die op TS haar verhaal leken, maar de ergste agressie wisten wij te omzeilen door uiterst goed op haar lichaamstaal te letten.
En zo ging het 1 jaar goed.
Tot die avond dat mijn man alleen thuis zat. Hij had net iemand gemaild dat we een poes hadden, leuk vertellen erover, bla bla...
10 minuten later was er een geluidje van een kater op de computer op een site over katten. (geen agressieve kat).
Poes had tot dusverre nooit gereageerd op computer kattengeluiden maar nu vloog poes als een dolle stier door de kamer en vloog mijn man in het gezicht, ze probeerde zijn ogen uit te krabben, en hij kreeg diepe halen in gezicht, handen en armen, later ontdekten we ook krabben op zijn buik.
Poes was na de tweede aanval naar de badkamer gerend, waar ze drie kwartier lang bleef grommen.
Hoe lief en leuk poes eerder tegen mij was, dit heeft die avond ons, en de DA doen besluiten dat ze te gevaarlijk was en ze is ingeslapen.
De dagen erna voelde ik me vreemd vredig in huis.. Misschien wel doordat we onbewust voortdurend op onze hoede waren geweest poes niet te provoceren... Want eigenlijk wist ik vanaf het begin dat we nooit echt controle hadden over het gedrag van poes, en dat we, als het erop aankwam niets over haar te zeggen hadden...
Poes was 5 jaar toen we haar kregen, en was dus 6 toen ze stierf.