En ik vind het lief, dat je ondanks dat je je zo vergist hebt je hond nog de weekenden ophaalt uit het asiel, je kunt je ook omdraaien en nooit meer omkijken.
Ik zou het proberen ts, wie weet heb je er een geweldig oppasadres aan en maak je die man én hond dolgelukkig.
Als je hond zich thuis weer probleemloos aanpast, is dat toch prima?
Ik heb met honden gewerkt, pension, en vaak waren de baasjes erger van slag dan de honden zelf hoor.
Meestal liet ik mensen ze een knuffel geven, leidde ik de hond vrolijk af met gebabbel of ze mee gingen, en hup vergeten waren ze de baas alweer.
Dan liepen ze mee en eenmaal bij de kennels was er zoveel te zien en te ruiken dat ze echt niet meer bezig waren met thuis.
Mensen waren ook altijd helemaal opgelucht als ze zagen dat hun trouwe maatje blij met me mee liep zonder compleet van slag te raken.
Wat dat betreft vermenselijken we ze teveel.
Zelf heb ik een grijze roodstaart papegaai, vreselijk aan mij gehecht, maar wij vinden het erger dan hijzelf als we hem naar pension brengen.
Ik geef ze altijd de vrijheid om hem te behandelen als eigen, dus hij heeft laatste keer strontverwend in de kantine gestaan met alle privileges.
Hij heeft nieuwe vrienden gemaakt, mocht bij ze zitten, en meneer was nog net niet zwaar beledigd mee terug te moeten naar huis.

Ze hebben gewoon genoten van hem zoals wij dat zelf ook doen, en dat vond mijn spook helemaal gezellig, en dan is dit daar een lastige diersoort voor.
Ik zou gewoon kijken hoe het gaat en wie weet heb je straks een geweldige oppas!
Hoe fijn zou het nou niet zijn als je eens een weekend krap zit in tijd, en je deze man bijvoorbeeld kunt vragen lekker te gaan wandelen met je hond?
Al wil je met je paard op wedstrijd en vraag je het daarom, als deze man het leuk vind om op te passen is dat toch juist ontzettend leuk?