Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-04-19 14:33

Geplaatst: 08-04-19 14:33

is er een mogelijkheid tot een kamerkennel (of desnoods kennel buiten te maken? Zeker de kamerkennel is groter dan een bench (en steviger) en kan je zo afzetten dat ze niks kapot kan maken of zichzelf in de knoei kan brengen.
Je kan er materiaal inleggen dat veilig is om te slopen als ze zichzelf wil afreageren.
Dit zal de verlatingsangst op zich niet oplossen maar zorgt er wel voor dat de hond veilig is en zichzelf niet kan verwonden.

**Geplaatst**: 08-04-19 14:52

Geplaatst: 08-04-19 14:52

Het is (gelukkig) niet hetzelfde maar misschien kun je er wat mee in het kader van omdenken...

Ik heb ook een extreem angstige (inmiddels heel blije) herplaatser. De eerste 2 jaar kon ze bijv een kartonnen doos die op de wandelroute stond niet eens handelen, klapte ze weer in angstmodus en kwam er niet meer uit. Extreem gevoelig type en extreem vluchtgedrag. Alles wat 'anders' was was te veel. Harde geluiden kon ze niet hebben. Durfde haar mand al niet meer uit als we een nieuwe kaars op tafel hadden staan.

Gek genoeg heeft het enorm geholpen om haar min of meer in het diepe te gooien (naast, uiteraard, heel veel geduld en training). De eerste keer dat ik haar mee had naar vrienden met de paarden aan huis viel ik zowat van mn stoel van verbazing, want ze liep daar gewoon blij en zelfverzekerd in de rondte. Heb haar ook al heel vroeg mee genomen naar arabierenshows (dus bepaald geen prikkelarme omgeving zeg maar) en daar ging ze gewoon, midden in de herrie, rustig liggen slapen.
Op show was het wel altijd echt 'trainen', zo nu en dan raakte het bolletje vol en liet ik haar in mn auto even slapen en tot rust komen, daarna weer de drukte in. Bij die vrienden gebeurt altijd van alles en daar geeft ze echt helemaal niks om.

Ik had in geen miljoen jaar verwacht dat deze situaties haar zó zouden helpen. Vaak ben je geneigd om voorzichtig te zijn in waar je zo'n hond mee confronteert. Maar voor mijn hond heeft het echt wonderen verricht zeg maar.

Nogmaals, zeker niet hetzelfde. Maar wel ook een zeer angstige hond die onder invloed van prikkels in een gemoedstoestand schoot waar ze niet meer uit te halen was. Misschien kun je er iets mee. Ze reageerde in ieder geval heel positief op een andere omgeving.

Sterkte iig, waardeloze situatie zo. Je wil je beessie zo graag helpen he...

**Geplaatst**: 08-04-19 15:00

Re: Herplaatser met verlatingsangst

Geplaatst: 08-04-19 15:00

wij hadden een soort gelijk probleem met onze hond, met de kong ging prima, maar was de kong leeg dan begon de ellende, wij hebben nu de foobler voerbal, dit is een bal waar je brokjes in doet, maar in deze bal zitten meerdere vakjes en een mechanisch systeem, waardoor je 6 vakjes kan vullen met kleine brokjes oid. en je kan instellen om de hoeveel tijd dat de bal een vakje opschuift, bijv 10 minuten / 15 minuten / 2 uur. en elke keer als de bal opnieuw "vol" gaat, gaat er een belletje af, wij zijn begonnen met om de 5 minuten een "volle" bal, en hij kan nu met z'n bal bijna 3 uur alleen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-04-19 15:06

Geplaatst door de TopicStarter : 08-04-19 15:06

Even een korte reactie:

CBD olie gaat op de lijst! Dank voor de tip! Ook de Foobler bal.

Uiteraard hebben we ook de streng maar rechtvaardige aanpak geprobeerd met als resultaat een hond die dan in huis helemaal niet meer rustig wordt en continu in overdrive staat en de hele tijd aan het ijsberen is. Zoals we het nu doen boekt nog het meeste resultaat als in: ze is in huis en in het bos 95% van de tijd niet meer gestresst. Buiten aan de lijn in de wijk kan ze vreselijk in paniek raken. Zeker in combi met kinderen/fietsers/rolstoelen. Correctie resulteert in nog meer paniek. We willen dit niet nog verder stretchen en uitproberen omdat wij (en trainers) denken dat ze dan wel met agressie gaat reageren en dan zijn we nog verder van huis. We zijn consequent en duidelijk maar ik ga mijn angstige hond niet corrigeren als ze steun nodig heeft. (En ja ik heb paarden, een Maflinger, die consequent en duidelijk is opgevoed). Al mijn andere dieren (nu en in het verleden) zijn uitstekend opgevoed.

Bij anderen in huis (bijv schoonouders) is ze compleet in paniek, daar durfde ze zelfs niet te eten. Inmiddels hebben we daar regelmatig geoefend en is ze ook weleens gebleven zonder ons. Ook daar reageert ze (heel heftig) op langsrijdend verkeer. Daar is ze wel erger reactief dan hier. Nieuwe mensen hier in huis idem dito. Ze is nu na een half jaar een beetje gewend aan mijn schoonmoeder die elke week komt.

Ze sliep nachten door op onze slaapkamer maar ik trok dat zelf niet meer dus we hebben de honden weer naar beneden gedaan. Dus ja daarin is iets veranderd maar ik wil de honden echt niet meer op de slaapkamer. Ik slaap heel licht en ben dan 25x wakker. Dan liever 2x wakker en hond weer terug in slaap leggen dan 25x wakker door snurkende, draaiende, wandelende honden.

Ik vind het bijzonder dat mensen uit mijn verhaal weten te halen dat ik een herplaatser heb waar niks mis mee is en dat ik ze maar vermenselijk. Dat doet me echt verdriet en ik hoop dat men het niet zo bedoelt. Ik heb me heel veel jaren verdiept in hondengedrag en ben ook mede daardoor herplaatsers in huis gaan halen. Andere hond is gewoon prima opgevoed en stabiel alleen met deze lukt het ons niet. Deze heeft ook wel een iets ander rugzakje dan de gemiddelde (buitenlandse) asielhond. En ja, ze is claustrofobisch, ze is in een donkere kist opgesloten geweest bij een broodfokker die door de dierenbescherming is opgedoekt en haar opnieuw opsluiten resulteert in complete paniek. Waarom dat dan toch koste wat kost willen? Ik zie daar het nut niet van.

Kamerkennel valt wel te realiseren maar ik zou niet weten hoe dat het probleem verder oplost behalve dat het symptoom dat ze meubels sloopt dan niet meer voorkomt.

Amyz, die aanpak hebben we ook geprobeerd bij de hondenschool, haar op drukke momenten in het diepe gooien alleen daar kon ze niks anders mee dan beven en in elkaar kruipen van angst. Dit hebben we ongeveer 12x geprobeerd en toen besloten dat ze hier niks van leert.

**Geplaatst**: 08-04-19 15:19

Geplaatst: 08-04-19 15:19

Lieve TS,

Het is moeilijk om op afstand te zien wat er nu misgaat. Het is niet de bedoeling om verdrietig te worden van tips/opmerking die je krijgt terwijl wij (bokkers) je willen helpen.

Ik blijf wel bij mijn mening. Steun geven is niet het beste wat je kan doen bij een angstige hond, echt niet... ook niet allerlei middeltjes gebruiken. Jij moet de anker zijn en vertrouwen uitstralen, dat doe je niet als je steeds steun wilt geven of geeft.

Elke hond is anders, en geloof me, ik heb een angstige herder in huis, als pup zeer slecht behandeld, durfde niets, was bang voor alles en iedereen. Dit heeft maanden geduurd voordat ze eindelijk rustig mee kon naar buiten de straat op.
Ze is nu 7 jaar en is nog steeds angstig voor bepaalde dingen maar ze loopt op eigen pootjes en heeft mij niet nodig om haar angst te overwinnen.
Min herder heeft als pup van 6 weken tot 8 weken oud in een bench gezeten.. wilde ook niet in de bench. maar is nu haar veilige plek waar ze het liefste ligt.

Alles maar dan ook alles geef je in de bench.. ook gewoon een simpele aai over de bol doe je in de bench, en het allerbelangrijkste is je hoe jij reageert ergens op. Vind jij het al spannend om haar in de bench te doen( want je gaat er al vanuit dat het niet goed gaat omdat jij haar kent), dan ben jij niet de aangewezen persoon om het op dat moment te doen.
Ook al ben je misschien in je hoofd rustig, kan je lichaamstaal en gevoel iets anders uitstralen naar de hond

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-04-19 16:12

Re: Herplaatser met verlatingsangst

Geplaatst door de TopicStarter : 08-04-19 16:12

Ik waardeer dat mensen meedenken en proberen te helpen. Ik kan me ook zeker goed inbeelden dat het vanaf een scherm makkelijker oordelen is en ik zie uit jouw post een hele hoop aannames die niet kloppen.

Wij (mijn man en ik) weten hoe benchtraining werkt en dit hebben we ook 10 weken gedaan. We zijn beide niet bang voor haar reactie en ook niet bang om dit te oefenen of te trainen. We hebben in overleg met meerdere therapeuten besloten dat benchtraining voor haar geen nut heeft en alleen maar heel veel onnodige stress oplevert waardoor ze in een vicieuze cirkel komt.

Ze slaapt nog steeds in de bench (met een doek erover) maar dan met beide deurtjes open, zodat ze toch een soort prikkelvrij 'hok' heeft waar ze rustig in kan slapen. Hier gaat ze zelf in en wij kunnen haar hier ook in sturen.

Dus ik waardeer je tips wat betreft benchtraining maar we gaan daar geen aandacht meer aan besteden want dat pad hebben we al bewandeld en we zijn na uren en uren training met verschillende aanpak tot de conclusie gekomen dat het niet werkt.

**Geplaatst**: 08-04-19 16:18

Re: Herplaatser met verlatingsangst

Geplaatst: 08-04-19 16:18

Respect voor wat je allemaal voor deze hond doet.
Welke keuze je ook maakt, ik weet 100% zeker dat je dit zult doen in het belang van de hond.
Heel veel Succes en ik hoop van harte dat er een oplossing voor jullie komt.

**Geplaatst**: 08-04-19 16:20

Geplaatst: 08-04-19 16:20

de kamerkennel lost het probleem niet op, dat heb ik ook in mijn post gezegd. Wat het wel oplost is het slopen en het risico dat ze zichzelf pijn doet door dingen te slopen die niet goed zijn (electriciteitskabels, ...)
Je zal dit probleem nooit helemaal kunnen oplossen, sommige honden kunnen alleen zijn gewoon niet goed handelen, en ik heb zelf ook zo eentje thuis zitten.
Die zal telkens alert en gestressed zijn als ze alleen zijn, al dan niet met blaffen, janken of slopen erbij.
In mijn geval moet ik helaas ook nog gaan werken, ik heb er alles aan gedaan om de periodes alleen zo kort mogelijk te maken, ook net als jou alle technieken, methodes, ondersteuningen etc geprobeerd, maar ik ga nooit kunnen verwachten van haar dat ze gewoon lekker gaat gaan slapen als we er niet zijn.
Momenteel ligt ze in een kamerbench, een kamerkennel zou nog fijner zijn maar is niet mogelijk bij ons, vroeger had ze een buitenkennel maar daar kreeg ze teveel prikkels, met wat materiaal erin dat mag gesloopt worden, en film ik ze met een camera waar ik kan terugpraten.
Ze ligt nu te waken met nu en dan een huil ertussen en als het teveel komt gaat ze gaan slopen, maar ze houdt zichzelf tenminste heel.
Na een tijd komen ze na de periodes alleen wel steeds sneller uit de stressfactor (maar ik merk dat structuur erg belangrijk is, dus vaste dagen, vaste uren. tussendoor een halfuur erin buiten de planning en we doen 10 stappen terug.).

**Geplaatst**: 08-04-19 16:33

Re: Herplaatser met verlatingsangst

Geplaatst: 08-04-19 16:33

Jeetje TS, wat zwaar dit. Zowel voor jullie als de hond. Ik kan me voorstellen dat je er ondertussen doorheen zit. Als ik jouw verhaal zo lees vraag ik me af of de hond wel kwaliteit van leven heeft? Hij lijkt psychisch ziek te zijn? Nu is een hond natuurlijk geen mens maar als eend Ier zoveel last heeft van angsten vraag ik me af hoe de kwaliteit van leven nog is.

Ik zou ook verder geen oplossing meer weten, jullie hebben al zoveel geprobeerd. Heel eerlijk gezegd zou ik euthanasie niet eens meer uitsluiten. Lichamelijk is deze hond gezond maar geestelijk zeker niet.

**Geplaatst**: 08-04-19 16:39

Geplaatst: 08-04-19 16:39

Heel lastig, TS. Ik heb alweer 8 jaar een herplaatser die een aantal trekjes heeft die jouw hond ook heeft, maar gelukkig op stukken ook verschilt. Andere mensen denken altijd dat zij een hele makkelijke hond is, maar voor mij is ze de moeilijkste. Mijn geluk is dat ze wel alleen kan blijven, met wat aanpassingen dan. Zij kan juist weer heel slecht mee wandelen, kan niet los, raakt vreselijk gestrest van autorijden...

Het stuk van reageren op prikkels van buitenaf en daardoor gaan blaffen, borstelen en heen en weer rennen is zo'n ding dat ik herken. Ook ik heb de ramen/gordijnen aan de voorkant dicht zitten, kan eigenlijk de deur naar de tuin niet open houden. Als ik thuis ben kan ik haar er uit halen en gaat ze weer liggen (maar vaak zat moet ik haar even aanraken om door te dringen). Zij kan gelukkig wel alleen thuis blijven, maar zodra ze dan iets hoort blijft ze ook blaffen. Ik heb dus keihard een radio aan, stoelen op de banken dat ze niet naar buiten kan kijken en gordijnen vastgeklemd... Haar stop ik liever ook niet in een bench, ze is niet zo erg als jouw hond, maar raakt er wel erg gestresst van. Ondertussen na al die jaren kan ze wel korte periodes er in. Maar omdat ze toch wat stress krijgt, gaat ze weer heftiger reageren op prikkels als ze te vaak vast zit. Bench open gaat ze wel uit zichzelf in liggen. Ik heb ook nog een andere hond (zelfs een tijd 2 anderen) en ondanks dat die niet reageert op haar of op 9 van de 10 dingen helpt het haar ook niet. Ze kan 's nachts door het hele huis lopen, maar ook dat moet ik gaan beperken, omdat zij dus om half 6 's ochtends begint met blaffen.Dan gaan de 1e mensen de deur uit hier in de straat en omdat ik dan boven ben en zij beneden stopt ze niet met blaffen...

Het is van zichzelf geen zelfverzekerde hond, maar juist een erg onzekere hond. Zij heeft dan last van angst agressie naar andere honden, dus ik snap jullie aanpak. Wij en vorige eigenaren hebben in het begin wel gecorrigeerd en daardoor werd de agressie erger. Juist door haar te steunen, maar ook afstand te nemen van de enge dingen en alles voor haar op te lossen is het wel beter geworden. Steunen van een angstige hond is geen troosten. Juist steunen heeft een hond enorm veel aan, troosten niet, maar negeren van angst ook niet. Daarmee gaat de hond niet op je vertrouwen, dus jullie doen het in mijn ogen en ervaring gewoon goed.

Het enige waar ik wel moeite mee heb is de blafband. En ja, ik heb hem ook gebruikt, alleen kende mijn teef het helaas al. Zodra zij de band om kreeg (die eerst nog uit stond) is ze onder de tafel gekropen en compleet verstijfd gaan liggen. Ze kan wel vaker apart reageren op dingen (een krant opvouwen om een vlieg dood te slaan zorgt voor dezelfde reactie namelijk en bij mij heeft ze nooit een klap ermee gehad), maar die reactie bleef. Ze blafte inderdaad niet meer, maar zo wilde ik haar ook niet laten zitten. Dus ik snap de overweging, want ze kan niet zo doorschieten, maar ik zou heel bang zijn voor de gevolgen. Aan de andere kant, je moet toch iets en de meeste opties heb je al geprobeerd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-04-19 17:13

Geplaatst door de TopicStarter : 08-04-19 17:13

Dank voor alle begripvolle woorden, het meedenken en de nieuwe reacties!

Duhelo, oké ik snap nu wat je bedoelt.

Het is een beetje lastig uitleggen maar ze heeft geen 'verlatingsangst' zoals in de openingspost en titel staat. Ze ligt nu te slapen en als ik nu de deur uit ga, gaat ze gewoon door met slapen. Als er het komende half uur geen prikkels van buitenaf komen dan blijft ze dus gewoon zo liggen. Maar als er over 5 minuten iemand hier voor de deur parkeert gaat ze over de rooie. Andere tekenen van verlatingsangst toont ze ook niet, zoals achter je aan lopen in huis, piepen als je naar boven gaat etc. Ik kan nu het vuil buiten zetten en dat vind ze prima. Heb inderdaad al gedacht aan een jute zak met stro vullen, dat kan ze slopen en evt doorslikken zonder dat ze daar ziek van wordt. (Ipv al die polyester vullingen van tegenwoordig).

Wat de kwaliteit van leven is voor haar is een vraag die ik heel moeilijk kan beantwoorden.. Ze is eigenlijk, als wij ons leven om haar laten draaien, hartstikke rustig, lief, haalt knuffels, slaapt met de andere hond, speelt met de kat, rent in het bos. Het zijn maar korte momenten dat ze enorm veel stress heeft. 95% van de dag gaat ze gewoon prima. Alleen is het bij haar alles of niets. Ze is OF helemaal over de rooie, OF er is niks aan de hand. Voortekenen van stress zoals hijgen, houding laag etc doet ze allemaal niet. De enige 'tussen' vorm die ze toont is dat ze alert is, maar dit duurt vaak maar kort, 2 tot 5 minuten. Dus om nou te zeggen dat de kwaliteit van leven voor haar slecht is, dan zeg ik nee. Ik zie 95% van de dag een vrolijke blije lieve slimme hond, die in staat is om commando's te leren en op te volgen, met vreemde honden kan kennismaken en spelen etc. Zolang wij zoveel mogelijk prikkels en stress vermijden en haar uit de stress halen als ze erin schiet gaat het dus 95% van de dag goed. Alleen is het op deze manier een enorme belasting op ons. Maar omdat het zo veel procent van de dag wel goed gaat hebben we zelf ook een soort van het gevoel dat we er 'bijna' zijn maar dat die laatste 5% gewoon niet lukt. Ik denk alleen dat als we stoppen met haar zo te helpen (dus bijv. herplaatsen naar ergens waar ze wel mag doorblaffen en dus dan uren lang in de stress staat) dat de kwaliteit van leven dan dus drastisch daalt.

MyWishMax, wat heftig zeg! Inderdaad een hoop raakvlakken. Het lijkt me maar lastig als je hond niet mee kan. Ik snap helemaal wat je zegt over de blafband en heeft ook niet mijn voorkeur, anders hadden we het allang geprobeerd. Ik hoop gewoon ergens dat zo'n band een soort 'slap in the face' effect heeft waardoor ze er weer uit snapt, zonder dat wij de hele tijd erbij moeten komen. Ze reageert niet heftig op pijnprikkels, ze speelt ruw in het bos, de kat heeft een keer zn nagels in haar gezet en dat deerde haar niet. Ook heeft ze in het bos al een paar keer een flinke smakkerd gemaakt en dat boeit haar ook totaal niet. (Mijn andere hond is nogal behendig met op takken en bomen klimmen en daar gaat ze regelmatig achteraan, ze is alleen zelf niet zo behendig als mijn andere hond vandaar

) Ze viel laatst in de sloot en daar schrok ze van maar dan klimt ze eruit en doet ze alsof er niks is gebeurt. Dus ik heb het idee dat ze van een fysieke prikkel niet gelijk traumatisch gaat worden. Als we dit wel zien kunnen we er natuurlijk ook direct weer mee stoppen.

**Geplaatst**: 08-04-19 17:27

Geplaatst: 08-04-19 17:27

Ik kan kort en bondig zijn, wij hebben voor onze herplaatser een andere plek gezocht. Andere problemen dan ts schetst maar wij gingen er aan onder door. Het was niet onze eerste hond/ herplaatser en zeker ook niet onze laatste hond/herplaatser, maar er zijn grenzen. Ik heb een hond ook voor mijn plezier en het moet niet alleen maar steeds meer stress geven.

**Geplaatst**: 08-04-19 18:51

Re: Herplaatser met verlatingsangst

Geplaatst: 08-04-19 18:51

Toen ik de post las over het uiteten van de kong en dan pas de tekenen tonen, dacht ik eerlijk gezegd ook niet direct aan verlatingsangst. De mijne negeert iedere vorm van voedsel e haalt die pas er uit als we terug thuis zijn (wat wel de ideale manier is om ze uit haar stress te krijgen. Ze gaat in de bench met een kong of iets anders, die negeert ze, komen we thuis dan gaat ze eerst een rondje rond tafel gaan rennen en haalt dan haar voedselspeelgoed uit de bench en leeft zich er 5 minuten op uit. Daarna is ze dan ook weer vrij relaxed.)

je zou 2 richtingen op kunnen.
Haar omgeving zo prikkelarm mogelijk maken als ze alleen is, proberen dus alle visuele en hoorbare dingen te blokken. De vraag is natuurlijk of dat mogelijk is.
Of net gaan zorgen dat ze veel prikkels binnen heeft, radio luid, vensters bij voorkeur afgeschermd, zodat ze hopelijk geluiden van buiten er niet meer uitpikt.

Maar bij beide heb je wel de kans dat ze er toch doorheen gaat. Voor sommige honden is het blaffen ook een soort van beloning, enerzijds omdat de prikkel vaak weggaat (voorbijganger, hond blaft, mens gaat weg, hond heeft gewonnen), anderszijds omdat ze vaak in die opwinding blijven hangen en neurotisch worden (denk maar aan een mechelaar die hypert voor iets en gewoon meer en meer over de flos gaat.)
Bij dergelijke honden kan een blafband wel helpen, een blafband is duidelijk. Blaf = correctie (het kan zijn dat de trilfunctie al voldoende is), en het kan ervoor zorgen dat ze niet in die overdrive gaan.
Ik zou het op zich het proberen waard vinden. Probeer ze wel te filmen en de eerste keren zelf niet ver gaan zodat je direct kan gaan ingrijpen als het niet werkt.
Ik heb de alfred app geinstalleerd op mijn telefoon en op de ipad, ipad in de oplader, gericht op de bench, telefoon mee. Je kan ook terugpraten (voor de mijne helpt het wel als ze nu en dan onze stem hoort), maar je kan gewoon live volgen wat er gebeurt. Bandje uiteraard eerst onder begeleiding proberen om de juiste sterkte te vinden ...

**Geplaatst**: 08-04-19 19:51

Geplaatst: 08-04-19 19:51

Het schijnt ook totaal niet goed te zijn om je hond niet te katten weten dat je weggaat. Ze gaan op zoek en vinden de roedel niet.

Ik liet het dus ook altijd weten als ik ging. Maar ga er vanuit dat jij dat ook doet?

**Geplaatst**: 08-04-19 20:06

Re: Herplaatser met verlatingsangst

Geplaatst: 08-04-19 20:06

mijn buitenlandse hond heeft het blaffen niet extreem, wel als hij alleen is (andere situatie ik weet het). Niks hielp en ook van alles geprobeerd. Ik heb uiteindelijk doekjes opgehaald bij de dierenwinkel (baat het niet, schaadt het niet). Dit is pets remedie . Ik smeer het doekje, voor ik weg ga, om zijn bek en daarna knoop ik het doekje om de halsband en doe hem in de bench. Sindsdien is het over en gaat hij rustig liggen. Misschien is dat nog een idee?

**Geplaatst**: 08-04-19 20:54

Re: Herplaatser met verlatingsangst Update pagina 2

Geplaatst: 08-04-19 20:54

Jeetje, wat ongelofelijk heftig zeg! Super dat jullie naar een specialist gegaan zijn met haar maar wat een kosten! Hebben ze daar ook nog aanvullende onderzoeken gedaan zoals bloedonderzoek op specifieke aandoeningen?

Is het mogelijk een geluidsgeïsoleerde ruimte te maken in huis waar ze in kan als je er niet bij bent ('s nachts en als je weg bent bijv.)?

**Geplaatst**: 09-04-19 08:28

Geplaatst: 09-04-19 08:28

_Nelleke_ schreef:
We zitten nog steeds giga met onze handen in het haar en hebben in onze ogen nog 2 opties:

- De alom gevreesde blafband
- Inslapen

Er is toch nog een 3de optie, nl. herplaatsen. Dat voelt mischien als falen, maar dat is het heel zeker niet. Soms lukt het met een hond op een bepaalde plaats gewoon niet en doet dezelfde hond het ergens anders wel goed. Wij hebben een heleboel honden in opvang gehad, ook honden die al op verschillende plaatsen weggestuurd waren. O.a; eentje die alles bij elkaar blafte, die ging echt in trance en bleef maar doorblaffen. We zijn daar een heel eind mee geraakt (zonder blafband). Maar er zijn er ook geweest die hier echt niet op hun plaats waren en die het op een ander plek wel goed deden.
Uiteraard is een opvanghond nog iets anders dan je eigen hond, maar ik heb er wel van geleerd dat herplaatsen in een aantal gevallen zeker in het belang van de hond is. En zeker beter is dan hele ingewikkelde dingen doen zoals opsluiten in een prikkelvrije of net prikkelrijke kamer. Dan ga je toch wel op het randje van wat je een hond kan aandoen.

Als ik je goed begrijp is het grootste probleem dat ze niet alleen kan of wil zijn en dan veel begint te blaffen. Heel vervelend maar op een plek waar ze niet vaak alleen moet zijn kan dat gedrag flink verbeteren.

Ik denk dat jullie al alles gedaan hebben wat mogelijk is en dat het gewoon aan de combinatie situatie-hond ligt.
Blafband lijkt me een heel groot risico bij deze hond. Enkel bij een hele harde, brutale hond lijkt me een blafband een optie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 10:20

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 10:20

Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik herplaatsen geen optie vind omdat het in mijn ogen alleen ons helpt en niet de hond en uiteindelijk gaat het erom dat we de hond willen helpen. Ons huidige huis is aardig prikkelvrij (nieuwbouw, goed geïsoleerd, extra geluidsisolatie vanwege schiphol, triple geluidsarme beglazing etc). Ik ga haar niet in een geïsoleerde prikkelvrije kamer stoppen, dat staat nergens dus ik snap ook niet hoe je tot deze conclusie komt.

Ze hoeft hier niet veel alleen te zijn, we hebben haar nu al 3 kwart jaar nooit alleen gelaten (afgezien van de keren dat we oefenen) en als we weg moeten regelen we oppas. Helaas is ze zelfs door vaste oppas niet uit te laten omdat ze zich niet laat benaderen door vreemde mensen.

Tuurlijk zijn er nog meer opties voordat we overgaan tot inslapen. Door dit topic ook weer wat fijne tips gehad en zijn er weer wat dingen gaan rollen.

- Volgende week komt er een bokker die gedragsdeskundige is langs om te kijken wat zij evt nog voor nieuwe inzichten kan verschaffen
- Over 1,5wk gaan we terug naar Wagenrenk om de huidige situatie te beschouwen
- We willen een afspraak maken bij Den Hoek omdat die in mijn ogen nog weleens buiten de boekjes wil denken

Verder, wat nog niet in dit topic naar voren is gekomen is dat wij gaan verhuizen (mede vanwege de hond maar ook vanwege paard) naar een vrijstaand huis met eigen grond. Ze hoeft dus in de toekomst niet meer in een woonwijk uitgelaten te worden gezien ze gewoon lekker op eigen land kan lopen. Echter gaan we van een goed geïsoleerd nieuwbouwhuis naar een tijdelijke woonkeet. We verwachten daarom wel een terugval na de verhuizing en hopen haar hierin zo goed mogelijk te begeleiden. Volgend jaar zal er op de grond een huis nieuw gebouwd worden.

Daarnaast: we wandelen met haar dagelijks 40-60 minuten in een losloopgebied of in het bos. We hebben dit langzaam opgebouwd (eerder liep haar emmertje snel over) en we zien haar zelfvertrouwen hier wel groeien. Het is een jachthond type (waarschijnlijk iets van een kruising beagle/boerenfox achtig?) dus ze heeft wel fysieke beweging nodig. We merken dat als we 1 of 2 dagen niet met haar in het bos/losloopgebied wandelen, ze minder slaapt en meer neiging heeft tot spelen/druk doen/slopen in huis. Ze is 1,5jr dus heeft een beetje puberleeftijd. We zien haar dus niet gemakkelijk herplaatst bij bijvoorbeeld een ouder stel.

**Geplaatst**: 09-04-19 10:27

Re: Herplaatser met verlatingsangst Update pagina 2

Geplaatst: 09-04-19 10:27

Een van mijn honden kwam met een beetje dezelfde omschrijving bij ons terecht. Eerste wat is besloten, is dat de hond niet in de wijk uitgelaten hoeft te worden. Wij nemen dus iedere keer de hond mee in de auto. Nu, bijna 3 jaar verder, loop ik 3 keer per week met hem door de wijk. Vaker zorgt voor een enorm gespannen hond. Als ik weer terug ben van het rondje, krijgt hij meteen een bot.

Verder lees ik dat jullie vaak op moeten staan in de nacht om de hond rustig te krijgen. Is het njet een idee om haar op jullie slaapkamer te laten? Honden zijn immers roedel dieren en als de baasjes er niet bij zijn, kunnen ze nog wel eens de neiging hebben extra te waken.

**Geplaatst**: 09-04-19 10:34

Re: Herplaatser met verlatingsangst Update pagina 2

Geplaatst: 09-04-19 10:34

Misschien doet de verhuizing haar wel goed en tot die tijd zou ik er geen geld meer insteken omdat de leefomgeving van de hond gaat veranderen. De bouwkeet staat bij je toekomstige woning neem ik aan dus als eerste alles omheinen met een dubbele toegang zodat ze niet kan ontsnappen. En rare opmerking maar bij paarden doen ze wel eens proppen in de oren tegen geluidsprikkels, zou dat bij honden ook kunnen, soort mutsje oid?

**Geplaatst**: 09-04-19 10:59

Re: Herplaatser met verlatingsangst Update pagina 2

Geplaatst: 09-04-19 10:59

Hier duurde het 3jaar voor de rust kwam. Ik herken 80% van je verhaal.

Ik ben daar aan onderdoor gegaan, ik kon nooit de deur uit. Alles was een prikkel ( nu nog wel, maar 90% minder) en ze was daar dan ook niet uit te krijgen. Ze moest ook overal mee naartoe, maar ook daar was het gillen op alles. Het enige wat af en toe ging, was haar bij de buurvrouw brengen als ik ergens heen moest waar ze niet mee kon.
Ik heb op een gegeven moment een blafbandje geprobeerd en dat werkte wel.

Succes ermee TS, het is niet niets en ik weet hoe erg het je op kan breken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 11:04

Re: Herplaatser met verlatingsangst Update pagina 2

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 11:04

Ze heeft vanaf half december (toen het begon met knallen) tot 2 weken geleden bij ons op de slaapkamer gelegen alleen ik trok dat niet meer. Ik slaap heel licht en werd de hele tijd wakker van geeuwende, smakkende, omdraaiende, snurkende honden. Ik ga er liever 2x uit dan dat ik 20x wakker wordt.

Ze slaapt met onze andere hond beneden dus in principe is ze niet alleen. De deur van de slaapkamer en de deur naar boven staan op een kier dus ze kan ons wel horen.

Het perceel is volledig omringd door sloot (4,5 meter breed, dus niet een smal greppeltje met water), afgezien van de oprit. Die gaan we uiteraard afzetten. Uiteindelijk zal er inderdaad een dubbele sluis komen, tot die tijd gaat ze alleen met ons samen naar buiten.

**Geplaatst**: 09-04-19 11:48

Re: Herplaatser met verlatingsangst Update pagina 2

Geplaatst: 09-04-19 11:48

Wat een verhaal zeg, kan me heel goed voorstellen dat je inmiddels met je handen in het haar zit. Maar wel een dikke pluim voor jullie doorzettingsvermogen, echt top!

Er zijn al veel reacties geweest en in het topic zijn al veel opties besproken en bekeken die ik ook zou aandragen of uitproberen. En zo te lezen hebben jullie echt al een hele hoop ingezet. Het voelt dan ook niet op zn plaats om daar iets van te herhalen, maar na meegelezen te hebben wou ik n.a.v. de laatste reacties toch nog even een kleine toevoeging doen.

Met betrekking tot de suggestie een ander plekje namelijk. Even vooropstellende dat ik niet wil pretenderen dat dit sowieso nog een optie moet zijn, en dat het ook lang niet altijd inhoudt dat het het probleem verhelpt, maar uit eigen ervaring met soortgelijke extreme gevallen wil ik mijn gedachten toch even delen. Ik denk namelijk dat je jezelf tekort doet als je denkt dat die beslissing alleen jullie "probleem" wegneemt en niet de hare. Ik heb los van eigen ervaringen ook al iets te vaak om me heen gezien dat een nieuwe, andere omgeving echt een "wondermiddel" kan blijken. En dat het soms ook niet verklaarbaar lijkt te zijn waarom precies, behalve dat "de energie" anders lijkt te zijn. Als ik jullie verhaal lees denk ik dat er zeker kans is dat het toch goed gaat komen, maar dat de kans ook net zo goed er niet is. En zou ik willen meegeven dat als het niet gaat werken, en inslapen een echte optie wordt, je ook kunt bedenken dat een zorgvuldig uitgekozen herplaatsing altijd nog het proberen waard is, immers, je hebt dan niks meer te verliezen.

Onze duitse herder teef, ook opgegroeid in een "hok" kwam met 3 jaar bij ons en met veel aandacht en moeite is ze wel degelijk verbeterd. Toch hebben we uiteindelijk een andere plek gezocht (onder flinke voorwaarden) omdat het hele huishouden om haar draaide en de andere dieren incl. wijzelf daar teveel onder begonnen te lijden. Zij is daar in een stabiele roedel terrecht gekomen, bij een vrouw met veel ervaring en altijd thuis, op een boerderij met veel land eromheen wat ingericht was voor de honden. Geen buren en het land lag niet aan een doorgaande weg. De enige verstoringen waar die van wat kleinwild en vogels. Daar is ze in een half jaar tijd uitgegroeid tot een zelfverzekerde, nog wel aanhankelijke, dame die steeds beter met "de wereld" om kon gaan. Vanuit de "prikkelarme" omgeving zijn ze meer en meer gaan oefenen en laatst zag ik foto's waarop ze met de rest van de honden op stap was naar een mooi maar drukbezocht uitlaatgebied in een park. Dat was vroeger echt ondenkbaar geweest. Deed die vrouw het nu anders dan wij, niet echt, ze hield dezelfde consequente aanpak aan, alleen zij had een stabiele roedel met twee oudere honden die zich over de herder ontfermden. Dat was het enige duidelijk aanwijsbare verschil. En ik denk dat je daaruit kunt opmerken dat we als mens niet altijd alles kunnen doen wat een hond nodig heeft, soms moet het ook uit andere hoeken komen.

**Geplaatst**: 09-04-19 13:03

Geplaatst: 09-04-19 13:03

Ik heb niet alle laatste posts gelezen, maar hebben jullie desensitisation geprobeerd? (Sorry voor de Engelse term).

Je zegt dat triggers kinderen, fietsers, verkeer zijn.
Heb je eens puur alleen op een trigger gewerkt?
Het is een lang proces maar wel heel erg waard. Is ook wat je toepast bij honden die bijv bang zijn van de stofzuiger.

Belangrijkste is als je oefent dat de hond onder stress threshold blijft. Dat is met die van jouw wellicht moeilijk, maar mocht het lukken dat ze een fietser ziet op 50 meter afstand en nog steeds naar jou luistert (simpel commando zit ofzo) is dat goed en beloon je.
Wegvluchten, blaffen en agressie moet worden gecorrigeerd.

Dus eerst staat die fietser gewoon en werk je naar die fietser toe totdat ze rustig is.
Dan ga je terug naar die 50 meter (of welke afstand ze de fietser kan zien en nog steeds op jou regeaart) en gaat de fietser bewegen. En weer naar voren werken. Zodra dat positief is ga je weer terug naar die afstand en beweegt de fietser en maakt hij geluid (fietsbel rinkelen of praten/roepen). En dan weer naar voren werken.
Dit kan dus wel echt lang duren en moet je voor elke trigger zo aanpakken in verschillende locaties.

Mocht je hond echt niet ontvankelijk zijn heb je de optie om je hond te flooden maar aangezien ik je hond niet ken wil ik dit niet aanraden aangezien dit voor sommige honden echt te veel is.

Nu weet ik niet of dit gaAt helpen voor jouw hond maar het is een optie die je wellicht nog niet geprobeerd hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 13:23

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 13:23

Serenity350 schreef:
Wat een verhaal zeg, kan me heel goed voorstellen dat je inmiddels met je handen in het haar zit. Maar wel een dikke pluim voor jullie doorzettingsvermogen, echt top!

Er zijn al veel reacties geweest en in het topic zijn al veel opties besproken en bekeken die ik ook zou aandragen of uitproberen. En zo te lezen hebben jullie echt al een hele hoop ingezet. Het voelt dan ook niet op zn plaats om daar iets van te herhalen, maar na meegelezen te hebben wou ik n.a.v. de laatste reacties toch nog even een kleine toevoeging doen.

Met betrekking tot de suggestie een ander plekje namelijk. Even vooropstellende dat ik niet wil pretenderen dat dit sowieso nog een optie moet zijn, en dat het ook lang niet altijd inhoudt dat het het probleem verhelpt, maar uit eigen ervaring met soortgelijke extreme gevallen wil ik mijn gedachten toch even delen. Ik denk namelijk dat je jezelf tekort doet als je denkt dat die beslissing alleen jullie "probleem" wegneemt en niet de hare. Ik heb los van eigen ervaringen ook al iets te vaak om me heen gezien dat een nieuwe, andere omgeving echt een "wondermiddel" kan blijken. En dat het soms ook niet verklaarbaar lijkt te zijn waarom precies, behalve dat "de energie" anders lijkt te zijn. Als ik jullie verhaal lees denk ik dat er zeker kans is dat het toch goed gaat komen, maar dat de kans ook net zo goed er niet is. En zou ik willen meegeven dat als het niet gaat werken, en inslapen een echte optie wordt, je ook kunt bedenken dat een zorgvuldig uitgekozen herplaatsing altijd nog het proberen waard is, immers, je hebt dan niks meer te verliezen.

Hier wil ik toch even op inhaken want dat laatste ben ik niet helemaal met je eens. Je neemt namelijk ook een risico. Sowieso gaat een verhuizing naar vreemde mensen haar heel veel stress opleveren en zal ze weer 10 stappen terug doen. Die conclusie kan ik trekken doordat introductie bij anderen in huis als ik haar meeneem enorm ingrijpend is voor haar. De kans dat anderen dit probleem onderschatten, net zoals wij dat hebben gedaan, is enorm groot. Zeker omdat het een aansprekende leuke hond is. De kans dat ze dan weer van hand op hand gaat en blijft verhuizen is aanwezig en ik wil haar dat traject gewoon niet in sturen. Ik voel me verantwoordelijk voor dit dier en ik zal er alles aan doen wat in onze macht ligt om haar te helpen, maar ik ga haar niet van de hand doen omdat ik gewoonweg niet zie wat dat haar gaat opleveren behalve weer opnieuw heel veel stress.

Ik zeg niet dat ik de enige ben die haar zou kunnen helpen, dat denk ik absoluut niet, ik weet alleen wel wat ik in handen heb en wat de hondenkennis van de gemiddelde Nederlander is en dan is de kans gewoon groot dat ze niet goed terecht gaat komen.

Nagini, desensibilisatie (de Nederlandse term

) ken ik zeker en hebben we ook met onze andere hond toegepast. Alleen deze hond is totaal niet ontvankelijk. Als zij een fietser ziet in de verte, al is het 200 meter afstand, dan wil ze alleen nog maar vluchten. Het enige waar ze wel ontvankelijk voor is in dit geval is afleiding, maar alleen als ze losloopt en ze dus weet dat ze kan vluchten als ze dat zou willen. Aan de lijn (ook de 20 meter lijn) lukt dit helaas niet.

Flooden (overladen met prikkels) hebben we op de hondenschool geprobeerd maar omdat ze dan niet meer kan vluchten gaat ze compleet catatonisch op de grond liggen beven.

Maargoed, dit zijn niet problemen waar we op vastlopen, het probleem waar we met haar op vastlopen is het volledig in de stress/adrenaline schieten als ze thuis is. Het fietsers/stepjes/rolstoelen/kinderwagenprobleem verminderd naar mate haar zelfvertrouwen groeit dus daarin zien we progressie dus we willen op die voet gewoon doorgaan.