Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-04-18 21:55

Geplaatst: 16-04-18 21:55

sflj schreef:
xxCYNNxx schreef:
poe lastige.....tot op zekere hoogte de dierenarts.
Maar daarnaast vind ik wel dat als de eigenaar vind dat er genoeg gedokterd is en er geen verbetering meer te behalen valt, dat deze dan toch zelf mag beslissen dat het tijd is om te hemelen.

Gelukkig doet onze dierenarts daar niet heel moeilijk over; als de eigenaar het genoeg vind voor zijn/haar dier dan gaat er een spuit in.
Moet er niet aan denken dat mijn hond extra zou moeten lijden alleen omdat een da vindt dat het nog wel even kan.

Dus jij denkt dat je t beter weet dan iemand die ervoor opgeleid is?
En die dierenarts zal t hopelijk wel met de eigenaar eens zijn. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat een zichzelf respecterende dierenarts een beest doodspuit alleen maar omdat de eigenaar denkt dat t verder geen zin heeft...

Aangezien de eigenaar degene is die het dier kent, vind ik zeker dat de eigenaar zelf sneller ziet dat het voor een dier genoeg is ja of nee (uitzonderingen daargelaten).
En dat heeft niks te maken of ik het beter weet dan een da, maar met je dier door en door kennen, dus je hoeft niet zo denigrerend te reageren. Een da is ook niet heilig.
Meeste eigenaren zien dondersgoed of hun dier op is ja of nee.

**Geplaatst**: 16-04-18 22:13

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 16-04-18 22:13

Ik heb tot nu toe 1x gehad dat de dierenarts aangaf niet direct in te willen laten slapen.
Ging om mijn kat met nierfalen en ik kreeg te horen dat de medicatie niet/onvoldoende was aangeslagen en gaf aan dat het wat mij betreft daarbij stopte ook omdat ze fysiek enirm achteruit ging.
Maar was behoorlijk over mijn toeren en dat was het punt waarop de dierenarts zei dat ze mij nu nog niet liet beslissen maar de week erop weer belde.
Toen ik de week erop aangaf er nog precies zo in te staan heeft ze zonder morren een afspraak ingepland om de kat aan huis te euthanaseren.

**Geplaatst**: 16-04-18 22:16

Geplaatst: 16-04-18 22:16

lor1_1984 schreef:
Ik heb tot nu toe 1x gehad dat de dierenarts aangaf niet direct in te willen laten slapen.
Ging om mijn kat met nierfalen en ik kreeg te horen dat de medicatie niet/onvoldoende was aangeslagen en gaf aan dat het wat mij betreft daarbij stopte ook omdat ze fysiek enirm achteruit ging.
Maar was behoorlijk over mijn toeren en dat was het punt waarop de dierenarts zei dat ze mij nu nog niet liet beslissen maar de week erop weer belde.
Toen ik de week erop aangaf er nog precies zo in te staan heeft ze zonder morren een afspraak ingepland om de kat aan huis te euthanaseren.

Op zich vind ik dit heel fair.

Zo kan er voorkomen worden dat er in alle emoties een overhaaste beslissing genomen word en is er tijd voor de eigenaar om afscheid te nemen.

**Geplaatst**: 16-04-18 22:18

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 16-04-18 22:18

Zeker, begreep en begrijp het ook heel goed.
Komt natuurlijk bij dat het geen gevalletje spoed was.

**Geplaatst**: 16-04-18 22:20

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 16-04-18 22:20

Uiteraard. Bij een gevalletje aangereden, rug op drie plaatsen gebroken en volledig verlamd is het geen optiee. De DA die dan weigert is imo een beul.

**Geplaatst**: 16-04-18 22:23

Geplaatst: 16-04-18 22:23

sflj schreef:
Dus jij denkt dat je t beter weet dan iemand die ervoor opgeleid is?
En die dierenarts zal t hopelijk wel met de eigenaar eens zijn. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat een zichzelf respecterende dierenarts een beest doodspuit alleen maar omdat de eigenaar denkt dat t verder geen zin heeft...

Dat hoeft niet perse met beter weten te maken te hebben, dat kan ook een stuk ervaring zijn en kennis van je dieren.
Zo heb ik 2 katten verzorgd die beiden suikerziekte hadden en 2 keer per dag insuline toegediend moesten worden. Beiden reageerden daar op zich goed op. De DA zag alleen de resultaten en die waren bij beiden goed.
Wat de DA niet zag was dat de ene kat heel relaxed was en zich dagelijks onder het genot van een aai over z'n bol liet spuiten en spinnend verder ging. De andere kat zat daarentegen zo bang als een wezel in een hoekje te wachten op het leed dat hem 2 keer per dag ging overkomen en was op een gegeven moment zo schuw en sneu dat je dat je lieve dier echt niet meer toewenste.
En zo kan het zomaar zijn dat precies eenzelfde mankement met een eenzelfde behandeling en eenzelfde (positief) effect toch totaal verschillende consequenties heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-18 22:24

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-18 22:24

lor1_1984 schreef:
Ik heb tot nu toe 1x gehad dat de dierenarts aangaf niet direct in te willen laten slapen.
Ging om mijn kat met nierfalen en ik kreeg te horen dat de medicatie niet/onvoldoende was aangeslagen en gaf aan dat het wat mij betreft daarbij stopte ook omdat ze fysiek enirm achteruit ging.
Maar was behoorlijk over mijn toeren en dat was het punt waarop de dierenarts zei dat ze mij nu nog niet liet beslissen maar de week erop weer belde.
Toen ik de week erop aangaf er nog precies zo in te staan heeft ze zonder morren een afspraak ingepland om de kat aan huis te euthanaseren.

Ik vind idd dat jouw da hier heel erg netjes in gereageerd heeft. Uit emotie een beslissing nemen zijn niet altijd de beste beslissingen en worden vaak gevolgd door spijt en dat is op deze manier voorkomen zonder dat het dier er onder geleden heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-18 22:34

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-18 22:34

Voor wat betreft het beter weten dan een da denk ik net als een aantal anderen hier dat het niet zo zeer te maken heeft met medische kennis alswel met je dier kennen. Zo hadden wij een driepotige kat die later ook een oog minder had. Toen die later weer problemen kreeg hebben wij er heel bewust voor gekozen niet meer te laten onderzoeken en evt behandelen maar haar te laten gaan zodra het niet meer katwaardig was.
Zij had altijd zoveel stress van in handen zijn dat we haar dat niet weer aan wilden doen.

Daarnaast hadden wij een labrador die steeds angstiger werd in z'n gedrag. Durfde zich bijna niet meer te verplaatsen binnen. Ogen waren uit gesloten dus conclusie was dat het waarschijnlijk uit z'n hersenen kwam. Tel daarbij op z'n flinke artrose in z'n heupen en wij namen de beslissing dat het genoeg was geweest. Constante angst om van je plaats naar je drinkbak te lopen etc was wat ons betreft niet hondwaardig.

In het geval van de hond was het iets wat voor de da niet zichtbaar was. Hij moest volledig afgaan op onze verhalen.

**Geplaatst**: 16-04-18 22:38

Geplaatst: 16-04-18 22:38

sflj schreef:
Bij twijfel beslist de professional. Die is ervoor opgeleid. Maar dat zei ik al.

Helaas zijn er veel eigenaren die het allemaal beter denken te weten, zonder gestudeerd te hebben.

Er zijn eigenaren met heel veel jaren ervaring en zij zien hun dier natuurlijk veel meer.

Een dierenarts is ook maar een mens en wie zegt dat hij al veel ervaring heeft of zijn werk naar behoren doet? Ze hebben allemaal een personal touch erbij. Anders zouden ze wel allemaal hetzelfde handelen als het puur op basis van opleiding was.

Ik hoor zo vaak dat veeartsen een slecht advies geven helaas........

**Geplaatst**: 16-04-18 23:00

Geplaatst: 16-04-18 23:00

De eigenaar

Ik wilde mijn hond laten inslapen een herder van 12 jaar die blind werd, zeer slecht gebit had, baarmoederkanker gad en uitzaaiingen en zo dun dat je haar ruggengraat kon vast pakken.

Mijn DA wilde eerst nog weer alles uitsluiten en kijken of ik het nog 6 maanden kon rekken. Dus niet kunnen laten inslapen

Ik ben toen met een vriendin naar een andere DA gegaan en die was helemaal eens dat het genoeg was voor haar. Ik zou 2 weken later haar laten inslapen.

Maar eenmaal thuis en ze wilde in haar mand gaan liggen maar tikte met haar heup de mand aan en joelde het uit, heb ik gebeld en de volgende dag haar laten gaan.

**Geplaatst**: 16-04-18 23:00

Geplaatst: 16-04-18 23:00

Toen mijn eigen dierenarts mijn hond niet wilde laten inslapen ben ik zelf op zoek gegaan naar een ander die dit wel wilde. Na 1.5 jaar dokteren was de enige optie de rest van zijn leven op prednison en dat wilde ik niet. Was een vreselijke moeilijke beslissing om een andere dierenarts te zoeken maar ik sta er nog steeds achter.

**Geplaatst**: 16-04-18 23:29

Geplaatst: 16-04-18 23:29

In de meeste gevallen vind ik dat een eigenaar het laatste woord zou moeten hebben. Tenzij die natuurlijk heel erg onredelijk is en een compleet gezond dier een spuitje wil toe hebben omdat die er geen zin meer in heeft er voor te zorgen ofzo. In die gevallen zou de dierenarts het wel een halt moeten kunnen toeroepen.

Maar ben het er mee eens dat het bij de dierenartsen soms extreem is met hun idee van wanneer wel en niet inslapen.
Wij hadden vroeger toen ik jong was een kat met een vreemde bult in zijn nek, dat bleek een vreemd soort tumor. Blijkbaar tastte die op een gegeven moment ook het brein aan, want de kat werd onvoorspelbaar en gevaarlijk, maar verder eigenlijk nog top gezond..
Mijn zus en ik konden sochtends nooit zomaar de woonkamer in lopen, want dan hing hij in je benen.

Op een gegeven moment viel hij zelfs een klant aan in de zaak die mijn ouders aan huis hadden. (Moest gehecht, tetanusspuit en al)
Maar keer op keer wilde de dierenarts door dokteren en niet inslapen. Na die laatste aanval was mijn vader er helemaal klaar mee, want we waren al bijna een half jaar verder onderhand en hij heeft toen tegen de dierenarts gezegd, of jij geeft hem een spuitje of ik sla hem dood. Pas toen ging hij overstag en moest de kat dan toch maar een spuitje hebben..

Zelfde verhaal met onze hond die in een paar dagen doodziek werd, bloed bij de ontlasting, totaal apathisch. En mijn vader heeft toen ook tegen de DA gezegd, volgens mij kun je beter een spuitje geven, want dit gaat niet meer goed komen en wordt een lijdensweg.. Maar nee, moest nog van alles onderzocht worden, medicatie erin etc etc...
Uiteindelijk is het arme dier na een paar dagen zelf overleden. Dat vind ik toch wel echt schrijnend.
Mijn ouders hebben toen ook even flink aan de bel getrokken bij die dierenarts.

**Geplaatst**: 16-04-18 23:51

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 16-04-18 23:51

Toen m'n kat van 2 hoog naar beneden was gevallen en haar poot moest eraf, zei de dierenarts: er zijn 2 opties. De eerste is amputatie en de tweede is inslapen. Maar ze was pas 4 en inslapen wilde ze niet doen wegens haar leeftijd. Hier had de dierenarts het laatste woord.

Kat van m'n ouders met een hersenkronkel die de laatste tijd weer aan gaat vallen. M'n ouders hebben gezegd dat als ie nog meer gaat aanvallen en grijpen(dus niet meer te vertrouwen is) gaan ze hem laten inslapen. Hierin hebben m'n ouders het laatste woord.

**Geplaatst**: 17-04-18 00:45

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 00:45

Ik heb beide kanten meegemaakt. Één keer een da gehad die onze bijna 14 jarige golden retriever niet wilde laten inslapen nadat vastgesteld was dat hij een miltruptuur had en bijna inwendig leeggebloed was. Was in het weekend en niet onze vaste dierenarts, ze wilden eerst een spoedoperatie proberen, inslapen kon altijd nog werd gezegd. Hond was oud, maar altijd kerngezond geweest en zag er fysiek prima uit. Ik wilde de hond op zijn leeftijd de zware operatie niet aandoen, hij had niet eerder echt wat gemankeerd, en wilde hem dat ook besparen. Bovendien was het bloedverlies zo groot dat de dierenarts zelf ook aangaf dat de kans dat hij het zou overleven niet gigantisch groot was. Er bleef echt herhaald worden ‘maar de káns dat hij het overleefd is er wel’. Ja, en de kans dat we hem een hele hoop ellende aandoen ook. Ik heb hemel en aarde moeten bewegen voor ze hem lieten inslapen, en zelfs op het moment supreme moest er nog minstens 3x herhaald worden dat ze het zo jammer vonden dat we hem geen kans gaven.

Ook meegemaakt dat we 1 van onze katten wilden laten inslapen. Op dat moment 2,5 jaar oud en sinds kitten bij ons. En ook van kitten af aan epilepsie. Toen de epilepsie werd vastgesteld werd ons verteld dat primaire epilepsie bij katten nauwelijks voorkomt en het vrijwel altijd het resultaat is van een onderliggende ziekte, hoewel er geen diagnose gesteld kon worden welke ziekte, kat was op de toevallen na gezond en ook neurologisch in orde.
Toen de toevallen met 2,5 jaar oud enorm toenamen en hij wekelijks 3-4 toevallen had (grand mal, waarbij hij eerst als een bezetene door het huis heen klapte, tegen muren etc. oprende/sprong en zichzelf flink beschadigde, oa een paar gebroken tenen, nagels eruit getrokken door te blijven hangen, tanden gebroken en nog meer ellende), hadden we besloten afscheid van hem te nemen omdat we het voor hem niet eerlijk meer vonden.
Toevallig bij een andere da terecht gekomen daarvoor, die gelukkig eerst een hele hoop wilde weten. Uiteraard vertelden wij wat we eerder te horen hadden gekregen, waarop de nieuwe da zei dat hij wel zeker gevallen van primaire epilepsie bij katten kende, dat als hij een onderliggende ziekte zou hebben die de epilepsie veroorzaakte het onwaarschijnlijk was dat hij dit 2,5 jaar had zonder verdere neurologische of lichamelijke symptomen, en dat de toegenomen aanvallen ook een gevalletje medicatiegewenning kon zijn. Kat had dezelfde dosis medicatie (keppra) vanaf 6 maanden oud. Da heeft gevraagd of hij een neurologisch onderzoek mocht doen, en hij kon niets vinden. Hij raadde het af om de kat in te laten slapen, letterlijk ‘dood kan hij altijd nog, en ik zou het mezelf niet vergeven als ik jullie niet zou vertellen dat er een goede kans is dat hij een heel mooi leven kan hebben’. Andere medicatie (fenobarbital), vrij hoge dosis, en dat bleek alles wat nodig was. Kat is nu bijna 8, kerngezond, heeft de eerste jaren 4-5 doorbraak toevallen per jaar gehad (en daar konden wij en de kat zelf prima mee leven, 99% van de tijd was hij een blije gezonde kater), en inmiddels heeft hij helemaal geen toevallen meer. Ben dus heel blij dat we naar die da geluisterd hebben, ook al hadden wij hele andere ideeen. Het is de vriendelijkste en liefste knuffelkat ooit, en die 2x per dag een pilletje naar binnen vrotten zijn leven lang heb ik er graag voor over.

**Geplaatst**: 17-04-18 05:45

Geplaatst: 17-04-18 05:45

Faline schreef:
In de meeste gevallen vind ik dat een eigenaar het laatste woord zou moeten hebben. Tenzij die natuurlijk heel erg onredelijk is en een compleet gezond dier een spuitje wil toe hebben omdat die er geen zin meer in heeft er voor te zorgen ofzo. In die gevallen zou de dierenarts het wel een halt moeten kunnen toeroepen.

Hier ga ik in mee

Mijn eigen dierenarts gaf op een gegeven moment ook bij mijn 6-jarige paard aan dat inslapen begrijpelijk zou zijn. Was al een behoorlijke tijd aan het doktoren en ipv verbeteren, verslechterde het.. ook ondanks pijnbestrijding. Ik had het persoonlijk wel nodig dat te horen van mijn dierenarts, anders had ik wss nog aan lopen modderen.
Maar als hij echt 100% zeker beter had kunnen worden was mij dat ook verteld en had ik er ook nog alles aan gedaan.

**Geplaatst**: 17-04-18 07:10

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 07:10

Het blijft moelijk. Hier wordt bij gedragsproblemen alleen ingeslapen op advies van een goede gedragstherapeut en dus in overleg. Gezonde dieren niet. Oud en ziek uiteraard wel, hoegen van mij niet te wachten tot het dier zo n beetje uit elkaar valt.

Het tegenovergestelde zie ik helaas soms ook. Mensen die een dier koste wat het kost willen houden, ondanks pijn en ongemak. Daar kan ik heel slecht tegen.

**Geplaatst**: 17-04-18 07:16

Geplaatst: 17-04-18 07:16

Mijn jongste kat (13.5) heb ik in laten slapen vanwege hartfalen. Dit in overleg met de dierenarts. Zij was heel eerlijk. Er waren medicijnen maar die rekten alleen de tijd. 3 maanden later was onze andere kat (14.5) dusdanig afgetakeld in onze ogen (epilepsie, atrose in de rug,en kompleet blind, alles in 3 maanden tijd door het missen van zijn vriendje) dat ik naar de da ben geweest. Ik heb haar verteld hoe hij was voor het overlijden van zijn maatje en hoe hard hij achteruit was gegaan in de die 3 maanden. Gelukkig snapte ze mij en heeft hem na onderzoek in laten slapen. Op het eerste gezicht zag hij er als een gezonde kat uit maar gedroeg zich als een bejaarde. Zij zei ook al dat hij had opgegeven. En heeft hem dan ook zonder problemen ingeslapen. Zij luisteren echt naar wat de eigenaar heeft gezegd en op basis daarvan en hoe de kat is maakt zij de beslissing. Ik was ook bang dat ze moeilijk zou doen maar helemaal niet dus. Ik vind dat de eigenaar het dier het beste kent en de da in de meeste gevallen daar ook naar luisteren moet. Ik heb in 2006 mijn paard in de kliniek gehad door een trailerongeluk. Hun advies was om haar te laten inslapen want het zou nooit meer goed komen. Ik ken mijn. Paard en heb gezegd ik wil het eerst proberen. Zo bljj fat ik naar mijn gevoel geluisterd heb want een half jaar later kon ik alles weer met haar. Als ik had geluisterd naar de da(een andere dan van de katten) had ik mijn paard dus kwijt geweest en nu heb ik nog 7 jaar plezier van haar gehad. Helaas is zij in 2013 alsnog ingeslapen vanwege koliek maar daar was ook niets meer aan te doen. Dan ben ik ook eerlijk en laat ik haar niet lijden

**Geplaatst**: 17-04-18 07:48

Geplaatst: 17-04-18 07:48

Ik vind de opmerking "dat een dier in leven houden een dierenarts meer opbrengt" echt zo kort door de bocht en respectloos tegenover een dierenarts.
Vergeet niet dat een dierenarts in eerste plaats een mens is, een mens die van dieren houdt en daarom ook dierenarts is geworden. Om dieren te kunnen helpen en redden. Niet om zijn zakken te kunnen vullen, want dan hadden ze toch echt een ander beroep moeten kiezen. Het inlaten slapen van een dier is een van de meest verdrietige dingen van hun werk.
De keuze is uiteraard aan de eigenaar, maar een dierenarts moet er geen gewetenswroeging van krijgen oftewel zelf er ook achter staan. Dit is in mijn ogen precies hetzelfde als bij euthanasie bij mensen, de keuze om mee te helpen daaraan ligt bij de arts.
Sommige willen dus eerst elke mogelijk optie nalopen en anderen zijn daar (door ervaring) wat makkelijker in geworden.
Ik ben altijd zo snel mogelijk duidelijk naar mijn dierenartsen; geen onnodig lijden en niet de rest van hun leven op pijnstillers.

**Geplaatst**: 17-04-18 09:21

Geplaatst: 17-04-18 09:21

Volgens mij is het een bredere verschuiving waarbij de marge van 'het is acceptabel om je dier in te laten slapen, maar nog langer laten leven is nog geen mishandeling' steeds kleiner wordt. Mensen die heel ver gaan om hun dier in leven te houden en verwachten dat anderen dat ook doen. Situaties waarbij je kunt afvragen hoeveel kwaliteit van leven je het dier ontneemt als iemand een andere keuze maakt en zegt dat het genoeg is geweest.

Ik zie het bijvoorbeeld ook bij opvang van wilde dieren, een vogelasiel of dergelijke die als ze vertellen dat ze een dier hebben laten inslapen omdat hij niet meer terug de natuur in zou kunnen, te horen krijgen (op Facebook etc) dat het dier toch nog wel in gevangenschap had kunnen blijven leven.

**Geplaatst**: 17-04-18 09:33

Geplaatst: 17-04-18 09:33

De dierenarts bepaalt natuurlijk helemaal zelf of hij of zij die handeling wil verrichten. Die kan niet door een eigenaar gedwongen worden dingen te doen waar hij/zij niet achter staat. Maar de eigenaar bepaalt naar welke dierenarts hij of zij gaat.

**Geplaatst**: 17-04-18 09:40

Geplaatst: 17-04-18 09:40

Palmera schreef:
I"En je kunt hem toch ondersteunen, hij kan een luier om, etc."

Dan ben je in mijn ogen als dierenarts nog geen knip voor je neus waard. Permanent een luier om, kom op zeg, dat is toch geen hond-waardig leven.

Wij hebben het ook een keer gehad met een kat. Arme ding was doodziek, verschillende behandelingen gehad, poosje aan een infuus gelegen en de herstelkansen waren minimaal. Maar de dierenarts weigerde om in te laten slapen, want er kon nog dit en dat geprobeerd worden. Terwijl wij nog meer gerommel aan die kat echt niet meer zagen zitten. Dan sta je wel met je mond vol tanden. Alsof de beslissing om in te laten slapen op zich al niet moeilijk genoeg is...

Tuurlijk mag de dierenarts een eigen mening hebben en een gezond, jong niet gevaarlijk dier zou je eigenlijk niet in moeten laten slapen. Maar bij een oud en/of ziek dier zouden de ervaringen en de wil van de eigenaar het zwaarste moeten wegen. Die kent het dier tenslotte het beste en die maakt het dier 24/7 mee.

**Geplaatst**: 17-04-18 09:49

Geplaatst: 17-04-18 09:49

Paar jaar terug trouwens een goede ervaring met onze dierenarts. Mijn oude pony had een chronische peesblessure aan beide achterbenen en we hebben altijd in overleg met haar afgesproken, als het echt niet meer gaat dat we haar dan zouden laten inslapen. Op een gegeven moment kwam ze erg moeilijk door de winter. Veel afgevallen, moeilijk lopen, slecht in de vacht. De dierenarts heeft haar toen ook nog gezien gelukkig, want we zeiden dan nog 1 mooie zomer op het weiland en niet opnieuw de winter in. Die zomer knapte ze heel erg op en ik denk dat niet iedere dierenarts haar een spuitje had gegeven op dat moment. Gelukkig wist zij hoe slecht ze een paar maanden eerder was en zag ook na 1 nacht stal hoe snel het weer berg af ging. Heel netjes toen in overleg alles afgesproken en ze is heel rustig ingeslapen. Ze was er ook echt wel aan toe en gaf zich eigenlijk direct er aan over.
Het klinkt wat raar om er een goed gevoel over te hebben, want missen wil je ze nooit, maar ik ben blij dat het zo fijn is verlopen.

**Geplaatst**: 17-04-18 09:55

Geplaatst: 17-04-18 09:55

Cemlys schreef:
Hier wordt bij gedragsproblemen alleen ingeslapen op advies van een goede gedragstherapeut en dus in overleg. Gezonde dieren niet.

Ik weet niet of dit bij mijn eigen DAP ook zo is (van die gedragstherapeut) maar ik weet wel dat ze niet zomaar een gezond dier in laten slapen.
De vorige eigenaren van mijn hond hadden een afspraak bij hun dierenarts om hun jonge, kerngezonde hond in te laten slapen omdat hij 'vals en onhandelbaar' zou zijn.
Dat die hond helemaal niet vals en onhandelbaar is maar gewoon een totaal onbegrensde en volkomen losgeslagen puber was snapten ze niet.
Gelukkig is de bemiddelaar gelijk in de auto gesprongen om de hond daar weg te halen, anders had ik nu niet de (voor mij) leukste hond vd wereld gehad.

**Geplaatst**: 17-04-18 10:02

Geplaatst: 17-04-18 10:02

Ik denk dat er best veel eigenaren zijn die te lang doorgaan met hun dierinleven houden.
Schoonmoeder heeft ook aangeven dat ze hun 17 jarige hond eerder hadden moeten laten inslapen.
Ik heb ronduit gezegd dat het sneu was voor de hond. Hij beet vanwege de pijn, kon nauwelijks lopen en kieperde om bij het plassen.

In mijn omgeving een hond die zo krom was als ik weet niet wat.
Eigenaren vonden het best want hij piepte niet.
Dan vind ik dat de dierenarts had moeten ingrijpen. Niet elke keer nieuwe medicatie voorschrijven, maar vertellen dat euthanasie de beste optie is.

**Geplaatst**: 17-04-18 10:04

Geplaatst: 17-04-18 10:04

Mijn ervaring is absoluut eigenaar, maar in samenspraak met dierenarts.

_merel_ schreef:
Die arts moet snachts ook met zichzelf op 1 kussen kunnen liggen. En als zij geen vrede kunnen hebben met een euthanasie dan vind ik dat hun goed recht om te weigeren!

Dit vind ik een hele belangrijke.

Een gezond dier in laten slapen past niet bij de meeste artsen, en dat is logisch, daar ben je geen arts om geworden. Maar mijn ervaringen als het nodig is, dan wordt het ook gedaan. Moet wel zeggen dat ik vaste artsen heb, dus mijn dieren hebben wat dat betreft ook een dossier. Er is bekend wat er aan de hand is.
Mijn merrie zag er prachtig uit toen ik haar in liet slapen. Maar bij het inslapen zelf werd wel duidelijk dat we nog mooi op tijd waren om verdere ellende te besparen.
Ik kijk altijd naar het dier, wil er alles aan doen indien mogelijk, maar helaas soms kan dat niet. En dan wil ik voorkomen dat ze aftakelen. Een dier moet pijnvrij kunnen bewegen. Gelukkig staan mijn dierenartsen daar ook zo in.