Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-16 10:54

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-16 10:54

Luiers is me echt een stap te ver, dan bevuild ze zichzelf en dat vind ik persoonlijk vernederend. Dan nog liever dweilen.

Een EB hoort op de bank, nu ze ouder wordt staat er een opstapbankje naast zodat ze er makkelijk op komt. Daisy heeft nog nooit in een mand geslapen. Gelukkig hebben wij een grote hoekbank want ook mijn Border Collie heeft zich een plek op de bank toegeëigend.

**Geplaatst**: 26-12-16 12:00

Geplaatst: 26-12-16 12:00

Valt echt reuze mee hoor,de luiers nemen heel goed vocht op,net als bij de baby's.

**Geplaatst**: 26-12-16 12:07

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 26-12-16 12:07

Ik snap TS wel, luiers zouden voor mij ook veel te ver gaan.

Sterkte TS, ik zou de cushing optie na kijken, maar anders denk ik dat je alles gedaan hebt wat je kan doen.

**Geplaatst**: 26-12-16 12:17

Geplaatst: 26-12-16 12:17

Wij zijn erg ver gegaan voor onze demente hond. Misschien te ver.
Maar het is zo'n moeilijke keuze hé. Onze hond deed zijn gevoeg dagelijks meerdere keren in huis, ook al stond de deur wagen wijd open. Op den duur rook ons huis echt naar uitwerpselen. Mijn mama deed niet anders dan de hele dag kuisen. Maar ze was van het principe dat je voor je dier zorgt, ook als het minder gaat. Ik vond dat heel mooi, maar ik weet niet of ik het zo lang zou uit gehouden hebben. Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen in mijn mama haar plaats om de hond te laten inslapen. Ze begon zich te bevuilen en lag dan in haar eigen uitwerpselen. Mijn arme mama stond toen nog alles te poetsen etc, maar dat vond ik te ver gaan. De hond was 16 en had een mooi leven gehad... dus ja, hoever ga je, zo ver je zelf wil. Maar 't is zoals je zegt, 't gaat om een oude hond, je moet je af vragen hoeveel kwaliteit het dier nog heeft van zijn leven...

Bij onze kleine hond waren we te laat met inslapen, we bleven maar twijfelen en uitstellen. Je haat het om zelf voor "God" te spelen hé, wanneer is het genoeg. Nu ben ik van het principe, beter iéts te vroeg dan te laat.
Je bespaart hen een hele hoop pijn ermee.

Succes, het is een zware beslissing hé...

**Geplaatst**: 27-12-16 10:21

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 27-12-16 10:21

Ik snap de beslissing van je moeder SofieHavan, zo stonden wij er ook in. Maar toen zei onze dierenarts ook.. de keuze nemen tot inslapen is ook voor je dier zorgen.

Zelf voor God spelen is vreselijk en wij 'hoopte' elke dag dat de beslissing zelf was genomen en ze gewoon lekker in haar mandje lag en was heengegaan. Maar dan vonden wij haar weer in een hoek, zachtjes jankend, plas laten lopen. Voor poepen kon ze niet meer hurken, want dan viel ze door d'r achterbenen haar eigen uitwerpselen weer in.

Met liefde hadden we haar nog elke dag een luier om gegeven als dit had geholpen. Dit nam echter alle andere symptomen niet weg + ze tolereerde de luiers gewoonweg niet.

Malih - Goed dat je het benoemt. Ik durf het niet met 100% zekerheid te zeggen maar onze DA heeft bloed en tot 2x toe urine afgenomen voor 'verschillende tests waaronder cushing' (zo herinner ik me dat ze het zei) dus ik gok van wel.

Ik leef ontzettend met je mee TS

het is vreselijk om je hondje 'iemand anders' te zien worden dan ze daadwerkelijk was.

**Geplaatst**: 27-12-16 10:43

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 27-12-16 10:43

ik zit momenteel ook in hetzelfde schuitje.
Onze dalmaat is nu bijna 16. Doof, blind en dementerend, maar nog zo ontzettend lief.
Ik heb voor mezelf altijd de grens gesteld, als ze hun nest bevuilen neem ik een beslissing, dan vind ik het niet dierwaardig meer. Hoe moeilijk dit ook is.
Ben ook net 2 weken geleden mn oude paard verloren dus hoop stiekum wel dat ze het nog even uithoud. Want afscheid nemen doet echt wel pijn.
Veel sterkte TS, en wat je ook beslist, doe het uit liefde voor je dier en dan komt het wel goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-16 16:43

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-16 16:43

Morgen middag staat er een afspraak met de DA, doel van deze afspraak is een open gesprek over wat er wel of niet nog mogelijk is.
Mocht de beslissing vallen om haar in te laten slapen dan kan het zijn dat we daarvoor een aparte afspraak maken. Dit omdat ik haar wil laten cremeren en zelf naar het crematorium wil brengen, dit kan tot 16 uur dus dan laat ik haar liever in de ochtend inslapen zodat we er geen haast bij hebben.

Maar wie weet heeft de DA nog een goed idee...

Nu staat ze met een kluif op de bank, dat vindt ze heerlijk en ze begint dan fanatiek te kluiven tot hij helemaal op is. Het benul om er lekker mee te gaan liggen heeft ze niet meer en of ze hiervan geniet of dat het dwangmatig kluiven is? Ik weet het niet.

**Geplaatst**: 27-12-16 17:09

Geplaatst: 27-12-16 17:09

Ik heb een demente Jack Russel. Al een poos onzindelijk maar draagt al heel lang een luier. Poepen doet ze gelukkig nog wel buiten. gaat nog steeds mee uit, wel heel traag. We denken wel eens we laten haar lekker binnen maar zodra we de tweede ronde maken ( haar ronde we hebben vijf honden ), dan staat ze al klaar.
In de nacht heeft ze het erg druk met de boel verslepen, het lijkt op jong puppiegedrag. Ze is alle regels vergeten maar daar hebben we het huis op aangepast. Niets laten slingeren, ook goed voor de kinderen.
In de bench geen optie, dat is waar ze van in paniek raakt, dus bench afgeschaft.
Waar ligt de grens ? Dat beslist ze zelf en ik luister naar haar. Zodra ze angstig wordt omdat ze het echt niet meer weet, zodra ze pijn krijgt of zodra ze me laat zien dat ze nergens meer plezier in heeft. Zodra ze niet meer mee wil. Als ze geen knuffels meer wil hebben. Zodra er meer slechte dan goede dagen zijn. Ze zal het me vertellen En dan ook direct, zonder nadenken zal ze inslapen. Dit hebben we een jaar geleden al bedacht en staan er allemaal achter.
Er beginnen nu nachten te komen waar ze niet alleen wil zijn. Dan keft ze. Dan slapen we bij haar en is het weer goed. Gewoon dat stukje vertrouwen wat ze zoekt.
Niemand kan jou advies geven alleen je hond zelf. Kijk goed naar wat de hond uitzend en neem aan de hand daarvan een beslissing.
Wat ik doe is niet goed en niet slecht. Het is een compromis wat ik voor mezelf gesloten heb. Gewoon omdat ik weet dat dieren het zo goed kunnen aangeven. Je moet het alleen willen zien.
Het is een opgave en een aanpassing in je leven. Ook dat kan een keuze zijn, dat je die aanpassing niet aankunt. Daar doe je je hond niets tekort mee. Ook dat voelt hij

**Geplaatst**: 27-12-16 17:11

Geplaatst: 27-12-16 17:11

Ik heb al heel wat huisdieren versleten en de meesten zijn ook door ouderdom overgegaan naar een "next level". Door een hoge leeftijd zijn ze gewoon op en komen er zaken aan de orde zoals het laten lopen van urine, terugval in conditie e.d. Het heeft je bij het hart om je geliefde huisdier zo te zien aftakelen. Omdat ik duidelijk zag dat mijn dieren er last (schuldig) van ondervonden vond ik persoonlijk een waardig afscheid beter en humaner. Uiteraard is zo'n besluit niet makkelijk en raakt het je als je denkt aan een nadert einde.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid :(:)

**Geplaatst**: 27-12-16 19:08

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 27-12-16 19:08

Veel sterkte en wijsheid gewenst voor je gesprek morgen.

**Geplaatst**: 27-12-16 19:23

Geplaatst: 27-12-16 19:23

Ik heb mijn hondje 3 maanden geleden in laten slapen. 13 jaar oud en begon het laatste jaar te dementeren.

In het proces vond ik het nog wel meevallen, achteraf bezien stak ik mijn kop in het zand. Uiteindelijk bij de dierenarts beland vanwege hartproblemen en toen ging het heel hard.

De volgende dag was hij helemaal de weg kwijt. Ik weer naar de dierenarts met het idee dat hij nog wel opgelapt kon worden omdat hij fysiek verder nog goed was.

Mooi niet dat ik naar huis mocht met hem. De dierenarts legde me haarfijn uit waarom dat niet meer ging. Hij zat zo in zijn eigen wereld en stond strak van de angst en stress. Ik heb hem laten gaan wat heel moeilijk was omdat mijn man er niet was om afscheid te nemen.

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst morgen.

**Geplaatst**: 27-12-16 19:30

Geplaatst: 27-12-16 19:30

Murosch schreef:
Wij hebben ook een oude hond (17) en ook hij is doof, ziet niet meer heel goed en is dement aan het worden. Hij heeft ook al een keer gebeten omdat hij schrok, dus ik herken best veel van je verhaal, ware het niet dat onze hond nog wel zindelijk is. In ons geval stalkt hij ons de hele dag door. Hij wil geen tel meer alleen zijn en zodra ik of mijn man opsta om ergens naartoe te lopen dan hupt hij van zijn stoel of kleed en tippelt ons achterna. Zodra hij niet mee mag zet hij het op een blaffen. Hij kan zich ook niet meer gedragen met eten of wanneer wij bijvoorbeeld hapjes op tafel hebben. Laat zich niet meer corrigeren en blaft luidkeels omdat hij ook wat wil of probeert op de tafel te klimmen om het zelf te pakken. Ik denk ook wel af en toe aan dat moment dat onvermijdelijk eraan zit te komen. Ik wil hem echt niet missen, maar soms kan ik hem ook wel even achter het behang plakken, maar dat is geen reden om hem te laten gaan. We hebben samen mooie tijden gehad en dit en wat er komen gaat hoort bij de zorg die ik voor hem moet hebben. Maar tot welk moment is dit verantwoord en wanneer is het voor hemzelf geen goed leven meer. Dat is een hele moeilijke vraag. Ik kan je niet adviseren, maar ik zou heel goed kijken naar wat hij zelf laat zien, want jij kent hem als geen ander denk ik.

Is dit een teken van dementie?? :o?

Mijn ouwe doet dat ook.. Wordt steeds dover en begint staar te krijgen waardoor hij uiteindelijk blind en doof zal zijn. Dat is voor mij het moment om te zeggen dat het genoeg is geweest, mits hij in de tijd daar voor geen andere mankementen krijgt.

Ik hou mijn beesten niet puur op medicatie in leven. Dat is wat ik altijd geroepen heb en daar wil ik ook achter blijven staan.

**Geplaatst**: 27-12-16 19:39

Geplaatst: 27-12-16 19:39

Mijn ervaring is dat honden bikkels zijn, daardoor gaan wij te lang door...bv omdat we ze niet kunnen missen, of omdat we de beslissing niet kunnen maken.
Achteraf zeg ik, ik ben altijd te laat geweest.
Dus met mijn hond nu, hou ik het nauwgezet in de gaten.

Normaal zeg ik, zolang hij nog lol heeft.
Maar hoeveel lol en bewustzijn heeft een oude, demente hond nog?

Zolang hij zijn poep en pies op kan houden , dat is iig een graadmeter voor me, ik vind het zo triest als een beestje in zijn eigen rommel wakker wordt, koud, nat en stinkend

Verder ken je hem als baasje het beste, heeft hij nog plezier?

En, ik hoop dat mijn hond op een hoogtepunt gaat, dus niet op het moment dat ik het geen kwaliteit van leven meer vind.

Dus als er dementie komt, zou ik het scherp in de gaten houden, niet wachten tot.
Maar denken, ik blijf het een paar stappen voor.

Overigens is doof en staar geen teken van dementie, maar gewoon, een lichaam wat erg oud is.
Maar, zo oud, is eigenlijk wel op....in de dierenwereld zouden ze er niet meet zijn.

Spekkie01 schreef:
Ik heb mijn hondje 3 maanden geleden in laten slapen. 13 jaar oud en begon het laatste jaar te dementeren.

In het proces vond ik het nog wel meevallen, achteraf bezien stak ik mijn kop in het zand. Uiteindelijk bij de dierenarts beland vanwege hartproblemen en toen ging het heel hard.

De volgende dag was hij helemaal de weg kwijt. Ik weer naar de dierenarts met het idee dat hij nog wel opgelapt kon worden omdat hij fysiek verder nog goed was.

Mooi niet dat ik naar huis mocht met hem. De dierenarts legde me haarfijn uit waarom dat niet meer ging. Hij zat zo in zijn eigen wereld en stond strak van de angst en stress. Ik heb hem laten gaan wat heel moeilijk was omdat mijn man er niet was om afscheid te nemen.

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst morgen.

Wat moedig van de dierenarts, petje af!
Zo eentje , moet je in ere houden!

Heb jij het zelf een plekje kunnen geven?

**Geplaatst**: 27-12-16 19:49

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 27-12-16 19:49

Ik heb juist wel 1 van mijn honden puur op medicatie in leven gehouden. (Paar reacties hierboven, ben niet zo goed in quoten

)
Zonder zijn medicijnen had hij zich of dood gedronken of was hij in een epileptische aanval gebleven. Door de medicatie heeft hij nog wat extra tijd gehad, die volgens mij ook nog best leuk voor hem waren.
Het is gewoon super moeilijk met een oude hond; zijn de kwaaltjes die ze ontwikkelen vervelend voor hen of voor ons? Ik vind niet snel iets vervelend om te moeten doen of laten voor een dier en ga voor mijzelf ook erg ver om het een dier naar zijn of haar zin te maken. Maar dat ben ik, iedereen is daar anders in.

**Geplaatst**: 27-12-16 20:03

Geplaatst: 27-12-16 20:03

A3a1 schreef:
Mijn ervaring is dat honden bikkels zijn, daardoor gaan wij te lang door...bv omdat we ze niet kunnen missen, of omdat we de beslissing niet kunnen maken.
Achteraf zeg ik, ik ben altijd te laat geweest.
Dus met mijn hond nu, hou ik het nauwgezet in de gaten.

Normaal zeg ik, zolang hij nog lol heeft.
Maar hoeveel lol en bewustzijn heeft een oude, demente hond nog?

Zolang hij zijn poep en pies op kan houden , dat is iig een graadmeter voor me, ik vind het zo triest als een beestje in zijn eigen rommel wakker wordt, koud, nat en stinkend
Verder ken je hem als baasje het beste, heeft hij nog plezier?

En, ik hoop dat mijn hond op een hoogtepunt gaat, dus niet op het moment dat ik het geen kwaliteit van leven meer vind.

Dus als er dementie komt, zou ik het scherp in de gaten houden, niet wachten tot.
Maar denken, ik blijf het een paar stappen voor.

Overigens is doof en staar geen teken van dementie, maar gewoon, een lichaam wat erg oud is.
Maar, zo oud, is eigenlijk wel op....in de dierenwereld zouden ze er niet meet zijn.

Spekkie01 schreef:
Ik heb mijn hondje 3 maanden geleden in laten slapen. 13 jaar oud en begon het laatste jaar te dementeren.

In het proces vond ik het nog wel meevallen, achteraf bezien stak ik mijn kop in het zand. Uiteindelijk bij de dierenarts beland vanwege hartproblemen en toen ging het heel hard.

De volgende dag was hij helemaal de weg kwijt. Ik weer naar de dierenarts met het idee dat hij nog wel opgelapt kon worden omdat hij fysiek verder nog goed was.

Mooi niet dat ik naar huis mocht met hem. De dierenarts legde me haarfijn uit waarom dat niet meer ging. Hij zat zo in zijn eigen wereld en stond strak van de angst en stress. Ik heb hem laten gaan wat heel moeilijk was omdat mijn man er niet was om afscheid te nemen.

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst morgen.

Wat moedig van de dierenarts, petje af!
Zo eentje , moet je in ere houden!

Heb jij het zelf een plekje kunnen geven?

Jawel, maar moeizaam. Ik moest helemaal alleen de beslissing nemen. Gewoon niemand op dat moment te bereiken en manlief een weekend weg en slecht bereikbaar. Hij is op mijn schoot gestorven.

Toen ik later filmpjes en foto's ging terugkijken kwam de acceptatie. Het hondje van de filmpjes en foto's was er al even niet meer. Het kon ook echt niet meer, mijn dierenarts had gelijk, maar mijn hart wilde het nog niet accepteren.

Ze was echt hartstikke lief voor me. Maar wel zeer duidelijk dat mijn geliefde timmes dit niet verdiende.

**Geplaatst**: 27-12-16 20:30

Geplaatst: 27-12-16 20:30

dakpan schreef:
Ik heb juist wel 1 van mijn honden puur op medicatie in leven gehouden. (Paar reacties hierboven, ben niet zo goed in quoten )
Zonder zijn medicijnen had hij zich of dood gedronken of was hij in een epileptische aanval gebleven. Door de medicatie heeft hij nog wat extra tijd gehad, die volgens mij ook nog best leuk voor hem waren.
Het is gewoon super moeilijk met een oude hond; zijn de kwaaltjes die ze ontwikkelen vervelend voor hen of voor ons? Ik vind niet snel iets vervelend om te moeten doen of laten voor een dier en ga voor mijzelf ook erg ver om het een dier naar zijn of haar zin te maken. Maar dat ben ik, iedereen is daar anders in.

ik ga ook redelijk ver....dekens wassen iedere dag,ze loopt met een dikke jas aan,die mocht er vandaag even af omdat het hier schitterend weer was.Maak haar eten extra lekker,kijk voortdurend waar ze is.Dat soort dingen.Maar ik ben gewoon thuis,dat scheelt natuurlijk.
Als ik de indruk krijg dat het niet meer leuk is voor haar, dan neem ik heel snel de beslissing.

**Geplaatst**: 27-12-16 20:35

Geplaatst: 27-12-16 20:35

Ja, Spekkie, dat snap ik, wat zul jij je ongelofelijk eenzaam hebben gevoeld.
En, ohhhh ik hoop niet dat ik er ooit zo voorsta, maar ik hoop zo dat een dierenarts me niet weg laat komen, met nog niet kunnen besluiten.

Fijn, dat ze er ook voor jou was en dat je er vrede mee hebt.

Dakpan
Ervaring

, en zelf naar de situatie terugkijken, ik denk dat dat het enige is wat je een volgende keer zou kunnen helpen.
En, als jij denkt dat je het goed hebt gedaan, dan is dat zo.
Achteraf ergens naar kijken, is voor mij ter lering, niet ter beschuldiging.
Een ander kent jou beesten nooit zo goed, als jijzelf, alleen ben je zelf ook de zwakke schakel omdat je zo enorm van ze houd.

Ik heb mensen echt hemeltergend leven van hond zien rekken, iedereen wist dat hij alleen nog maar voor zijn baasjes er was.
Maar zij is overtuigd van het tegendeel, het zij zo.
Overigens hebben een goede vriend en ik de afspraak gemaakt, dat wij elkaar erop aanspreken, we laten elkaar niet wegkomen met kletspraatje. We gaan ook door als de ander huilt en boos wordt en we wijzen op onze afspraak, een dier mag niet nodeloos lijden omdat wij te slap zijn.
Ik hoop niet dat ik het ooit hoef te doen....
Maar zonodig, doe ik het.

**Geplaatst**: 27-12-16 22:10

Geplaatst: 27-12-16 22:10

dakpan schreef:
Ik heb juist wel 1 van mijn honden puur op medicatie in leven gehouden. (Paar reacties hierboven, ben niet zo goed in quoten )
Zonder zijn medicijnen had hij zich of dood gedronken of was hij in een epileptische aanval gebleven. Door de medicatie heeft hij nog wat extra tijd gehad, die volgens mij ook nog best leuk voor hem waren.
Het is gewoon super moeilijk met een oude hond; zijn de kwaaltjes die ze ontwikkelen vervelend voor hen of voor ons? Ik vind niet snel iets vervelend om te moeten doen of laten voor een dier en ga voor mijzelf ook erg ver om het een dier naar zijn of haar zin te maken. Maar dat ben ik, iedereen is daar anders in.

Denk dat je op mij doelde. Ik heb respect voor de mensen die hier wel voor kiezen hoor. Voor de epileptische aanvallen voor mijn Chi heb ik ook medicatie in huis maar dat is voor tijdens de aanval. Niet preventief. Nogmaals, ik heb respect voor mensen die het wel doen, hoop dat mijn mening dan ook gerespecteerd wordt

. Als leven lijden wordt ben je immers al te laat.

**Geplaatst**: 27-12-16 23:36

Geplaatst: 27-12-16 23:36

Ik heb een kennis die regelmatig epeleptische aanvallen heeft en zich tijdens en daarna zich super beroerd voelt. Die zegt altijd, ik snap het dat het leven daarna weer leuk kan zijn en heb geen keus, als ik een hond met epelepsie zou hebben ging er meteen de spuit in. Dit kun je een dier niet aan willen doen is zijn instelling. Dat voornemen heb ik van hem overgenomen. Gelukkig nooit een hond gehad met epilepsie.... maar in mijn omgeving wel eens gezien. Dringend advies gegeven zoals mijn ene kennis het ervaart.... mensen hebben dat opgevolgd gelukkig.

Een dier op medicijnen in leven houden met alle bijwerkingen van dien is niet mijn ding..... maar respecteer het dat andere mensen er anders in staan....

**Geplaatst**: 27-12-16 23:52

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 27-12-16 23:52

Epileptische aanvallen zijn niet te vergelijken, de een heeft het heftiger dan de ander en bij de een duurt het 1 minuut en bij de ander een kwartier.
Bij mijn Chi duurt het tot nu toe max 3 minuten. Dan ga ik ze niet continue op medicatie zetten omdat de bijwerkingen heftiger zijn dan de aanvallen zelf. Ik heb wel de medicatie om ze uit de aanval te krijgen als de aanval langer dan 10 minuten duurt. Het zal waarschijnlijk na mate ze ouder wordt erger worden, dan zie ik tegen die tijd wel of ik continue medicatie geef. Hoop dat dat nog een aantal jaar duurt.

**Geplaatst**: 28-12-16 00:08

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 28-12-16 00:08

Geen ervaring met dementie bij honden, zorg wel regelmatig voor mensen die dement zijn. Sommigen zijn zo ver heen dat ze niemand nog herkennen. Hebben ze pijn? Nee, gelukkig meestal niet. Je kan ook niet stellen dat ze altijd ongelukkig zijn, maar of het leven met dementie fijn is voor iemand? Ik ben overtuigd van niet, 1 kleine verandering en ze zijn al van slag. Je wil niet weten hoe vaak familie zegt dat het geen leven meer is en dat een dier euthanasie zou krijgen. In mijn job hoor je zo vaak families en zieken zeggen dat dieren het zoveel beter hebben als mensen, omdat ze niet moeten afzien en een spuitje krijgen als ze aftakelen. Helaas lijkt het er meer en meer op dat we ook naar onze dieren therapeutisch hardnekkig worden. En ik steek mijn hand hiervoor ook in eigen boezem hoor,,heb zelf een hond en paard met problemen, maar voor beiden zijn er duidelijke afspraken en weet de DA dat men mij erop moet wijzen als ik te ver zou gaan. Afgeven wat je graag ziet, is het moeilijkste wat er is.

**Geplaatst**: 28-12-16 00:36

Geplaatst: 28-12-16 00:36

Wat ik me eens heb laten zeggen is dat de weg erheen het ergste is, die momenten dat je helder bent, maar opeens in je eigen huis totaal de weg kwijt bent.
Maar, ik vraag me af, of als je weer de emoties hebt van, een kind?, en de vergeten herinneringen van een volwassene, of dat zo'n pretje is.

Ik denk dat het bij dieren beter is om te kijken wat er in de dierenwereld zou gebeuren>
Zouden ze dit overleven?

**Geplaatst**: 28-12-16 01:01

Geplaatst: 28-12-16 01:01

A3a1 schreef:
Wat ik me eens heb laten zeggen is dat de weg erheen het ergste is, die momenten dat je helder bent, maar opeens in je eigen huis totaal de weg kwijt bent.
Maar, ik vraag me af, of als je weer de emoties hebt van, een kind?, en de vergeten herinneringen van een volwassene, of dat zo'n pretje is.

Ik denk dat het bij dieren beter is om te kijken wat er in de dierenwereld zou gebeuren>
Zouden ze dit overleven?

Tja, in de dierenwereld ben je een vogel voor de kat zodra je niet gezond meer bent. Vele oude dieren geven ook gewoon op als ze niet meer mee kunnen. Onze huisdieren worden hier niet aan bloot gesteld en dan moeten wij bazen wikken en wegen. Vind het zelf alles behalve gemakkelijk om over een ander levend wezen te oordelen wanneer het klaar is, alhoewel ik best hard kan zijn in mijn oordeel zo tijdens een gesprek. Let wel, rationeel gezien zeg ik "laten gaan", maar ik begrijp de emotie er achter wel en ik weet dat loslaten moeilijk is. Voor onze hond, met haar ziekte, is het over zodra ze niet meer kan lopen (beestje heeft een afwijking aan haar nekwervels), mijn ma die snapt dat niet, zij zou de hond in een rolstoel voor dieren nog verder laten leven. We zijn nog niet op dat punt gekomen, beest is ondertussen al 9 geworden met die afwijking.

Het afwisselen van heldere momenten met verwarde periodes is best heftig, maar eens ze die periode door zijn is het ook geen pretje hoor. Heb er hier vaak liggen die heel de nacht op hun partner of kind roepen en uit hun bed komen, want ze moeten naar huis. Je wil niet weten hoe vaak mensen zo vallen en iets breken, fixatie is in deze tijd uit den boze, maar je kan als zorgverlener ook niet overal op hetzelfde moment zijn. Vandaar dat ik, als ik in de schoenen zou staan van TS, vooral het beeld dat ik vaak zie voor ogen zou houden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-16 16:30

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-16 16:30

We hebben net een goed gesprek met de dierenarts gehad en de conclusie is duidelijk. Daisy is op, zowel mentaal als fysiek, haar nieren zijn het langzaam aan het opgeven en de dorst die ze heeft is niet te stillen.

Vrijdagochtend laten we haar inslapen, daarna mag onze andere hond afscheid nemen en daarna brengen we haar naar het crematorium voor een individuele crematie.
Een verschrikkelijke keuze maar de trukendoos van de dierenarts is leeg. Hij sprak over onbevredigend rekken en een lijdensweg ingaan.

De komende dagen zullen we haar nog even extra verwennen, alles mag en niks moet.

**Geplaatst**: 28-12-16 16:34

Re: Demente hond, hoever ga je?

Geplaatst: 28-12-16 16:34

Heel veel sterkte met het komende gemis! :(:)

Ze heeft zo te horen een heerlijk bullen leven gehad en een zeer respectabele leeftijd behaald.
Door deze moeilijke keus zorg je dat ook haar einde waardig blijft Y;(