Ja ze is een heel vrolijk hondje. Ze vind het alleen eng als je van bovenaf met je handen naar beneden komt om haar op te pakken. Schiet ze keihard weg en 1 keer ging ze op haar rug liggen en plassen, zo bang. Je moet echt op je hurken gaan en haar dan pakken, dat vind ze goed.
Vraag me dan echt af wat er in hemelsnaam allemaal met ze is gebeurd en hoe ze hebben geleefd.
De vrouw was echt wel aardig, zei mijn zus. Dat wel. Ze huilde ook toen ze ze meenam. Ze heeft ernstige COPD en hartklachten en kon ze niet meer in huis hebben, want dat kon ze niet schoonhouden. Dus zaten ze in de schuur. Ze zei wel dat ze ook weleens in de tuin kwamen. Ze gaf wel om de hondjes zei mijn zus, alleen ideaal was het niet. Het kon niet meer. Ben blij dat ze uiteindelijk toch voor de hondjes heeft gekozen en ze hun heeft herplaatst ipv dat ze hun hele leven nog in die schuur zouden slijten.
Ze zijn wel aanhankelijk, dat wel. Liggen graag bij je. Dus ze hebben wel andacht gekregen van haar denk ik dan. In ieder geval in het begin. Ze hebben wel allemaal verlatingsangst. Die van mijn vriendin gaat al janken als ze naar de wc gaat. Dan staat hij voor de wc deur te piepen. Ik denk omdat ze nu eindelijk weer in een huis zitten en onder de mensen het angst is dat ze dat weer kwijtraken.