twinducklin schreef:Ik snap wel dat mensen er last van hebben, maar een waterslang op de kat zetten lijkt me net zo doeltreffend en een stuk diervriendelijker. Me tante is redelijk bang voor katten en op haar terras of de vijver mogen ze niet komen, dan krijgen ze de waterslang over zich heen, de rest van de tuin mogen ze lopen en dat weten alle buurkatten heel erg goed en blijven meestal na 1 douche wel uit de buurt.
Mee eens. Wij hebben eerder katten gehad, net als nu van die iele katjes. Onze vorige 2 katjes kwamen nooit buiten onze tuin, Onze buren hebben 2 van die dikke katers, en die kwamen altijd bij ONS in de tuin om met onze katjes te vechten, en die van ons konden natuurlijk niks tegen hun maken. Ooit bijna een oog uitgekrabt bij een van hun ...
heeft ons ook handenvol geld gekost maargoed. Daarna hebben we voortaan als we deze katers zagen de deur opengedaan zodat onze hond naar buiten stormde. Die rende er dan achteraan, en die katers wegrennen natuurlijk. Toch heeft het nog een hele tijd geduurt voordat ze niet meer kwamen, maar het lukte wel. Ze leven nog steeds en zijn nog steeds even happy, maar lopen nu de andere kant op
Met water bijvoorbeeld zouden ze bij mijn katten ook mogen doen hoor, het is wel sneu (net als de hond erop af sturen hoor) maar vaak hoeft het maar 1 of 2 keer, en als je er last van hebt mag je er best íets tegen doen. Maar ik geen enkel geval mag je zoiets doen, dat het dier er PIJN aan lijdt! Bijvoorbeeld een luchtbugs....
Ze ligt nu naast me weer te slapen, gelukkig slapen ze zo veel .... Vrijdag gaat ze op controle voor de hechtingen. Maar het ziet er gelukkig best goed uit,
ze kan ook al wat op haar pootje steunen.
Iemand vroeg of we haar hierna weer naar buiten laten.
Antwoord: ja. Katten binnen laten vinden wíj niet diervriendelijk. Vooral onze kat zou het besterven als hij niet meer naar buiten zou mogen, die leefde hier helemaal op. Ze is nog geen 2 jaar, en heeft al heel veel meegemaakt... Ze komt van de dierenambulance, gevonden in een doosje op het kanaal. Zijn 2 broertjes waren toen al overleden, zaten ook in die doos. Ze was toen 0-2 maanden oud en is naar een vrouw gegaan in een appartementje. Die was de hele dag en vaak ook avond weg. Jip zat dus altijd alleen, kon niet naar buiten en had geen vriendjes om mee te spelen. Hij was heel bangig en zat heel slecht in zijn haren toen hij bij ons kwam, wilde ook nergens mee spelen.
Na een paar maanden bij ons , waar hij buiten mag, begon hij op te leven , te rennen en springen en klimmen. Hij speelt óveral mee, en hij glanst als een spiegel.
(op dit moment niet, maar dat lijkt me logisch
)
'Het is heel erg dat dit gebeurt is, en ik snap dat er daarom veel katten binnen gehouden worden. Ook al is het niet normaal dat wij als baasjes daar bijna tot verplicht worden omdat het zo gevaarlijk is, gaat Jip straks toch weer naar buiten. Ik denk dat hij NOOIT meer de kant op gaat waar dit gebeurt is.
Hij is ook ooit bijna aangereden, rende toen voor een auto uit. Heel misselijk.. (nogmaals: ik begrijp dus waarom veel baasjes hun katten binnenhouden).
Maar na dit incident was ze wel geschrokken, en elke keer als ze nu een auto hoort rent ze naar bosjes/geparkeerde auto's of beschutting toe zodat ze veilig is. No way dat ze nog bij een rijdende auto in de buurt komt!
Dit weet ik omdat ze altijd mee loopt als ik de hond uit laat.
Onze andere kat doet dit niet, maar daar ben ik heel blij mee want die let NIET op het verkeer, Jip wel.