Snelleedje schreef:hier ben ik zelf even. Ik heb gisteravond de honden uitgelaten en ben gepakt door de labrador. Op het moment dat er iemand anders met een collie aan kwam lopen heb ik de lab bij zijn halsband gepakt om te zorgen dat ie niet aan kon vallen. De mechelse herder heb ik gewoon laten lopen omdat die zich totaal niet stoort aan andere honden. Op het moment dat ik met de andere man stond te praten hoorde ik de lab grommen terwijl ik hem nog steeds vast hield aan de halsband. Van grommen raak ik niet onder de indruk. Toen we na een minuut of 10 het gesprek beeindigden liep de man door en de lab bleef de collie nakijken. Ik wou ook weg en trok lichtjes aan het oogje van zijn halsband om hem aan te sporen te gaan lopen. Ik denk dat dat een verkeerde keuze is geweest want vanuit het niets had hij me direct te pakken. In eerste instantie liet hij niet los maar toen ik los was heeft ie voor het eerst kennis gemaakt met de stalen neuzen in mijn schoenen. Let wel, ik schop de hond nooit maar op zo een moment juist wel. Het is een reactie. In eerste instantie had ik niets door van wat ik had maar toen ik een warme straal langs mijn vingers voelde lopen heb ik maar even gekeken. Het bleek bloed te zijn. Heel veel bloed, waardoor ik me toch even afgevraagd heb of ik alle vingers nog wel had. Nadat ik de honden terug gebracht had en de lab streng zijn plaats wees presteerde hij het om tegen mij te grommen. Ik heb er verder even niets mee gedaan omdat ik aan het leeglopen was en ik heb maar even een doek gepakt. Omdat ik alleen thuis was en het bijna middernacht was ben ik maar zelf naar het ziekenhuis getuft. Gevolg vervolgens: een tetanus prik, een verdoving, wat gepiel met een mesje en gehecht. Komt me slecht uit omdat ik net de tuin aan het opknappen ben. Maar ik zet stug door. Haha. Mijn mening was in eerste instantie: er uit met die hond. Laat hem maar inslapen want ik ben mijn vertrouwen in hem volledig kwijt. Maar na een nachtje slapen en een dagje werken heb ik die mening wel bijgesteld. Ik geef hem een tweede maar wel laatste kans. Mocht ie het weer doen krijgt ie wel het spuitje. Ik denk dat de hond een soort van agressie had tegenover de andere hond. Doordat ik bleef staan voor een praatje, en de hond dus hoorde grommen denk ik dat hij het liefst de andere hond had aangevallen, maar omdat ik hem vast hield kon hij niets en werd hij wat opgefokter. Op het moment dat de man door liep en ik de lab aanspoorde om verder te lopen was ie zo opgefokt dat ie het eerste het beste greep wat er maar voor zijn kaken kwam. Tja, dat was mijn hand. Maar goed, zoals gezegdz. Ik vermoed dus dat het een grote per ongeluk fout was van de hond. Hij komt nu weer bij me. Vanochtend en vanmiddag negeerde ik hem en ik kon merken dat ie dolgraag aandacht van mij wilde. Zelfs proberen om mijn wond te likken. Maar hij moet maar even weten dat ik er niet van gediend ben. Zelfs niet per ongeluk. Zoals gegzegd gun ik hem een tweede en laatste kans. Ik hoop dat ie de kans gebruikt om zijn leven te beteren. En ik weet bijna zeker dat ie dat doet aan zijn huidige gedrag te merken.
Groet snelleedje.
Helder en nuchter verhaal.
Knap dat je er nu al zo over kunt denken.
Kleine opmerking. De hond nu nog negeren voor wat ie gisteren heeft gedaan, daar snapt ie niet veel van. De hond kan vanuit zichzelf trouwens niet de kans benutten om zijn leven te beteren. Dat zullen jullie hem moeten leren. Anders overschat je de hond wel heel erg.
Sterkte met je hand, en met de tuin
.