Fleurtje100 schreef:Labrador staat hoog hoor, in de lijst met vaakst bijtende hondenrassen.
Onze kruising terrier was juist superlief met kinden, mijn broertje heeft haar weleens mee gesleurd aan haar oren, en nog bleef ze lief en vrolijk tegen kinderen. Hond was opgegroeid met 4 jonge kinderen. De terrier die we nu hebben heeft tot haar 2 jaar bij de fokker gezeten, is totaal niet gesocialiseerd in die twee jaar, en heeft het niet zo op kleine kinderen. Als de buurkindjes langs willen komen, gaat ze in een bench op de gang, de bench is van stof/gaas, er kunnen dus geen kinderhandjes door. Vaak als ze het te druk vindt worden in huis met bezoek ofzo gaat ze zelf al in de bench liggen slapen, dat is haar veilige plekje waar ze niet gestoord wordt. Het is maar net hoe een hond is opgevoed, al zou ik types als een boerboel/rottweiler nooit nemen in combinatie met kinderen.
Met het geval van de TS neig ik ook naar inslapen. Het is al te zot voor woorden dat de hond losliep met kleine (oppas)kinderen in de buurt, terwijl je weet dat hij kinderen niet zo leuk vind. De tot nu toe aangedragen oplossingen vind ik niet toereiken. Die hond moet daar gewoon niet meer komen, en uberhaupt nooit meer alleen gelaten worden met kinderen. Ik zou ook als ik een kind had, en ik kreeg van het oppasadres van mijn kind een foldertje over dat er een hond losliep die kinderen niet zo leuk vond, en dat mijn kind daarmee moest leren omgaan, accuut een ander oppasadres zoeken.
Waarom? Je zegt zelf dat het te zot voor woorden is dat hij losloopt met kleine kinderen. Wie zijn schuld is dat? Van de hond?