ja,we weten het eigenlijk zelf nog niet...het is zo moeilijk....
mijn eigen DA is er zelf helemaal kapot van,en ja,kimmie ziet er zo goed uit,zoals ze gister ook nog zei,een puppie met zulke hoge waardes hoort te ruiken,ruiken uit hun bekkie,en lichaam,vanwege het verzuren,en kimmie,ruik je niets aan...
het is zo vreemd...
toen ik gister belde dat ze met lopen last heeft van het naaldje en vroeg of het eruit mocht,zei ze,nee,als het nodig is,dan gaat ze morgen of overmorgen nog gespoeld worden en dan hoef ik haar niet te kwellen met weer prikken...
en ja het is natuurlijk uitstel van executie...dat besef ik me 100% aan de andere kant...elke dag dat zij zich goed voelt en wij haar bij ons kunnen hebben,is er 1..het voelt zo dubbel.....je wil haar niet kwijt,klampt je aan zo'n dag zo vast...
en ik denk dat mijn DA nog vanalles wil gaan uitzoeken,en ook zij,was helemaal stuk gister,heb eigenlijk nog nooit een DA zien huilen bij een hond,en ze stond echt haar tranen weg te vegen...
ik weet het niet meer..het is zo heavy....het doet zo'n pijn om haar nu zo te zien,en niet eens te weten hoe ze vanavond is,mss is ze er vanavond niet meer,wie zal het zeggen...
wat een verdriet...echt,en dan toch genieten van die laatste uren,net op de bank lag ze me aan te kijken,en o mijn god...ik zak door de grond echt...ik zou wel willen gillen,willen schreeuwen dat ze moet blijven leven,dat zij een wonderhondje is die met deze waardes kan blijven leven..maar het is allemaal tegen beter weten in...