Geplaatst: 18-06-22 09:51 Wilde hier even een feelgood verhaal delen! Toen ik 11 jaar werd kreeg ik (of eigenlijk ons gezin natuurlijk, maar ik was degene die het liefst een hond wilde) Skoupa, een Griekse dame. Helaas is zij laatst ingeslapen, maar wel op een prachtige leeftijd van 14,5 jaar. Deze foto maakte ik op een van onze laatste wandelingen, samen met de Roemeense poes die altijd meeliep. Haar lichaam hield er mee op, ze at amper nog en uit onderzoek bleek dat ze eigenlijk geen goed celmateriaal meer had, plekjes op de milt en de nieren begonnen ook te falen. Gelukkig hebben we haar kunnen laten gaan terwijl ze nog zichzelf kon zijn, vrolijk.
En in haar graf in de tuin, er is niets naars te zien, maar toch in een spoiler omdat het een dood dier betreft.
Spoiler:
Mijn moeder vond het algauw veel te stil in huis met alleen een poes. Dus begonnen we een zoektocht naar een nieuw hondenmaatje. Via verhuisdieren zagen we Rona, een hele leuke snorrenvrouw uit Roemenië, 9 maanden waarvan ze er 6 in het staatsasiel in Roemenië heeft gezeten. Donderdag zijn we langs gegaan. Ze vind mensen wat spannend in het begin, maar is enorm lief. Mijn moeder was op slag verliefd!
Ze zat hier ook in het asiel en op de buitenplaats werd er een klein frummelhondje bij gezet die gelijk met ons kwam knuffelen. We zagen direct dat daardoor Rona ons ook niet meer spannend vond. Het kleintje was tegelijk met haar naar Nederland gekomen en vind alles leuk en lief. Ik maakte een grapje of we hem er niet bij konden nemen, omdat het een geweldig duo is, groot en klein en beide ruwharige snorrenhondjes. Maar de volgende dag kwam er al iemand voor hem langs die interesse had. Mijn moeder zou de volgende dag Rona komen ophalen en zei aan het einde van het bezoek, als de geïnteresseerde hem niet wilt, dan mag hij met mij mee. Op de terugweg hebben we nog een mail gestuurd, om te benadrukken dat het geen grapje was en hoe fijn het zou zijn als ze samen konden blijven. Ook voor Rona zou het prettig zijn een stabiel hondenmaatje te hebben die niets eng vind, dat stond zelfs op haar profiel. Maar we begrepen ook dat de geïnteresseerde voor zou gaan en omdat het zo’n leuk klein frummeltje is, konden we ons niet voorstellen dat hij niet meegenomen zou worden.
Maar toen mijn moeder Rona kwam halen, stond hij er gewoon bij! De geïnteresseerde had geen klik en de vrouw van het asiel was zo blij en ontroerd dat ze samen mee mochten, ze zei dat ze dat nog nooit had meegemaakt.
Rona is omgedoopt tot Rucsi (Roeksie, de naam vonden we op een site voor Roemeense namen en sprak ons gelijk aan, toen we de betekenis zochten bleek het ‘rugzakje’ te betekenen
zo grappig en toepasselijk) en de kleine Wise is omgedoopt tot Radu (raadoe, dit betekend ‘met vreugde’)!
