In cavaliermiddens is het al vloeken in de kerk als je een zwarte of chocolade pup ertussen hebt, omdat er bij deze al per definitie ergens een aap in de boom zit.
Bij de oorsprong van het ras waren het hondjes met een redelijke spitse snuit en atletisch lichaam.

Toen kwam er de rage van de platsnuiten en is met gaan kruisen met pugs en japan chins om een plattere neus en meer toy-like hondjes te krijgen. Men is dan naar dit gegaan:

Begin jaren 40 wou men dan toch weer een hond met meer snuit en een steviger lichaam, en is men gaan kruisen met de springer spaniel. Zo zijn dan de King Charles Spaniel (platsnuiten) en Cavalier King Charles Spaniel twee verschillende rassen geworden, en is de cavalier ontstaan zoals we hem allen kennen.

Dit is nu toch allemaal niet zo heel erg lang geleden. Waarom kan er dan nu niet toegelaten worden dat er vreemd (Amerik. Cocker of Springer) bloed ingebracht wordt om het ras te verbeteren? Ikzelf ben gek op cavaliers, maar ik zou het niet erg vinden er eentje te hebben met een groter hoofd en meer snuit. En bij mij gaat het niet om het geld. Ik zou net zoveel betalen voor dergelijk hondje, dan voor een stamboekcavalier. Maar het probleem is dat ik niemand gevonden heb die buiten stamboek fokt, maar wel zijn ouderdieren laat testen.
Rytir : jij spreekt over pretnestjes waar over is nagedacht. Allemaal goed en wel, maar ik heb ze in elk geval niet gevonden.
Bij de quarters bv kun je ook het ras verbeteren door inbreng van volbloed, en alsnog een vol AQHA papier krijgen. Zo erg is dat toch allemaal niet?