Shadow0 schreef:Def schreef:De makkelijke oplossing is dan dat je direct een andere begeleider vraagt en krijgt. Deze oplossing past m.i. juist niet bij het doel van de WMO
Je mist het deel 'ondersteuning.'
Dit is een beetje als je fysio/ergo/revalidatiepraktijk bovenaan een trap doen en dan zeggen 'in het echte leven heb je ook trappen.'
"Ja dat weet ik, daarom wil ik juist weer leren traplopen, maar hoe kom ik daar nou?"
"Tsja, niet."Citaat:. In het normale leven ga je dan nadenken over oplossingen zodat beide partijen tevreden zijn. Je begeleiding zou je hierbij moeten ondersteunen, dat is een van de doelen waarmee je begeleiding je juist kan helpen.
Wat ze dus voor de goede orde dus niet deed. En wat nou precies de reden is waarom ik dat zo kwalijk vind: er zijn zoveel mogelijkheden om deze situatie anders op te lossen dan 'jij zorgt maar dat het anders is en je hoort van mij wel of het goed is.'
(Overigens, het 'echte leven' wordt vaak gebruikt om pesten, buitensluiting en niet-rekening houden met iemands noden en behoeften goed te praten. Dat is nogal een zwaktebod.)Citaat:Maar als je het hebt over de WMO en zo normaal mogelijk leven, past voor mij de oplossing ‘andere begeleider’ niet.
Jawel hoor, helemaal prima. Begeleiding is er ter ondersteuning, je hoopt daarmee de dingen makkelijker op een rijtje te krijgen. Het is geen hindernisbaan waarbij je al door je energie heen bent door uberhaupt aan de eisen van de begeleider te voldoen.
(Ik vind het hele stukje nogal neigen naar gaslighting. Niet alleen het ermee eens zijn maar dat ook nog eens op een manipulatieve manier zo draaien dat de betrokkene geen recht van spreken meer heeft. Dat is geen respectvolle manier van omgaan met elkaar. Als je in de zorg werkt, doe het alsjeblieft niet zo want het is geen eerlijk spel.)
Ik werk al jaren in de zorg met hele leuke cliënten, waaronder een hoop ASS cliënten. Ik vind TS ook juist goed bezig, zij probeert na te denken over oplossingen en is bezig met haar honden om ze te trainen.
Ik geef ook duidelijk aan in mijn stukken eerder dat ik ben voor een oplossing die voor begeleider en client past.
Ook voor mensen die niet kunnen lopen en dat nooit zullen kunnen, krijgen overigens in het normale leven te maken met trappen. En zullen hiervoor een oplossing moeten verzinnen.
Er moet dan een oplossing verzonnen worden die past bij de persoon waarover het gaat.
In dit geval iemand met ASS die zelf al heel goed bezig is hierin.
Direct een andere begeleider past voor mij niet in dat plaatje.
Eerst bekijken hoe je eruit kunt komen met degenen waarom het gaat.
En de begeleider mag hier ook wat in doen. Maar ook de client op haar niveau en tempo.
Ik vind jouw stukje nogal neigen naar slachtofferrol en onderschatting van mensen met ASS.
Je kan namelijk vaak meer dan je denkt!
En een goede begeleider helpt je dat ook in te zien.