sunnygirl schreef:als ze begint te janken/piepen absoluut geen aandacht aan geven, maar laten schrikken, zodat ze leert als ik blaf gebeurd er iets niet leuks en het blaffen gata ze dan als negatief ervaren. je kan dr laten schrikken door bijv de radio ineens keihard aan te doen (zonder dat ze jouw ziet dus) of iets heel hard tegen de bench aan te gooien (slipketting/vol spafjesje oid).
sunnygirl schreef:@ SGWollie: ik geef haar GEEN aandacht staat er toch. lezen is een vak apart cker?
Negatieve aandacht is ook aandacht
Jij besteed er wel degelijk aandacht aan.
Dan kun je het nog beter negeren dan zo'n jong pupsel het apelazerus te laten schrikken.
Al valt het niet te vergelijken, ik probeer het toch
Zodat je misschien inziet dat dat de verkeerde aanpak is.
Als een klein kind heimwee heeft, proberen ze hem/haar toch ook gerust te stellen?
Dan geven ze hem/haar toch ook geen straf of laten hem/haar het apelazerus schrikken?
Nee, dan gaat het kind zich alleen maar naarder voelen.
Daarbij zou ik een pup zeker niet bang maken voor harde geluiden, maar juist het tegenovergestelde.
Dus juist de pup aan harde geluiden laten wennen zodat hij daar niet bang van wordt.
Mijn ene hond heeft zijn 1e anderhalf jaar van zijn leven veelvuldig in de bench gezeten.
Dat heeft hem niet veel goeds gedaan.
Toen hij met anderhalf bij ons kwam, was de bench (die we erbij kregen) echt niet zijn veilige plekje, zindelijk was hij met anderhalf ook nog niet.
Maargoed, er mankeerde nog wel het een en ander aan zijn opvoeding, zo kreeg hij ook regelmatig een tik (en dan hebben we het niet over een zacht tikje) van zijn vorige eigenaresse en werd dus ook bang als je met je hand een onverwachte beweging richting hem maakte.
Andere hond die we als pup kregen, heeft in zijn jonge leventje nooit een bench van binnen gezien.
Met een kleine week was hij overdag al zindelijk, snachts heeft het iets langer geduurd.
Ik ben geen voorstander van de bench, vooral omdat ik zie dat die vaak op de verkeerde manier wordt gebruikt.
Hond is lastig, dus hup, wegstoppen in de bench, dan hebben wij er tenminste geen last van...
Hond opvoeden hebben wij geen kaas van gegeten, maar maakt niet uit, er is nog altijd een bench...
En ga zo maar door.
Nu staan hier wel 2 benches in huis, maar dit is ontstaan uit hele grote noodzaak.
Op een bepaald moment konden mijn honden elkaar namelijk niet luchten of zien (rangorde-probleem tussen de honden).
Toen was het dus tijdelijk zaak om ze uit elkaar te houden.
We hebben de 2e bench toen ook alleen maar aangeschaft als tijdelijke oplossing (andere bench stond te verstoffen in de hoek), langdurig zagen we er nl echt geen heil in.
Dat probleem is nu over en het zijn nu 2 kameraadjes die samen ongein uithalen
Geweldig om die 2 nu met elkaar om te zien gaan.
De benches staan er nog wel steeds, niet om ze in op te sluiten snachts of als we weg gaan, dan lopen ze nog steeds gewoon los in huis.
Wel krijgen ze potentieel versleepbaar voer in de bench te eten zodat ze niet het hele huis er mee doorslepen of met mooi weer buiten, hap-slik-weg eten waar ze niet mee zullen gaan slepen krijgen ze gewoon in de keuken met de bakjes naast elkaar (alleen waterbak staat er tussen).
Deurtje hoeft niet dicht, ze weten dat het eten daar moet blijven, zij mogen er wel uit maar dan moeten ze hun eventueel overgebleven voer wel laten liggen.
Ze zien het beide ook als hun 'veilige plekje', ze gaan er uit zichzelf inliggen als ze zich niet lekker voelen of als ze er gewoon willen gaan liggen. Zit het deurtje dicht, krabben ze zelfs aan het deurtje zodat die opengaat en ze in de bench kunnen komen. Maargoed, ze krabben ook gerust een deken uit hun mand omdat ze daar willen gaan liggen en die deken hun even niet aanstaat.
Ook hun kussens zijn een favoriete ligplek of de grote stoel (op de bank mogen ze niet, anders was dat de plek geweest waar ze graag gingen liggen).