DuoPenotti schreef:Klopt, dat weet je vooraf niet.
Maar stel dat je zegt wauw wat een mooie hond, En er komt amper een dankje terug weet je ook voldoende. En dat is prima.
Die mensen dan met rust laten vind ik dan echt wel horenEn ongepast dan door te gaan.
Ben ik het mee eens. Helaas denkt niet iedereen er zo over. Sommige mensen beginnen een hele monoloog als je nauwelijks reageert. Ik kom zo regelmatig een vrouw tegen die mij altijd uitvraagt over mijn honden. Aantal jaar geleden stak ze (aan de bushalte) een monoloog af van een kwartier (omdat ik niet echt reageerde) met waar ik voor hoeveel geld worstenbroodjes kon kopen, dat je warme en koude kleuren hebt, ik me niet moet schamen om met een slab te eten, dat ik sociale readaptatiewetenschappen kon gaan studeren (en waar) om andere blinden en slechtzienden te leren eten met mes en vork,....

Ik zat daar niet bepaald op te wachten, maar vond het wel grappig. Zo'n dingen maak je dus mee als je een zichtbare beperking hebt (of je beperking zichtbaar maakt door met een assistentiehond samen te werken). Dat is de keerzijde van het werken met een assistentiehond: je maakt je beperking zichtbaarder en de hond trekt veel mensen aan. Je kan de hond dan wel leren om jouw persoonlijke ruimte te vergroten en te voorkomen dat anderen in jouw persoonlijke ruimte komen, maar je gaat altijd mensen blijven hebben die aangetrokken worden door de hond, de grens die de hond aangeeft niet respecteren (omdat het niet duidelijk is, "ze de hond niet gezien hebben", ze ervan uit gaan dat het wel een heel lieve hond is omdat het een assistentiehond is, ze het zielig vinden dat de hond niet geaaid mag worden of niets lekkers mag krijgen etc).
Er is gewoon te weinig bewustzijn over de behoeften van honden, communicatie van honden, hoe de hond te benaderen, hulphonden,... Als eigenaar moet je daarom vind ik ook je hond kennen en in de mate van het mogelijke anderen in de gaten houden zodat ze niet plots op je hond duiken om te gaan aaien, op de hond gaan staan etc. Niet alleen vanuit het idee dat je verantwoordelijk bent voor je hond, maar ook gewoon voor je hond zijn comfort. Door op te komen voor je hond, zijn grenzen en behoeften te respecteren,... creëer je voor je hond een veilige basis bij jou als eigenaar en versterk je ook jullie band (is mijn ervaring)