Bokt.nl

Zilfstar schreef:

Lieve TS.
Of je erbij blijft is JOUW keus. Je geeft WEL om je beessie ook als je er niet bij blijft.
Als dierenartsassistent zie ik 2 groepen eigenaars. Degenen die erbij blijven en diegenen die dat niet aankunnen. Voor beiden heb ik respect. Ik zorg ervoor als de eigenaar er niet bij blijft, dat het laatste wat deze ziet is dat ik het dier vasthou, hoe groot of klein ook, op een lieve manier. En dat blijf ik doen tot deze overleden is. Als de eigenaar later vragen heeft over hoe het is gegaan kan ik dat dan ook eerlijk vertellen.
Neemt niet weg dat ook ik het moeilijk blijf vinden, zowel van anderen als van mijn eigen dieren.

Wat ik de eigenaren altijd vertel is het volgende:

Je hond krijgt vaak eerst een kalmeringsmiddel waarvan het dier in een diepe slaap valt. Hierna merkt het dier eigenlijk nog vrij weinig. Het dier blijft vaak rustig als de eigenaar erbij is wanneer er een prik gegeven wordt. En valt dan dus gewoon in een zeer diepe slaap.

Als het dier dan in diepe slaap is wordt het echte middel pas ingespoten. Soms gaat het overlijden heel snel (oude, zieke dieren) soms duurt het wat langer (jonge dieren emt ernstige ziektes, echte vechters). In de meeste gevalen houdt gewoon op een gegeven moment de ademhaling op en de hartslag. Daarna kunnen er stuiptrekkingen optreden (niet altijd). Dit is hetgeen waar vel eigenaren huiverig voor zijn. En dat is logisch. Het kan lijken alsof het dier niet op wil geven. Echter het dier is dan al overleden. Het lichaam is dan echter per spiercel zeg maar aan het accepteren of niet dat er geen zuurstof meer is. Het is dus na de dood en het dier maakt dit absoluut niet meer mee.

Veel eigenaren die niet bij het echt overlijden willen zijn, kiezen ervoor bij het inslaap gaan te blijven. Dat gaat vaak rustig, de eigenaar kan nog echt contact hebben en het dier toespreken. Als het dier dan in de diepe slaap is zal deze niet merken dat de baas weggaat (het is hetzelfde soort narcose als we gebruiken bij de voorbereiding voor een operatie). Dus dat kun je wellicht overwegen.

Ik wens je veel sterkte. Mijn eerste euthanasie tijdens mijn stagen als assistente was mijn eigen hond, dus ik weet hoe je je voelt. Blijf je er niet bij, voel je dan niet schuldig. Als een baas volledig overstuur raakt tijdens het eerste deel (in slaap gaan) is het hele proces voor het dier ook stressvol. Als de baas rustig kan blijven zal het dier zich erdoor gesteund voelen (de leider weet het het best) en zelf kalm blijven en de prik makkelijker accepteren.

Jij bent de enige die aan kan voelen of je dit aan kunt of niet. Ik hoop je geholpen te hebben. Het staat hierboven allemaal erg duidelijk misschien, maar de realiteit werkt beter dan te liegen. Ik schrijf het om je te helpen een keus te maken, niet om je overstuur te maken.

Robijntjah schreef:

Zilfstar schreef:

Lieve TS.
Of je erbij blijft is JOUW keus. Je geeft WEL om je beessie ook als je er niet bij blijft.
Als dierenartsassistent zie ik 2 groepen eigenaars. Degenen die erbij blijven en diegenen die dat niet aankunnen. Voor beiden heb ik respect. Ik zorg ervoor als de eigenaar er niet bij blijft, dat het laatste wat deze ziet is dat ik het dier vasthou, hoe groot of klein ook, op een lieve manier. En dat blijf ik doen tot deze overleden is. Als de eigenaar later vragen heeft over hoe het is gegaan kan ik dat dan ook eerlijk vertellen.
Neemt niet weg dat ook ik het moeilijk blijf vinden, zowel van anderen als van mijn eigen dieren.

Wat ik de eigenaren altijd vertel is het volgende:

Je hond krijgt vaak eerst een kalmeringsmiddel waarvan het dier in een diepe slaap valt. Hierna merkt het dier eigenlijk nog vrij weinig. Het dier blijft vaak rustig als de eigenaar erbij is wanneer er een prik gegeven wordt. En valt dan dus gewoon in een zeer diepe slaap.

Als het dier dan in diepe slaap is wordt het echte middel pas ingespoten. Soms gaat het overlijden heel snel (oude, zieke dieren) soms duurt het wat langer (jonge dieren emt ernstige ziektes, echte vechters). In de meeste gevalen houdt gewoon op een gegeven moment de ademhaling op en de hartslag. Daarna kunnen er stuiptrekkingen optreden (niet altijd). Dit is hetgeen waar vel eigenaren huiverig voor zijn. En dat is logisch. Het kan lijken alsof het dier niet op wil geven. Echter het dier is dan al overleden. Het lichaam is dan echter per spiercel zeg maar aan het accepteren of niet dat er geen zuurstof meer is. Het is dus na de dood en het dier maakt dit absoluut niet meer mee.

Veel eigenaren die niet bij het echt overlijden willen zijn, kiezen ervoor bij het inslaap gaan te blijven. Dat gaat vaak rustig, de eigenaar kan nog echt contact hebben en het dier toespreken. Als het dier dan in de diepe slaap is zal deze niet merken dat de baas weggaat (het is hetzelfde soort narcose als we gebruiken bij de voorbereiding voor een operatie). Dus dat kun je wellicht overwegen.

Ik wens je veel sterkte. Mijn eerste euthanasie tijdens mijn stagen als assistente was mijn eigen hond, dus ik weet hoe je je voelt. Blijf je er niet bij, voel je dan niet schuldig. Als een baas volledig overstuur raakt tijdens het eerste deel (in slaap gaan) is het hele proces voor het dier ook stressvol. Als de baas rustig kan blijven zal het dier zich erdoor gesteund voelen (de leider weet het het best) en zelf kalm blijven en de prik makkelijker accepteren.

Jij bent de enige die aan kan voelen of je dit aan kunt of niet. Ik hoop je geholpen te hebben. Het staat hierboven allemaal erg duidelijk misschien, maar de realiteit werkt beter dan te liegen. Ik schrijf het om je te helpen een keus te maken, niet om je overstuur te maken.

Heel erg bedankt voor je post, hier heb ik echt wat aan!

Dat stuiptrekken is idd iets wat ik echt niet wil zien, heb dat bij een verzorgpony gezien (natuurlijke dood), en dat was echt een hel...

Ik blijf er zowiezo bij als ie in slaap gaat, dat heb ik al besloten.
De hond hangt het meest aan mijn vader, dus denk dat hij er zowiezo helemaal bij blijft.