
Ik heb toen ik op de middelbare school zat veel meegeholpen bij de DA met als gevolg dat ik ook veel operaties gezien heb. Andere DA's belde ik op met de vraag of ik een dagje operaties mee mocht komen kijken, ook nooit een probleem geweest.
Ik zag mijn eerste castratie toen ik 8 was. Wel met grote ogen van verbazing en vingers in mn oren toen het beestje bij het afklemmen van de eileiders door de narcose heen piepte.

Ik zou alleen mijn eigen hond ook niet hoeven zien denk ik. Puur om de redenen die hierboven al vermeld zijn. Stel dat er wat verkeerd gaat oid. Dan zou ik toch snel in de stress schieten. Mijn ratten die heb ik wel regelmatig meegekeken, heb je toch een andere band mee als een hond. De paar keer dat er onduidelijk was waarom die rat nou zo ziek was, hebben we na het in laten slapen m samen helemaal opengesneden uit interesse. (en ikke daarna mijn hechtkunsten geoefend samen met een stagiaire die ze daar rond hadden lopen)