
De keuze die je stiefvader je moeder heeft gesteld vind ik - sorry als ik lomp lijk- echt te belachelijk voor woorden. Niet erg respectvol naar jou toe en niet eerlijk voor je moeder. Nou begrijp ik wel een beetje beter waarom zij besloten heeft om Axel weg te brengen. Dat je moeder niet consequent kan zijn naar je hond en zoals ik denk te begrijpen naar jou herken ik helemaal, mijn moeder heeft ook niet goed kunnen aangeven wat de grenzen waren toen ik klein was en daar zit ik nou behoorlijk mee. Ik zou bijna gaan denken dat je hond misschien daarom af en toe een beetje agressief (nou ja, onverwachts) reageerde: als hij niet goed gesocialiseerd is is het voor hem natuurlijk extra moeilijk als hij niet duidelijk te horen krijgt van je moeder wat wel en niet goed is of als hij niet kan inschatten hoe ze zal reageren. Dat is tenminste wat ik eruit opmaak? Ik had zoiets echt nooit gepikt van mijn moeder, waarom had je Axel eigenlijk niet naar je vader kunnen brengen? En eventueel daar zelf ook gaan wonen... natuurlijk ken ik de situatie ook niet echt maar dit vraag ik me nou ineens af...