helaas helaas zijn er veel honden met epilepsie.
WIj hebben het zelf ook ondervonden. Onze hond mocht maar 6 jaar worden. Hij kreeg de eerste aanval op 3 jarige leeftijd. We hebben het afgewacht. Na een half jaar een 2de aanval. We zijn tien naar de Da geweest. HIj heeft een bloedtest gedaan, maar nu weten we dat het een standaard bloedtest is geweest en niet een uitgebreide.
Onze hond heeft toen fenobarbital gekregen voor 10 dagen. Omdat wij toen nog leken waren op dit gebied hebben we hem dit gegeven. We weten nu dat dit geen oplossing is.
Het ging natuurlijk goed deze 10 dagen. De hond werd wat duffer door de medicijnen maar hij had geen aanval gehad.
Dit ging goed tot 31 december 2005. Al met al een jaar na zijn eerste aanval. Hij kreeg een hele zware aanval die wel 5 minuten duurde. We zijn wederom met hem naar de dierenarts gegaan. Hij kwam permanent op de fenobarbital. Hij bleef elke!! week een aanval houden en de medicijnen moesten steeds verhoogt worden. Totdat hij qua gewicht op zijn maximum zat. Nog leek het niet aan te slaan. We zijn overgestapt op epitard. Een ander medicijn. Ook met deze medicijnen bleef hij aanvallen houden. Elke week een zware aanval waarbij hij totaal van de wereld was. Alle spieren verkrampten, hij liet alles ( urine en ontlasting) lopen. Weer waren we aanbeland bij het maximum aan medicijnen die de hond kon verdragen ivm zijn gewicht.
De Da wist niet meer wat te doen. Terwijl wij vaak hebben gezegt stuur ons maar door naar een specialist. Pas toen de hond op het maximum zat en niets bleek te helpen zei de Da dat het beter was om naar Utrecht te gaan. Hierdoor heeft deze man het heel erg verknalt bij mij. Hij kon het zelf wel doen heeft hij vaak gezegt.
Ik heb mijn moeder overgehaald om een andere Da te zoeken.
We zijn via http://www.epilepsiebijhonden.nl aan een heel goed adres gekomen. We moesten er 75 km voor rijden maar we hadden het er voor over.
Daar aangekomen kregen we een uitgebreidt bloedonderzoek. Daar werd dus ook naar gekeken hoe de schildklier werkte.
Het bleek dat die van onze hond dus niet meer werkte. Daardoor had de hond epileptische aanvallen. We kregen hormonen. We zaten net een week op deze hormonen, tot dat onze hond de genadeklap kreeg. Hij kwam niet meer uit een aanval........ We hebben hem in april 2006 laten inslapen.
Zo kun je zien dat sommige Da's lekker zelf dokteren en helaas weten de meesten er weinig vanaf.
Heb dit verhaal ook gepbt aan dorientje. Maar moest toch nog even mijn ervaring kwijt aan jullie allemaal.
Wij zijn door schande wijs geworden. We weten nu precies wat we met de honden willen en doen.