Tinkerloos schreef:Geweldig Arno!
Ik denk dat er nu mensen zijn die denken: ach,zielig zo'n kat 23 uur in een kratje,die hoort toch buiten te lopen,en dan vergeten dat hun eigen paard in een stal staat,ook buiten hoort te lopen,maar dat wel normaal vinden.
Het is genormaliseerd ,en daarom wordt het geaccepteerd hoe de paarden nu gehouden worden.
Terwijl het eigenlijk larie is,helemaal als je het vanuit een ander oogpunt bekijkt.(zoals jij net beschrijft met die kat in een krat)
Iedereen vind een kat of hond 23 uur in een krat zielig,ook als die hond of kat er een uur per dag uit komt en gezond en lekker eten krijgt,want dat hoort toch niet,een dier sluit je toch niet zo op,die hoort vrij te lopen,de ruimte te hebben om te rennen en te spelen.
Waarom is een paard daar dan anders in,waarom hebben we massaal geaccepteerd dat een paard in een stal opgesloten hoort te staan?
Ik hoop dat jou topic mensen aan het denken zet Arno,want eigenlijk heb je gewoon gelijk.
Ik denk dat het ermee te maken heeft dat de eigenaar die zijn paard 22 uur op stal opsluit dat maar hooguit 20 minuten per dag ziet. Na 10 minuten haalt men het dier eruit (en bind het een uurtje vast zodat de stal gedaan kan worden of laat het even alleen in een paddock lopen). Na het rijden zet men het dier terug in zijn hokje en blijft hooguit nog 10 minuten om zichzelf ervan te overtuigen dat het écht niet zielig is. Meestal heeft het paard dan eten en lijkt op dat moment tevreden.
De 22 uur dat het paard in de isolatiecel staat wordt niet 'geregistreerd' door de eigenaar. Als hij/zij er is, gaat het dier immers naar buiten/wordt het gereden. Als de gedachte al opkomt dat het paardonwaardig is om hem zo klein op te sluiten, wordt deze snel weggedrukt: het is immers een schrijnende gedachte een sociaal loopdier in eenzame afzondering te dwingen tot inmobiliteit.
Iedereen kent wel iemand 'die niet goed voor zijn paard zorgt'. Dat komt omdat je als niet-eigenaar wél ziet hoe een paard kan wegkwijnen als de eigenaar er niet is om het dier uit de cel te halen.