Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-04 19:15

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-04 19:15

Er is eigenlijk geen verandering in Rana's toestand. Ze is nog steeds vrij onrustig. De DA van dienst wil haar morgen eens meenemen naar het kantoor van de administratie en haar bij zich houden. Even weg uit het warme kamertje en haar hokje. Kijken of dat misschien ook nog een kalmerende uitwerking heeft. Verder wil ze contact zoeken met een gedragstherapeut om die Rana's beeld eens voor te leggen. Wellicht heeft die persoon er nog iets zinnigs over te melden.
Ik ben inmiddels wel zover dat ik vind dat er zondag een duidelijke doorbraak moet zijn. Zoniet dan zullen we een zorgvuldige afweging moeten maken.
Ik heb gezien hoe ze hier gisteren totaal verloren rondliep. Diep ongelukkig. Dat wens ik haar niet toe. Als dat de manier is waarop ze de rest van haar leven moet doorbrengen, dan kies ik daar niet voor. Hoeveel verdriet me dit ook doet. Haar zo te moeten zien omdat wij geen afscheid willen nemen doet me nog veel meer verdriet. Dat heeft ze echt niet verdient. Mijn lieve Rana.
Maar goed, laten we eerst morgen maar weer afwachten. Misschien bestaat het wonder nog en knapt ze opzienbarend op...

**Geplaatst**: 30-10-04 08:32

Geplaatst: 30-10-04 08:32

hopelijk loopt het goed af, sterke!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-04 16:25

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-04 16:25

Ik hebben Rana in laten slapen. Het ging helemaal niet goed, ze wist ook niet meer zo goed wat zindelijkheid was en ze herkende ons ook nog steeds niet toen we kwamen.
Ik geloof wel, toen ze rustig was geworden door het versuffingsspuitje, dat ze in de gaten had dat we er waren. Het is goed zo...

Dit was niet het leven waar ze recht op had en ze liep ook dwars door de medicatie heen: ze had wat suffig moeten zijn, maar bleef heel erg hyper rondjes lopen en piepen. Vreselijk! En het werd gewoon niet beter.
Ik had nog kunnen wachten tot maandag, alleen ging ik er zelf ook zowat aan onderdoor. Het verdriet dat ze zo ongelukkig was... Het liet me gewoon niet meer los. Vandaar zelf teruggebeld: ik wilde haar gewoon zien en op dat moment een besluit nemen.

Dag lieve Rana

**Geplaatst**: 30-10-04 16:26

Geplaatst: 30-10-04 16:26

Wat verschrikkelijk voor je...!!! Veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-04 16:29

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-04 16:29

Dank je Lottew, ik heb er gelukkig wel vrede mee. We moeten haar nog begraven, dus dat wordt nog lekker huilen zo, maar het kon gewoon niet anders. Zelfs mijn man schrok ervan. Die had haar nog niet gezien sinds ze opgenomen was.

Ik ben heel verdrietig, maar ook mijn hart zegt dat het goed is zo. Ze is nu weer bij haar pleegzusje.

**Geplaatst**: 30-10-04 17:07

Geplaatst: 30-10-04 17:07

Ik vind het trouwens wel heel goed dat je de juiste keuze hebt genomen, konden meer mensen maar doen wat het beste voor hun paardje is...!

**Geplaatst**: 30-10-04 17:19

Geplaatst: 30-10-04 17:19

He bah, wat een naar nieuws, ik ging eigenlijk even hier kijken hoe het ging met Rana en nu lees ik dit.... Verdrietig

Heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-04 19:23

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-04 19:23

Ik wil graag iedereen bedanken voor alle lieve reacties!
Ik had niet verwacht hier zoveel steun uit te putten. Ik ben helemaal niet zo'n van me af schrijfster, maar ik heb hier echt veel aan gehad.

Dank jullie allemaal heel erg!

Patries

Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 30-10-04 19:41

Geplaatst: 30-10-04 19:41

Heel veel sterkte gewenst, ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Op 8 augustus jl. hebben wij een van onze Chihuahua's in moeten slapen, die wilde niet meer uit een epilepsieaanval komen. Waarschijnlijk ook een hersenvliesontsteking geweest.

Ik hoop dat je snel vrede kunt hebben met je genomen beslissing en met een glimlach op je gezicht terug kunt denken aan jullie mooie momenten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-04 19:53

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-04 19:53

Hallo ThePast03,
Ik heb er bijzonder veel vrede mee. De Rana zoals wij die kenden was in geen velden of wegen meer te bekennen. En je zag aan haar dat ze zoekende was. Ze begreep er helemaal niets meer van. 8 jaar hondenleven zo ineens verdwenen... Dan kun je toch niet anders?

De onrust, zorg en frustratie van het niet kunnen helpen zijn nu verdwenen. Het verdriet zal nog wel even blijven... Maar inderdaad kunnen we terugkijken op 4 hele fijne jaren. Ze is een echte vriendin geweest voor ons allemaal! We hebben haar een hondswaardig einde kunnen bieden.

**Geplaatst**: 30-10-04 20:58

Geplaatst: 30-10-04 20:58

wat erg voor je... veel sterkte... je hebt de juiste beslissing genomen... het is goed dat je nog aan de leuke herinneringen van rana kan denken!

**Geplaatst**: 30-10-04 22:26

Geplaatst: 30-10-04 22:26

Jee wat erg voor je. Echt heel veel sterkte nog de komende tijd....