
Bij ons is er dus van de drie maar een die niet dol is op mensen, maar zij ontwijkt ze gewoon en doet niet lelijk. Van de drie twee reactief op honden, maar dan wel vooral op onopgevoede honden (klinkt heel banketstaaf, maar in de praktijk uit zich dit heel duidelijk op die manier), alle drie hebben ze hun eigen baas uitgekozen (reu was mijn man zijn hond, dame 1 kiest voor ons kind en dame 2 kiest mij).
Alle drie zijn ze goudeerlijk en vreselijk lief, maar wel eigenzinnig en eigengereid. Dus ja, langs fokkers gaan geeft denk ik een mooi beeld van de verschillende karakters die je kunt treffen.