Shenavallie schreef:Sinds vele weken verblijft er een zwerfkat (ongecastreerde kater) bij ons op de oprit. Omdat het meerdere dagen goed weer was, hadden we de deur open staan (wij hebben maar één deur in huis), zodat het niet alleen lekker kon doorwaaien maar ook onze eigen katten vrij in en uit konden lopen. Zo gaat het al jaren en dat is nooit een probleem geweest. De zwerfkat (wij hebben hem uiteindelijk een naam gegeven) kwam daardoor ook wel eens binnen om van de brokken te eten. Hij zag er verschrikkelijk uit, maar mijn dierenhart kon het niet maken om hem weg te sturen. Wij geven onze katten alleen (dure) brokken van de dierenarts, dus dat moest voor hem ook vast goed zijn. En dat bleek, want hij begon enigszins op te knappen. Het weer werd slechter en de voordeur bleef dicht. De zwerfkat bleef evengoed op de oprit en elke keer als één van ons de deur opendeed, dan wilde hij dolgraag naar binnen om te eten. Helaas was de band met onze eigen katten (wel gecastreerde katers) niet optimaal. De zwerfkat deed hun niets, maar onze katten moesten niets van hem hebben. Omdat het ook nog zomaar eens zou kunnen dat het een kat was die van iemand zou zijn die verhuisd is en waarvan de kat terug was gegaan naar de eerdere woonplek (hoor je wel vaker), heb ik door middel van eten op de oprit en heel veel geduld hem zover gekregen dat hij me begon te vertrouwen en na een aantal weken mocht ik hem heel voorzichtig op zijn koppie aaien. Het was zelfs zo dat hij op een gegeven moment eerst een aai kwam halen en dan pas aan zijn eten begon. Al die tijd verbleef hij bij ons onder één van de auto's of in de struiken. Hij reageerde inmiddels ook al op zijn door ons gegeven naam, wat ons vermoeden sterkte dat hij misschien toch mensen gewend zou zijn. Ondertussen hebben we contact gehad met onze DA en die gaf aan dat zodra het zou lukken om hem in een reismandje te krijgen, dat we op elk moment langs mochten komen om te kijken of hij gechipt zou zijn en wat eventuele verdere stappen zouden kunnen zijn. Uiteindelijk hadden we zijn vertrouwen dusdanig weten te winnen dat het tijd was om naar de DA te gaan. Wat had ik hem graag verenigd met zijn baasje. Diep in mijn hart wilde ik hem zelfs wel adopteren als hij van niemand zou zijn, maar dat was gewoon niet mogelijk. Zowel met onze katten niet als financieel. Het lukte na twee pogingen om hem in een reismand te krijgen en mijn man is met hem naar de DA gereden. Daar bleek hij niet gechipt en op basis van wat zij zagen, konden zij alleen maar bevestigen dat het hier om een echte zwerfkat zou gaan. Hij stond bol van de wormen (dat vermoeden had ik al) en dat zou niet simpelweg met één kuurtje verholpen kunnen worden, werd gezegd. Men was blij dat het gelukt was om zijn vertrouwen te winnen en gezien onze thuissituatie adviseerde men om de dierenambulance in te schakelen, zodat die hem mee kon nemen voor verdere stappen. De dierenambulance kwam langs en heeft hem een bandje om gedaan waarop zoiets zou staan als 'is deze kat van u' of 'herkent u deze kat, neem contact met ons op'. Het protocol zou zijn dat de kat de komende tien dagen geen eten meer van ons zou krijgen en dat hij dan waarschijnlijk zelf wel weer weg zou gaan of dat ze hem na 10 dagen op zouden halen, hem zouden castreren en dan weer uit zouden zetten in de omgeving. Helaas zit ik zelf met een flinke longontsteking thuis, dus dit moest allemaal via mijn man gebeuren.
De volgende dag was het bandje al van de zwerfkat verdwenen, maar hij kwam zelf nog steeds naar de deur. De afgelopen dagen waren hartverscheurend. Elke keer als iemand van ons de voordeur opendeed, dan kwam hij mauwend, bijna huilend aan gerend en afgelopen nacht heb ik hem zelfs zachtjes horen 'huilen' bij de deur - dit ook omdat er een heel nare terror kat in de buurt rondloopt, waar hij bang voor was. Vanmorgen was hij helemaal verregend en ik moest bij het naar buiten laten van mijn eigen katten hem echt flink tegenhouden om niet toch bij ons naar binnen te komen om te eten. Ik heb de dierenambulance weer gebeld en het uitgelegd, plus gevraagd of zij hem toch alsjeblieft willen komen ophalen. Ook gezegd dat ik hem met liefde zou willen adopteren, maar dat dat helaas niet mogelijk is. Degene aan de telefoon snapte de situatie, gaf aan dat zij zich helaas aan het protocol moeten houden (snap ik), maar dat ik hem anders toch wel wat eten buiten mocht geven. Zo zouden zij, als ze over een aantal dagen hem toch komen ophalen, hem makkelijker kunnen pakken.
Ik snap dat de dierenambulance hiervoor een protocol heeft, maar ik vind dit echt een heel lastige situatie. Het is een ontzettend lief dier (gebleken), maar ik wil de harmonie met mijn andere twee katten (dat is echt Jut en Jul samen) niet verstoren. Bovendien kan ik twee katten nog bekostigen, maar drie is echt niet mogelijk. Wij hebben afgelopen jaar bijna twee maandsalarissen erdoorheen gejaagd voor de zorg van de kat van mijn schoondochter en dat hakte er flink in. We hebben dan ook besloten om ons niet meer in zo'n situatie te begeven. Wat als onze eigen katten iets mankeren? Dat zou betekenen dat we die niet eens meer de zorg kunnen geven die ze nodig hebben.
Wat ik met dit topic wil bereiken? Misschien is er een Bokker die ervaring heeft met het bieden van een gouden mandje aan een zwerfkat. Iemand die wel financieel bij machte is om dit dier te laten castreren, ontwormen, ontvlooien en vooral een warm thuis met heel veel liefde te geven. Hij staat ook al op Facebook, heb ik mij laten vertellen (heb ik zelf niet). Wil je meer weten, stuur dan alsjeblieft een PB.
Ik snap dat er reacties zullen komen met 'Waarom had je niet eerst de dierenambulance gebeld?'. Dan hoop ik dat iemand de moeite wil nemen om de tekst nog eens door te nemen. Hij kwam namelijk al bij ons binnen toen hij de kans zag met die open deur en is sindsdien bij ons huis blijven plakken. Wij wonen landelijk, dus hij kan van weet ik waar niet vandaan komen. Asielen zitten helaas overvol.
Heb je al contact gehad met de Stichting Zwerfkatten Nederland ?
Geplaatst 
Ik heb zelf geen Facebook, maar zal kijken of ik op een andere manier iets van die stichting kan vinden. Ondertussen blijf ik hard duimen dat er iemand zijn hand opsteekt en zegt: "Breng maar, hier zal hij het goed hebben". 
