Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-23 20:52

Geplaatst: 01-09-23 20:52

Muze schreef:
Hoe gingen jullie met het verdriet om?
Het is wellicht anders als je bijvoorbeeld nog een of meerdere honden hebt..

Toen ik na twee weken nog steeds dagelijks aan het huilen was op zoek gegaan naar wat anders. Ik trok de leegte niet en de nieuwe hond verlegde mijn aandacht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-23 08:03

Re: Verdriet, rouw na inslapen hond..

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-23 08:03

Ja de leegte is verschrikkelijk, heel ons ritme is weg. Lege plek in huis, geen nageltjes over het laminaat.
We hebben wel nog katten, dat maakt het iets minder leeg.

**Geplaatst**: 02-09-23 08:32

Geplaatst: 02-09-23 08:32

Veel sterkte ts :(:)

, zoiets slaat echt een gat. De lege plekken in huis, of dat je ze denkt te horen of zien (en dan -O-

…het besef).
Het is een lang proces…mijn oude poes van 17 heb ik 2 maanden geleden moeten laten gaan. Heb nog nooit zonder dieren gewoond maar omdat ik eind van het jaardag verhuizen wil ik nu echt wachten. Geeft zo’n dier toch altijd stress. Ik had nooit gedacht dat zij zo oud zou worden maar zag haar nu wel in mijn nieuwe appartement door de ramen gluren naar de weg. Kan pagina’s volpennen over haar, haar voorgangers en de 3 paarden die ik heb gehad.
Ze wonen nu voor altijd in ons hart, klinkt cliché maar zo voelt het voor mij wel. Geen pijn of ongemak meer.

Gister deed ik mijn sokken uit na een drukke dag en….opeens rook ik de geur van hààr zweetvoetjes _O-

dat vond ik wel weer hilarisch want zo was ze opeens even heel dichtbij (sokken zijn in de was gegaan hoor :):)

).

**Geplaatst**: 03-09-23 08:15

Geplaatst: 03-09-23 08:15

Ik geloof zelf wel dat als je aan ze denkt en het gevoel hebt dat je ze hoort of voelt, hun energie even bij je is. Dat geeft mij troost.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-23 08:27

Re: Verdriet, rouw na inslapen hond..

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-23 08:27

Dat klinkt mooi. Dat geeft mij ook troost. Een van onze katten heeft dezelfde kleur als hij had, soms denk ik daardoor ook even dat ik hem nog zie op z’n kussen.

**Geplaatst**: 03-09-23 08:30

Re: Verdriet, rouw na inslapen hond..

Geplaatst: 03-09-23 08:30

Ach wat een verdriet hè, wat een leegte. Ik wil je heel veel sterkte toewensen. Je hebt je hond een prachtig leven gegeven en een waardig einde. Je hebt je verantwoordelijkheid genomen als dierenbezitter en dat is het mooiste wat je voor een dier kunt betekenen.

**Geplaatst**: 03-09-23 11:57

Re: Verdriet, rouw na inslapen hond..

Geplaatst: 03-09-23 11:57

Hoe gingen we ermee om... we hadden het erover met elkaar. Door de zorg voor onze ouders hadden we afleiding. Maar we hadden natuurlijk ook momenten dat we hem misten. Aan dingetjes als: er valt iets van tafel, en we beseften dat er geen hond meer was om het op te eten, bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 03-09-23 12:35

Re: Verdriet, rouw na inslapen hond..

Geplaatst: 03-09-23 12:35

Ik moet zeggen dat het mij alles meeviel het inslapen en afscheid.
Ze was 14.5 geworden en ik had dan al steeds wel van dingen afscheid genomen wat niet meer ging met haar en ook wel vaak gedacht dat ze zou overlijden.
Ze heeft echt alle liefde en zorg gehad die ze nodig had maar gaf zelf aan dat het niet meer hoefde en stap om in te slapen was toen zo gemaakt.
Had er helemaal vrede mee, natuurlijk miste ik haar wel maar na 2 dagen verdriet ging het wel.
Voelde als een voltooid leven en was dankbaar dat ik zo lang van haar heb kunnen genieten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-09-23 07:04

Geplaatst door de TopicStarter : 04-09-23 07:04

Eapy schreef:
Ach wat een verdriet hè, wat een leegte. Ik wil je heel veel sterkte toewensen. Je hebt je hond een prachtig leven gegeven en een waardig einde. Je hebt je verantwoordelijkheid genomen als dierenbezitter en dat is het mooiste wat je voor een dier kunt betekenen.

Ja, houden van is ook loslaten zeg ik altijd.

**Geplaatst**: 04-09-23 07:33

Re: Verdriet, rouw na inslapen hond..

Geplaatst: 04-09-23 07:33

Hier sinds 30 jaar honden. De eerste 4 uit ouderdom of ziekte moeten laten gaan. Bij iedereen deed het helse pijn ( zo ook bij mijn katten en paarden ) maar kon ik het een plekje geven en na een tijd met alleen liefde herinneren.
Tot in 2014 mijn "once in a lifetime hond" kwam, herplaatser ,gigantische rugzak, trauma's maar oh zo lief en geweldig.
In 2020 nog een oudere herplaatser erbij genomen als vriendinnetje voor hem.
Ze accepteerden elkaar maar nooit echt big love...
14 juni moest ik dan Léon laten gaan, met net pas 11,5.
Behalve oud ,dement (zijn oude angsten speelden weer op) en stijf kreeg hij ook echte problemen met de lever en binnen 1 week takelte hij nog meer af.
Ik had bij de da een afspraak voor toch nog medicijnen en supplementen... ze zagen het filmpje van die ochtend en foto's van het braksel en ik krijg te horen " zie jij nog een vrolijke hond "?
Want vrolijk zou die ook met medicatie niet meer worden.
Nee, natuurlijk niet en dus ter plekke afspraak voor de middag gemaakt.
Ik was er letterlijk en figuurlijk kapot van.
Normaliter laat ik dieren "thuis" inslapen - zodat de anderen kunnen afscheid nemen.
Bij hem kon het niet - vreemde in huis was te veel stress, op de praktijk juist relaxt.
Dat heb ik geweten...
Niet alleen ik rouwde maar ook ons teef en wel extreem.
Ik wilde absoluut geen 2e hond maar na een week of 2 kon ik het niet meer aanzien met Esra, dus eerst alle sites doorgeplukt naar herplaatsers, nope.
Toen via via van een fokker gehoord dat ie herplaatsers had en wezen kijken op 15 juli ... teefje van 11 maanden is met ons direkt naar huis...
In de auto toen ik nog foto van pedigree kreeg de eerste schok : zelfde lijnen als mijn Léon.
Eerste kennismaking met onse teef in onze wei... direkt liefdje op het eerste gezicht en dikke mik.
Kennelijk heeft het zo moeten zijn.
Pijn om Léon is niet minder maar de zorg en opvoeding van de spring-in-t-veld helpt enorm - vooral als ik zie hoe Esra met haar omgaat en opbloeid.
Creepy alleen - sommige dingen doet Tootsie precies, maar werkelijk precies, als Léon.
Kleine, idiote, dingen zoals bv de voordeur eruit en precies met de staart in de deur blijven staan, precies op dezelfde plekken liggen (dus niet mand of zo maar in de tuin of op stal) en nog meer ... daar kreeg ik echt soms bijna een hartverzakking.
Bij ons heeft het dus zo moeten zijn...

**Geplaatst**: 06-09-23 18:16

Geplaatst: 06-09-23 18:16

storrum schreef:
Het is zo verdrietig als je je beste maatje in moet laten slapen veel sterkte gewenst.

Wat mij altijd helpt dat is dat ik een video maak na het overlijden met heel veel foto's en muziek erbij.
Terwijl ik het maak jank ik mijn ogen uit mijn hoofd, en het helpt me om het regelmatig te bekijken als het af is.
Dit is de video van Debbie die we op 12 juni in hebben moeten laten slapen ivm erge uitgezaaide kanker.

https://vimeo.com/manage/videos/835488165

Wat mooi gemaakt! Ik kan me heel goed voorstellen dat het helpt bij het verwerken.