Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-06-23 09:22

Geplaatst: 24-06-23 09:22

Ik snap je helemaal, dit zijn de meest moeilijke beslissingen die je moet maken

Onthou dat nierfalen echt niet prettig zijn voor een dier (of mens), mijn opa is onlangs overleden door nierfalen, hou er rekening mee dat dit langzaam gaat en geen pretje is, heb mijn opa van een vol energieke, vrolijke man langzaam zien veranderen in een oud mannetje wat er op het laatst bij lag alsof hij al overleden was.
Omdat het zo langzaam gaat maakt het alleen maar moeilijker, je denkt elke keer ow hij gaat niet hard achteruit, ik kan hier nog mee verder, en je hebt niet door dat het eigenlijk heel slecht gaat.

**Geplaatst**: 24-06-23 09:23

Geplaatst: 24-06-23 09:23

"Je geweten af te kopen"... je zit al ruim in reservetijd met je kat. Ik zou niet meer verder sleutelen, kijken of je hem met pijnstillers nog een paar mooie dagen kan geven en hem dan in liefde laten gaan. Siem is al onderweg, wat heeft het voor zin om het nog langer te rekken? Je kan allang niet meer te vroeg zijn, alleen nog te laat.

En ik zou een andere dierenarts zoeken.

**Geplaatst**: 24-06-23 09:27

Geplaatst: 24-06-23 09:27

Toen ik je post las dacht ik: mooi verdienmodel voor de dierenarts. Je kat is duidelijk op, maar 'we kunnen dit nog proberen'.

Ik denk dat je een hele eerlijke keus maakt als je zegt 'het is goed zo'. En dan heb ik geeneens de vakantie in mijn achterhoofd. Niet makkelijk, absoluut niet. Je doet het in ieder geval weloverwogen, welke keus je ook maakt. Want je op laat dat echt wel zien!

**Geplaatst**: 24-06-23 09:28

Geplaatst: 24-06-23 09:28

Zo naar als dieren op zijn.

Hem in leven houden doe je voor jezelf.
Kat in kwestie doe je geen plezier met het leven rekken. Hij vergiftigd zichzelf.
En dat is een langzame en pijnlijke dood.
Ik zou dan, uit liefde, kiezen voor euthanasie.

Sterkte.

**Geplaatst**: 24-06-23 09:30

Geplaatst: 24-06-23 09:30

Een dierenarts zei ooit tegen mij, terwijl ik intens verdrietig met een net ingeslapen kat op mijn borst lag:
We mogen blij zijn dat we deze keuze voor onze dieren mogen maken, om ze langer lijden te besparen.
Niet net als bij mensen, die vaak een zwaar en pijnlijk sterfbed hebben.
Daar hou ik me altijd maar aan vast.
Sterkte met je maatje, ik weet hoe het voelt.

**Geplaatst**: 24-06-23 09:33

Geplaatst: 24-06-23 09:33

huricane schreef:
Een dierenarts zei ooit tegen mij, terwijl ik intens verdrietig met een net ingeslapen kat op mijn borst lag:
We mogen blij zijn dat we deze keuze voor onze dieren mogen maken, om ze langer lijden te besparen.
Niet net als bij mensen, die vaak een zwaar en pijnlijk sterfbed hebben.
Daar hou ik me altijd maar aan vast.
Sterkte met je maatje, ik weet hoe het voelt.

Dat zei de DA bij ons thuis inderdaad ook...

Bij ons is trouwens Dier-rust geweest voor het inslapen. Zij hebben vooraf contact gehad met onze eigen praktijk voor het dossier en het was echt een "fijne" ervaring, voor zover je dat kunt zeggen. Ik was zo opgelucht dat hij niet meer naar de dierenarts hoefde, dat gaf zoveel stress...

**Geplaatst**: 24-06-23 09:37

Geplaatst: 24-06-23 09:37

Ach wat een moeilijke beslissing hé. Ik weet er helaas van. Vorig jaar zomer mijn kat in laten slapen op 11 jarige leeftijd ivm hartfalen (hcm). Hij ging hard achteruit, hield veel vocht vast. Oh wat deed het pijn en verdriet om hem te laten gaan. Het was mijn maatje die altijd in de buurt was met zijn gekke fratsen. Ik kon en wilde hem helemaal niet missen. Maar ik wist ook dat het niet beter zou gaan worden, alleen maar slechter. En die lijdensweg wilde ik hem besparen, juist uit liefde voor hem. Het was heel moeilijk en ik kan er nog steeds verdrietig om worden, maar ben ook opgelucht dat ik die keuze voor hem heb mogen en kunnen maken zodat een ergere dood hem bespaard is gebleven.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 24-06-23 09:47

Geplaatst: 24-06-23 09:47

Mijn kat was ook erg apart, agressief bij de dierenarts en ineens niet meer. Trok zich veel terug, alleen maar minder eten en zelfs zijn tonijn bleef staan. Ook acute nierfalen.

We hebben hem daar direct laten gaan. Heb dagenlang vreselijk gehuild. Hij had vast nog even opgelapt kunnen worden maar hij voelde zich zo ellendig. Een kat is van nature ontzettend schoon dus dat ie alles laat lopen is ook voor hem ontzettend rot. Afscheid nemen komt voor ons altijd te vroeg.. Maar voor hun kan het een lijdensweg worden tot het lichaam er zelf mee stopt. Vergeet niet dat katten heel hard zijn voor zichzelf, zeker een met zo'n karakter.

Veel sterkte

**Geplaatst**: 24-06-23 09:58

Geplaatst: 24-06-23 09:58

Hè wat naar he. Je hebt in al die jaren zoveel voor hem gedaan, ik kan begrijpen dat loslaten dan verschrikkelijk moeilijk is. Het boekje waar hier eerder naar werd verwezen zou ik je ook willen aanraden. Ik heb het destijds bij de dierenarts gekregen en vond het heel verhelderend. Het beschrijft o.a. dat om een dierwaardig leven te leiden zindelijkheid daar een voorwaarde voor is. Dat is bij jou kat jammergenoeg al niet meer het geval. Nierfalen is ook ontzettend gemeen, ik heb mijn kat op 8jarige leeftijd laten inslapen toen we iets niet onder controlw kregen. Ook zij had chronisch nierfalen en was er al slechf aan toe. De dierenarts schreef metacam voor (kiezen tussen twee kwaden, zei ze). Daarna ging ze razendsnel nog verder achteruit. Ik zou er goed over nadenken of je dat middel echt wil inzetten, nierfalen is niet voor niks een contra indicatie.

Desalniettemin, veel sterkte.

**Geplaatst**: 24-06-23 10:23

Geplaatst: 24-06-23 10:23

McGregor schreef:
Ik heb niet alle reacties gelezen, wel je openingspost.

Het beslissen over het leven van een (huis)dier is bijna onmogelijk en je schuldgevoelens zijn volstrekt normaal. Misschien helpt het je om dit boekje te lezen: https://dieren-rust.nl/boekje/

Het heet “Zijn we niet te vroeg?” en helpt je misschien om wat rationeler naar de situatie te kijken en te bepalen wat voor jouw kat het beste te is. Dat het voor jou als eigenaar moeilijk en emotioneel is, dat is volstrekt logisch.

Ik heb ook niet alle reacties gelezen, maar ik heb gescand naar de verwijzing naar dit boekje!
Zelf heb ik jaren als paravet. gewerkt, en wij gaven dit boekje altijd mee aan de mensen die voor dit o zo ontzettend vervelende moment stonden.
Heeft heel veel mensen en hun huisdieren geholpen met het maken van een o zo verdrietige keuze.

Als ik jou verhaal zo lees ben je een heel lief en goed baasje voor Siem, maar gezien zijn leeftijd, zijn nierfalen, zijn artrose, zijn steeds verder toenemende onzindelijkheid.... Je weet het zelf eigenlijk ook wel al....
Wat betreft het niet eten van het nierdieet; veel katten vinden dat inderdaad niet lekker, er zit weinig zout en weinig vet in, dus staat vaak gelijk aan (voor de kat) niet lekker.
En ik begrijp ook dat je dan zegt, dan liever een korter leven ipv verhongeren.

Metacam is absoluut niet oke bij nierpatiëntjes.. je zult hem daar niet mee helpen, je creeert daarmee alleen wat tijd voor jou, maar Siem kan er zelfs bijzonder snel nog slechter van worden...

Ik heb een van mijn honden om veel minder laten inslapen...

nogsteeds doet dat ontzettend zeer, en ik mis mijn maatje, mijn steun en toeverlaat nog elke seconde van de dag (is afgelopen november ingeslapen) maar op het moment dat leven lijden wordt, dan (vind ik) moet het welzijn en gemak van je huisdier vooropgesteld worden, en dan is het aan het baasje om er ook op dat moment voor hem te zijn.

**Geplaatst**: 24-06-23 11:05

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 11:05

Ik zou hem vredig laten in slapen. Ik denk je hem daar een grotere dienst mee bewijst dan zo te blijven rekken voor je eigen gemoedstoestand.

**Geplaatst**: 24-06-23 11:21

Geplaatst: 24-06-23 11:21

De enige vraag die je moet stellen is denk ik: Heeft jouw kat nog een goede kwaliteit van leven? En zo nee, krijgt hij dat wel op relatief korte termijn? (dus na behandeling of operatie etc)

Is het antwoord op beide vragen negatief. Dan is er geen waarde meer in het leven van je geliefde dier. En ben je eigenlijk voor je eigen gevoel het dier in leven aan het houden.

**Geplaatst**: 24-06-23 11:23

Geplaatst: 24-06-23 11:23

Wil je wachten tot hij echt bijna zelf dood is gegaan of wil je hem laten gaan als hij nog een beetje happy is?

Ik ga altijd voor het laatste. Voorbeeld: mijn paard was altijd een hele trotse merrie. Ze had grote gezwellen in haar bekkenwand en als ze niet meer kon mesten zou het het eind zijn vertelde ze op de kliniek. Zover heb ik het niet laten komen. Ik wilde dat ze als een trotse merrie zou gaan en niet als een hoopje ellende. Dat zou, voor mijn gevoel, juist oneerlijk voelen.

**Geplaatst**: 24-06-23 11:30

Geplaatst: 24-06-23 11:30

Ik vind dat jouw dierenarts erg ver gaat. Er zijn al goede tips in dit topic gegeven. Hoe ver wil jij gaan en wat is eerlijk naar het dier toe? Dit heeft veel door mijn hoofd gespookt bij onze vorige hond. Die was nog geen 3 jaar oud, maar vaste klant bij de DA. Gelukkig wilde de DA er wel in meegaan toen wij vonden dat het genoeg was. Zoals jij jouw kat omschrijft (jeuk moet hels zijn, net zoals de continue aanwezige pijn van artrose), zou ik er ook voor kiezen om het dier eeuwige rust te geven.

**Geplaatst**: 24-06-23 11:38

Geplaatst: 24-06-23 11:38

Beestje is 20+, je wilt toch niet dat het lijden wordt. Je hebt hem prachtig mooie jaren gegeven, op een gegeven moment is het gewoon klaar, hoe moeilijk het ook is.

Tegenwoordig gaan mensen en dierenartsen veel te ver.

Ik heb mij 5-jarige kat laten inslapen, beestje was altijd bang, klauwde zich helemaal open, maar de dierenartsen wouden haar niet inslapen, maar vanalles nog proberen. Zelfs herplaatsen, dat vond ik nog de allerergste opmerking.

Pillen enz. Kreeg ik er niet in, het was een wonder als ik haar te pakken kreeg om naar de dierenarts te gaan. Ze hebben het zo naar voor mij gemaakt en wouden niet luisteren. Ben op een gegeven moment naar de dierenarts gestapt die bij mijn paard komt, eindelijk kreeg ik begrip en werd ze ingeslapen.

Was een hele moeilijke beslissing, heb er ook weken stress van gehad. Maar achteraf was het de beste keus voor het beestje.

**Geplaatst**: 24-06-23 11:43

Geplaatst: 24-06-23 11:43

Het is echt de moeilijkste stap die er is om de knoop door te hakken.
Maar ik heb wel gemerkt dat het daarna vrede geeft.
Ik denk dat jij dat ook gaat ervaren want jou kat leeft al lang in reservetijd.
Het is niet dat je hem voor een kleinigheidje laat gaan, maar een opstapeling van dingen.
En een anders zuivere kat gaat ook niet voor de lol plassen waar ze zelf ook slaapt. Dus dat alleen al, zonder de rest van de mankementen is al teken genoeg dat ze op is.

Heel veel sterkte met je beslissing, maar je hebt het goed gedaan,
haar zoveel mooie extra jaren haar nog gegeven :knuffel:

**Geplaatst**: 24-06-23 11:53

Geplaatst: 24-06-23 11:53

Hier recent ook de knoop doorgehakt.
Kater, was tamelijk schuw en geen feestje om mee te nemen naar de DA.
Chronische jeuk aan z'n oren (in zijn geval wel de oorzaak bekend trouwens) met openkrabben tot bloedens toe
Nierfalen, niet acuut, stabiel zonder medicatie, maar wel duidelijk aanwezig
Afgevallen tot een skeletje met bontvacht eromheen
Bijna 20

Ontwikkelde ook nog een stevige tumor onder z'n kaak. Was nog steeds happy, at goed, sliep veel, lag altijd bij de hond.

Toch heb ik 'm onlangs laten gaan. Die jeuk aan z'n oren werd niet minder (en jeuk is erger dan pijn), en die tumor onder z'n kaak ook niet. Hij kon nog eten, genoot nog van het zonnetje, maar echt vel over been, en ik wilde niet wachten tot hij niet meer zou kunnen eten of tot die nieren echt de geest zouden geven.

DA was het er overigens volkomen mee eens - gelukkig heb ik er één die ook altijd zegt: te vroeg kun je niet zijn, wel te laat.

Inslapen is geen moord. Inslapen is een daad van barmhartigheid, van genade, van medelijden, van erger willen voorkomen.

**Geplaatst**: 24-06-23 12:24

Geplaatst: 24-06-23 12:24

Wij hebben voor het eerst onze lieve kater juist niet in laten slapen (terwijl bij alle andere katten wel het geval). Terwijl we wisten dat het een mannetje was van een dag. Hij is zelfs mee verhuisd naar Zweden en heeft hier nog enkele mooie maanden gehad. Ik had ontdekt dat het Zweedse kattennatvoer meer bevat en ook had hij daar geen last mee van zijn niertjes. Het was natvoer en ik deed elke dag de blender erdoor en hij begon weer te eten en kwam aan. Je zou kunnen kijken naar natvoer met wat meer vulling.

Onze kat is uit zichzelf dood gegaan en we waren erbij. Ik zag al in de ochtend dat het niet goed met hem ging. Hij sliep ook op ons bed terwijl hij dat al een tijdje niet gedaan had omdat naar boven te vermoeiend was. Hij kon niet goed opstaan. Uiteindelijk gleed hij in coma en is hij na 2 uurtjes uit zichzelf overleden. Gewoon zoals oude mensen dat ook doen....telkens wat minder ademen.

Ik heb niet het idee dat hij geleden heeft want hij was vanaf het moment dat we bij hem zaten al in een soort andere wereld. Hij nam nog wel een hapje van het kattenvoer en viel er met zijn snoetje in. (Het was toch te lekker denk ik) Om op dat moment naar een dierenarts te gaan had veel meer stress opgeleverd.

Ik denk voor jezelf gewoon aanvoelen wanneer en of. Bij mijn 2 andere katten was het duidelijk dat ze echt heel ziek waren....mijn oude kater kwakkelde een beetje, maar net als je dacht gaat niet dan leefde hij weer op en lag hij lekker te rollen op de grond met een zonnetje.

**Geplaatst**: 24-06-23 12:29

Geplaatst: 24-06-23 12:29

Ach ik kan je gevoel goed begrijpen... nu er ook de vakantie er bij komt kijken. Maar probeer het om te draaien. Is hij nog zichzelf, is het nog katwaardig? Overal plassen is al een teken dat het niet goed zit, een kat zal zich niet zomaar bevuilen of z'n plekjes waar hij slaapt (bed). Hij moet opgesloten worden of iig verbannen van de slaapkamer (helemaal logisch hoor!), is enorm op leeftijd met kwalen.... voor wie hou je hem dan nog in leven? Het is eigenlijk wachten op dat hij zich echt zichtbaar rot gaat voelen...

Vorige week heb ik m'n 18 jarige kat in laten slapen. Ergens ook twijfel 'want hij rommelde nog wat rond', maar het was alleen maar wachten op echt lijden en dat wilden we niet. Steeds meer kwaaltjes erbij, hij plaste ook steeds verkeerd en sliep daarom snachts in de bench. Vond hij prima maar toch niet een manier waarop je je kat wilt huisvesten na 18 jaren vrijheid... Alle kleine dingetjes los van elkaar waren prima. Maar bij elkaar vond ik het niet meer eerlijk voor hem. Wat ik al zei, het was wachten op echt lijden. En ja, als ze echt dood ziek zijn dan is inslapen makkelijker voor mij zelf, maar voor de kat was ik dan al ruim een stap te laat eigenlijk.

Wat ik altijd zeg, je kan nooit te vroeg zijn met inslapen. Wel te laat....

Het is en blijft een lastige keuze, maar voel je niet schuldig bij welke keuze dan ook. Het klinkt ook voor je poezenbeest als een goede keuze om hem rust te gunnen. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!

**Geplaatst**: 24-06-23 12:58

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 12:58

Ik lees overal het advies om de kat in te laten slapen, maar als ik het goed lees wil TS dat ook, maar is het de dierenarts die rekt.
Ik zou een andere dierenarts zoeken TS en rustig afscheid nemen van je kat die een prachtige leeftijd heeft bereikt.

**Geplaatst**: 24-06-23 13:16

Re: Kat inslapen voelt niet goed

Geplaatst: 24-06-23 13:16

ik zou op zoek gaan naar een andere dierenarts.
Vorige week deze tijd heb ik mijn 18 jarige Birmaanpoes laten inslapen.
Op, wegens nierfalen. Verstopte zich de hele dag, ging nog even iets eten, iets drinken en dan even naar de bak om haar nadien weer te verstoppen.
Toen we naar de dierenarts reden heeft ze geen kik gegeven (normaal heel vocaal in de wagen).
Ook bij de dierenarts was het heel duidelijk dat het zo niet verder kon.
Dierenarts zei ook dat ze het al veel langer volgehouden had dan dat zij verwacht had. (meer dan 6 jaar op nierdieet gestaan)
Ik wou eerst nog een week rekken, dan zou ze ingeslapen worden, vandaag, na de dochter haar examens, een week voor we op verlof vertrokken (en haar alleen thuis moeten laten met mijn vader die dagelijks langs komt). Dat rekken was niet meer mogelijk, omdat het lijden te erg was geworden en echt niet poeswaardig was.

Ofwel ben je gewoon recht voor de raap tegen je huidige dierenarts, ofwel zoek je een andere.
Het is jouw beslissing waar jij je goed bij moet voelen, niet iemand anders.

**Geplaatst**: 24-06-23 13:23

Geplaatst: 24-06-23 13:23

Goof schreef:
Ik lees overal het advies om de kat in te laten slapen, maar als ik het goed lees wil TS dat ook, maar is het de dierenarts die rekt.
Ik zou een andere dierenarts zoeken TS en rustig afscheid nemen van je kat die een prachtige leeftijd heeft bereikt.

Ik heb aangeboden om evt aan huis te komen. Maar TS is nog niet online geweest volgens mij. Maar als ze wil, is er de optie

**Geplaatst**: 24-06-23 13:25

Geplaatst: 24-06-23 13:25

eilleen333 schreef:
Goof schreef:
Ik lees overal het advies om de kat in te laten slapen, maar als ik het goed lees wil TS dat ook, maar is het de dierenarts die rekt.
Ik zou een andere dierenarts zoeken TS en rustig afscheid nemen van je kat die een prachtige leeftijd heeft bereikt.

Ik heb aangeboden om evt aan huis te komen. Maar TS is nog niet online geweest volgens mij. Maar als ze wil, is er de optie

Ja, dat is echt een top aanbod.

**Geplaatst**: 24-06-23 13:42

Geplaatst: 24-06-23 13:42

Ik heb niet alle reacties gelezen maar hier gewoon mijn gevoel en mening :
Allereerst sterkte!
Ten tweede: ik weet en voel precies wat jij bedoeld met "falen"... en dat is een kl**e gevoel.
Verder : nierfalen is geen ziekte waar een kat NIET ook lijd met pijn en de psyche.
Katten zijn uitermate schone dieren en bevuilen zich of hun rustplekken echt alleen in nood.
In hoeverre de pijn op zich gaat, kunnen wij mensen jammer genoeg niet weten, want zij kunnen het ons niet in onze taal vertellen.

Ik weet met een oud dier gaat men behoorlijk grenzen verleggen... zelf heb je het in begin niet eens door maar het wordt meer en meer...

10 dagen geleden moest ik de knoop doorhakken met mijn hond, een beer van een Tervuerense Herde.
Hij kwam met 2,5 als herplaatser.
Een bonk trauma, angst, paniek - en hierdoor ook een stress-niet-eter...
De eerste jaren doorgekomen met hangen en wurgen, dan een paar mooie jaren gehad - tien werd hij op zijn 8e doof.
Wat een zegen... want geen geluiden meer en dus minder paniek.
Ok, lichtflitsen en schaduwen nog wel maar tenminste iets.
Niet meer los kunnen lopen - maar wat maakt het uit, hiervoor hebben wij een Flexi.
Het begon vorig jaar in November, met net 11... beetje dement, beetje atrose, beetje braken af en toe maar vooral weer minder eten...
DA geweest : bloed super.
Dan maar suplementen...
Met iedere week minder eten willen en weer meer paniek (door de dementie) en zo ga je beginnen met grenzen te verlegen... je gaat 3x per dag uit de hand voeren ( en natuurlijk alles uit de kast halen en proberen wat ie nog lekker vind) ,je durft alleen maar nog hognodig het huis uit, want ook al 2e hond, meneer in paniek...
Je doet het met liefde, want af en toe is hij nog vrolijk en lijkt op zijn gemak als hij bij jouw ligt...
En zo ga je maar door...
Tot 4 /5 weken geleden... braken werd dagelijks, eten bijna niets, wandelen alleen omdat het "moet" (dus met blik naar nowhere achteraanschokken), niet meer snuffelen, enz, enz.
Diep in jezelf weet je wat te doen - maar je "kan het niet"
Dus weer naar de Da... en zo maar door.
Is het eerlijk? Nee, niet tegenover jezelf en ook niet tegenover het geliefde dier.

Wat mij erg geholpen heeft is het boekje/stukje van Hugo van Duijn "zijn wij niet te vroeg" ( kun je zo opzoeken op Google en gratis lezen)

Lang verhaal kort : morgens stond ik aan de balie voor overleg en in de namiddag de afspraak gemaakt.

En toen over mijzelf heen gestapt en hem laten gaan.
Het doet ontzettend pijn -nog steeds- maar ik heb hem het "werkelijke " lijden kunnen besparen.
Ik vraag mij nog dagelijks, had ik niet dit, had ik niet dat...
En extreem raar is ook dat er bepaalde ingeslopen routines er niet meer zijn...

Maar wees heel erlijk naar jouw zelf... en kijk even met de ogen van een vreemde naar jouw 3 geplaatste foto's.
Dan weet je de antwoord.
En nee, laten inslapen is geen falen, het is de grootste bewijs van liefde en verantwoordelijkheid, die jij hem kan geven - namelijk rust.

Nogmaals veel sterkte en wijsheid toegewenst

**Geplaatst**: 24-06-23 13:51

Geplaatst: 24-06-23 13:51

Heel herkenbaar jouw gevoel, alleen denk ik echt dat als je straks terug kijkt. Bijv naar foto’s en filmpjes van je kat van een poos terug, dat dit zeker de tijd is om hem een waardig afscheid te gunnen. Zoals het voor mij klinkt is je kat wel op het eind.

Ik heb m’n DA eens gevraagd wat nu de tekenen zijn om je kat te laten inslapen. Zij zei als je kat 1 van de volgende dingen doet dan is het een moment om er over na te denken om je kat in te laten slapen. Een kat laat namelijk niet snel pijn of ongemak zien. Wanneer ze dat doen dan is het ernstiger dan we in eerste instantie dachten.
- je kat eet of drinkt niet meer goed
- je kat is niet meer zindelijk
- je kat zondert zich af of is zichzelf niet meer

Mijn kat had ook nierproblemen maar was nog altijd netjes op de bak. Ze had artrose, tumoren, doof, waste zich zelf niet meer en waarschijnlijk ook een schildklier probleem en woog nog de helft van haar gewicht.
Mijn dierenarts schreef vanwege haar artrose wel Metacam voor maar m’n kat is daardoor binnen een week ontzettend verslechterd. Ze werd enorm benauwd en dat heeft mij de keuze doen maken om haar in te slapen. Ze begon zich daardoor af te zonderen

Nog 2 mensen die ik ken hebben hun bejaarde kat ook sneller in moeten slapen na Metacam.. dus als je DA het niet verstandig vindt voor je kat zou ik dat in ieder geval zeker niet doen.

Heel veel sterkte met je keuze