Bokt.nl

Akshay schreef:

Kaitlyn schreef:

Toen ik mijn paard 's avonds naar de kliniek heb gebracht heb ik een appje gestuurd dat ik er hopelijk de volgende dag zou zijn, mits het op een operatie zou uitlopen. 's Nachts werd ze inderdaad geopereerd, dus een appje gestuurd dat ik er de volgende dag niet zou zijn.
Achteraf had ik dat beter kunnen overleggen, maar mijn hoofd stond daar echt totaal niet naar.

Maar wat was er te overleggen geweest

Mijn leidinggevende heeft helemaal niks met dieren. Maar ik ben heel blij dat hij mentaal ergens een koppeling heeft gemaakt tussen ''mensen houden daarvan en moeten daarvoor zorgen''.

Ik neem dus verlof op bij calamiteiten. En afhankelijk van hoe of wat probeer ik tactisch te plannen (zo vroeg mogelijk, rond mijn pauze of iets (dierenartsbezoeken die geen spoed zijn maar wel ugent bijv).
Thuis te werken (de hond is niet lekker, dierenarts zegt houd hem in de gaten, de kat net thuis uit de kliniek en nog in de gaten houden etc).
Of ik meld simpelweg dat ik weg móet (paard met de nacht ervoor koliek tegen de grond zien gaan op de camera, waarbij hij met zijn benen ging trekken en er oncomfortabel uit zag). Ik heb op een rustig moment een keer aangegeven dat ik besef dat het netjes is om zoiets te ''overleggen'' maar dat ik dan op een punt sta waarop er eigenlijk geen plaats voor discussie is, want ik móet voor mijn dier zorgen.
Als mijn collega gebeld wordt dat zijn dochter haar pols breekt op het speelplein en naar het ziekenhuis moet mag hij ook naar haar toe

Ik werk wel in een projectsituatie op kantoor, dus er is buiten mijn to-do-list weinig wat overstuur gaat.
En ik neem er dus verlof voor op, meld mezelf niet ziek. Het zijn mijn kosten, niet die van mijn werk.

Kaitlyn schreef:

Ik vond dat ik er gewoon moest zijn, en was op dat moment ook echt niet in staat om mijn werk fatsoenlijk uit te voeren hoor.
Heb overigens wel gewoon vakantiedagen ervoor ingediend. De rest van de week dat ze op de kliniek stond kwam ik 's ochtends later en ging 's middags eerder weg, omdat ik 2x daags naar haar toe ging. Is totaal niet moeilijk over gedaan, en ik heb netjes die uren allemaal ingediend.

Akshay schreef:

Kaitlyn schreef:

Ik vond dat ik er gewoon moest zijn, en was op dat moment ook echt niet in staat om mijn werk fatsoenlijk uit te voeren hoor.
Heb overigens wel gewoon vakantiedagen ervoor ingediend. De rest van de week dat ze op de kliniek stond kwam ik 's ochtends later en ging 's middags eerder weg, omdat ik 2x daags naar haar toe ging. Is totaal niet moeilijk over gedaan, en ik heb netjes die uren allemaal ingediend.

Dat was ook precies wat ik bedoelde. Sommige dingen voelen we als ''we hadden dat moeten overleggen'' maar er zijn m.i. situaties waarin een ''ja dag, laat stikken, je moet je project afronden'' (bijvoorbeeld ) geen antwoord is.
Dan is meedelen ''ik moet nu weg'' genoeg zonder te voelen ''ik had dat moeten overleggen'' of ''was ik nu te bot''

zonnebloem18 schreef:

Ziek melden voor een dier zou ik echt een no go vinden. Ik of mijn man kunnen vrij makkelijk vrij nemen als dat nodig is. Mocht het echt niet kunnen dan zijn er wel mensen die ik kan vragen om op te letten of met het dier naar de dierenarts te gaan.

MirandaDvG schreef:

zonnebloem18 schreef:

Ziek melden voor een dier zou ik echt een no go vinden. Ik of mijn man kunnen vrij makkelijk vrij nemen als dat nodig is. Mocht het echt niet kunnen dan zijn er wel mensen die ik kan vragen om op te letten of met het dier naar de dierenarts te gaan.

Dit precies!
Je meld jezelf niet ziek als je zelf niet ziek bent.
Als je dier ziek is, of bijv. een gezinslid en jij kan daardoor niet gaan werken, dan vraag je een vrije dag.
Jouw baas hoeft daar niet voor op te draaien.

Kaitlyn schreef:

Achteraf denk ik: Het was netter geweest om te overleggen, maar ik zou het zo weer doen.
Heb 1x in de situatie gestaan dat ik niet weg mocht omdat ik het vroeg omdat paard koliekerig was, en toen de dierenarts heb laten komen terwijl er stalgenoten bij waren. Was toen 2e dag op een nieuwe baan, zelf nog jong en durfde daar niet tegenin te gaan. Nu kunnen ze roepen wat ze willen, maar als er iets is wat in mijn ogen dringend is dan ben ik direct weg. En dan heb ik het niet over een schaafplek of een wat dikker been, want dat kan ik na werktijd ook wel bekijken.

Jessix schreef:

Kaitlyn schreef:

Achteraf denk ik: Het was netter geweest om te overleggen, maar ik zou het zo weer doen.
Heb 1x in de situatie gestaan dat ik niet weg mocht omdat ik het vroeg omdat paard koliekerig was, en toen de dierenarts heb laten komen terwijl er stalgenoten bij waren. Was toen 2e dag op een nieuwe baan, zelf nog jong en durfde daar niet tegenin te gaan. Nu kunnen ze roepen wat ze willen, maar als er iets is wat in mijn ogen dringend is dan ben ik direct weg. En dan heb ik het niet over een schaafplek of een wat dikker been, want dat kan ik na werktijd ook wel bekijken.

Ik heb heel lang geleden eens een sollicitatiegesprek gehad waar dit aan de orde kwam. Die werkgever had blijkbaar slechte ervaring met paardeneigenaren die steeds een excuus hadden om niet te komen opdagen.

Ik legde uit dat ik altijd zou proberen om mijn alles rondom mijn privéleven buiten werktijden te plannen. Maar dat je natuurlijk wel te maken hebt met levende dieren en niet altijd alles kan voorzien. Als ik voor mijn werk op stal kom om te voeren en tref mijn paard in een medische noodsituatie dan moet ik daar naar handelen.

Dat werd niet begrepen, zeker niet als ik iets belangrijks zou hebben op mijn werk. De manager met wie ik het gesprek had, gaf zelf aan niet met haar kind naar de EHBO te gaan als het een gaat in zijn hoofd zou hebben. Dan zou ze haar man wel sturen.

Nou ja, ik heb geen man om te sturen en al had ik die wel, ik wil daar zelf bij zijn. Na nog wat commentaar van haar kant ben ik opgestaan en heb ik bedankt voor het gesprek maar het is duidelijk niet het soort bedrijf waar ik voor zou willen werken.

Heel bijzonder..

Kaitlyn schreef:

Als ik zelf in het buitenland zit voor een beurs en mijn vriend is er wel dan vraag ik wel of hij kan. Maar hij heeft er totaal geen verstand van, dus als het even kan dan ben ik er echt zelf hoor.
Dan gooien ze het maar op werkweigering ofzo, een echt ziek of gewond dier ga ik naartoe als ik gebeld word. Hoe hoog of laag ze ook springen.

MarliesV schreef:

Als je bv in de zorg werkt, vind ik wel dat je vervanging moet (proberen) te regelen, kan toch niet zo zijn dat je in een nachtdienst de clienten niet van zorg voorziet, omdat je een dier ziek thuis hebt. Al is niet alles zwart wit natuurlijk.

Deemiii schreef:

Grappig om te lezen hoe iedereen hier anders over denkt!

Ik ben zelf helemaal niet snel van het ziek melden, maar vroeg me nu in deze situatie toch echt af hoe andere mensen met dieren dit doen.

Ik heb mijn werk eigenlijk helemaal om de honden heen gepland, zodat ze nooit langer als 3 uur alleen zitten. Maarja, bij een ziek dier vind ik 3 uur al te lang.

Gelukkig kon ik de laatste cliënt van vandaag naar de zaterdagochtend verplaatsen, zo lief. En mijn baas was ook heel meelevend! Kon vanmiddag ookal bij de dierenarts terecht. Hopelijk valt het mee en knapt ze snel op. Maak me toch wel erge zorgen.

Sansevieria schreef:

Ik heb me nog nooit ziekgemeld voor een doodzieke hond, maar heb ook het geluk dat ik met mijn baan "daarom heen kan werken". Dat lukt natuurlijk niet bij elke baan.

Heb eigenlijk best een hekel aan mensen die zich inderdaad voor hun kroost met snottebel maar te pas en te onpas ziek melden, daar hoeft een werkgever toch niet voor op te draaien?
Neem dan vrije dagen op zou ik zeggen, of calamiteiten verlof.

Als het echt levensbedreigend is, dan overleg ik ook niet eerst, maar stuur mijn baas een appje, of een collega, die in geval van nood over kan pakken, dat doe ik voor hem ook als het nodig is.
En ja, gelukkig is daar in ons team begrip voor, en vangen we onderling voor elkaar op als nood aan de man is.

Mijn baas kijkt niet zozeer naar werkuren (geen 9-5 mentaliteit) , maar naar output, als het werk correct af is binnen de deadlines dan maakt hem dat niet uit op welk tijdstip dit gedaan is.
Nu heb ik ook wel het geluk dat ik heel vroeg kan beginnen, en later doorwerken, dan creëer ik daarmee de tijd om zodra ik terecht kan bij de DA ook te gaan rijden.

Maar als je bijvoorbeeld in de zorg werkt snap ik dat dit allemaal een stuk moeilijker is, dat soort werk zou ik dan ook nooit voor kiezen eerlijk gezegd.