We hebben Lotje vanavond helaas moeten laten gaan... Ze ging afgelopen nacht en vandaag ineens zo hard achteruit nadat het een paar dagen goed was gegaan. Bij de dierenarts de opties doorgesproken, maar ondanks dat ze zoveel had gegeten de laatste tijd was ze weer een halve kilo kwijt en woog nog maar amper twee kilo. Droge FIP of een tumor die ergens voor ontstekingen zorgt waren de mogelijkheden, maar niets wat behandelbaar was. Met een echo of scan hadden we het kunnen zien, maar aan de uitkomst had het niets bijgedragen. Eigenlijk alleen maar rekbaar door weer met medicatie aan te gaan tobben en de beslissing voor ons uit te schuiven. Dat wilden we ons prinsesje niet aan doen. Ze is in mijn armen ingeslapen.
Ik ga mijn kleine vriendinnetje zo vreselijk missen... Het leven met haar was een mooi avontuur waarin ze altijd mijn maatje en mijn schaduw is geweest. Ik vond haar toen ze vijf weken oud en doodziek was, alle jaren die we hebben gehad waren reservetijd. Wat laat ze een stilte en een leegte achter nu...