Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Hannanas schreef:Klinkt eerder als gevalletje accuut nierfalen.
Gaan ze niks doen aan dat verwijde nierbekken? Is de urine bekeken en gekweekt? Want als ze een nierbekkenontsteking heeft dan heeft ze 4-6 weken antibiotica nodig.
Fijn dat het al daalt!
dorothea schreef:[BB-HK] [VOLG] Ten einde raad: poes wil niet meer eten
Voor de geïnteresseerden die van een stukje lezen houden.
Vandaag geprobeerd om thuis een onderhuids infuus te geven, met behulp van een bevriende dierenartsassistente. Het was niet echt een succes helaas. Het vocht is er wel ingegaan maar met de nodige strijd. De Cerenia erna is er met dezelfde vaart weer uitgekomen met daarna nog een flinke dosis slijm. Pure stress...
Dat gaan we dus niet meer (zelf) doen. Maar wat dan? Het lijkt alsof de Cerenia overigens niet zoveel gedaan heeft, gisteren at ze net zoveel als vandaag (weinig dus).
Wat dan weer heel bijzonder lijkt, is dat ze wel echt honger lijkt te hebben. Als je haar lekkere dingen voor de neus houdt rent ze ongeveer panisch met je mee om dan na enkele hapjes/slokjes weer te stoppen. Daarstraks met eten zat ze zowat op het bord van m’n man (waarop we van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt door er wat eetbaars op te leggen), het spreek elkaar zo tegen...
In haar bekkie is overigens wat tandsteen gezien (aan één kant), maar niet zo dramatisch dat ze hierdoor zou stoppen met eten volgens de DA. Normaliter zouden we dit weg laten halen om te kijken of dit zou schelen maar een narcose zou ze in deze situatie waarschijnlijk niet overleven.
Net zoals vier jaar geleden hebben we echt geen idee wat er nu aan de hand is, behalve dat ze nu slechtere nieren heeft dan toen, maar dat de zeer slechte waarden nu waarschijnlijk veroorzaakt zijn door de Metacam enige tijd geleden (lekker spul dus, heb er op stal nog een hele kast vol van staan - net zoals de meesten).
Laten we net zoals vier jaar geleden maar hopen op een wonder...
SafierZ schreef:dorothea schreef:[BB-HK] [VOLG] Ten einde raad: poes wil niet meer eten
Voor de geïnteresseerden die van een stukje lezen houden.
Vandaag geprobeerd om thuis een onderhuids infuus te geven, met behulp van een bevriende dierenartsassistente. Het was niet echt een succes helaas. Het vocht is er wel ingegaan maar met de nodige strijd. De Cerenia erna is er met dezelfde vaart weer uitgekomen met daarna nog een flinke dosis slijm. Pure stress...
Dat gaan we dus niet meer (zelf) doen. Maar wat dan? Het lijkt alsof de Cerenia overigens niet zoveel gedaan heeft, gisteren at ze net zoveel als vandaag (weinig dus).
Wat dan weer heel bijzonder lijkt, is dat ze wel echt honger lijkt te hebben. Als je haar lekkere dingen voor de neus houdt rent ze ongeveer panisch met je mee om dan na enkele hapjes/slokjes weer te stoppen. Daarstraks met eten zat ze zowat op het bord van m’n man (waarop we van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt door er wat eetbaars op te leggen), het spreek elkaar zo tegen...
In haar bekkie is overigens wat tandsteen gezien (aan één kant), maar niet zo dramatisch dat ze hierdoor zou stoppen met eten volgens de DA. Normaliter zouden we dit weg laten halen om te kijken of dit zou schelen maar een narcose zou ze in deze situatie waarschijnlijk niet overleven.
Net zoals vier jaar geleden hebben we echt geen idee wat er nu aan de hand is, behalve dat ze nu slechtere nieren heeft dan toen, maar dat de zeer slechte waarden nu waarschijnlijk veroorzaakt zijn door de Metacam enige tijd geleden (lekker spul dus, heb er op stal nog een hele kast vol van staan - net zoals de meesten).
Laten we net zoals vier jaar geleden maar hopen op een wonder...
Dit kan mijn verhaal zijn.
Ik zit op dit moment met een poes, die het zelfde doet.
Ze is twee weken geleden onder narcose geweest voor een gebitsreiniging. Hier door nier falen. Twee dagen aan het infuus gezeten. Toen waren de waardes goed en mocht ze naar huis.
Woensdag was het weer minder. Uit het bloed bleek de nierwaardes nog steeds goed te zijn.
Maar bijna niet willen eten.
Ze heeft een week voor de narcose metacam gehad.
dorothea schreef:Om nog even alles op een rijtje te zetten:
- creatininewaarde van 710 gedaald naar 282
- ureum van 30,3 gedaald naar 17,5
- we stoppen met Cerenia en onderhuids infuus wegens te veel stress
- ze drinkt goed
- ze is alert, gaat naar buiten (afgesloten tuin)
- ze blijft momenteel redelijk op gewicht hoewel ze (te) weinig eet
- geen niervoeding momenteel - het is belangrijker dat ze eet dan wat ze eet
Wat ons wel opvalt is dat ze wel enorm veel honger lijkt te hebben. Als we haar haar favoriete maaltijden voor houden dan rent ze werkelijk panisch achter je aan om het vooral op te eten en dan begint ze er vol goede moed aan maar ze krijgt het gewoon niet weg. Ze eet met zo’n schuin kauw-bekkie, alsof ze een stuk rubber naar binnen moet krijgen...toch de tanden?
Goof schreef:Zijn de keel en maag gecheckt? En de alvleesklier?
Hevonen schreef:Misschien een heel domme vraag, maar is haar kaak in orde? Ik heb weleens gehoord van een kaakbreuk na een tandbehandeling. En weet je zeker dat ze geen ontstekingen in haar mond of keel heeft?
(probeer eens wat geprakte gekookte visfilet met wat kookvocht, als ze vis lust. Dat is gemakkelijk weg te krijgen.)
Goof schreef:Dat is ook echt het nadeel van grotere praktijken inderdaad. Ik loop momenteel ook met mijn kat bij de dierenarts, al sinds september, en vraag specifiek iedere keer om dezelfde arts omdat hij haar het beste kent uiteindelijk.
bigone schreef:Dat ze honger heeft maar niet eet of gewoon maar iets kan misselijkheid zijn. Ivm tanden alleen heel zacht voorzetten , eet ze dat ook niet dan is het waarschijnlijk misselijkheid. Onze kat had geen nierfalen maar een galwegontsteking, dus misselijk en net op tijd bij de da want ze at al een paar dagen niet. Tot nu toe gaat het goed na een lange antibiotica kuur en vijf dagen infuus bij de da.
Flower033 schreef:Een van onze eerder katten heeft dit ook gehad. Ik denk dat deze kat ook een paar keer gespoeld is en ik heb medicijnen gegeven, wat ze niet leuk vond. Ik weet niet meer welke medicijnen ze kreeg.
Na een paar weken toch laten inslapen. Het ging beste snel bergafwaarts. Ook onze kat is van de trap gevallen omdat ze te slap was. Eigenlijk vergiftigen ze zich zelf langzaam.
Ik heb er tot de dag van vandaag spijt van dat ik haar niet eerder heb laten inslapen. Achteraf gezien heb ik haar onnodig laten lijden omdat ik geen afscheid kon nemen en niet wilde zien dat het niet goed ging.
Sinds deze kat neem ik veel eerder de beslissing om te stoppen met behandelen en een dier in te laten slapen.