Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
xsensibel schreef:Bij ons zijn ze trouwens enorm streng in het wel of niet plaatsen bij andere honden, lijkt me dat een asiel dat ook wel doet toch?
Ik had al eerder interesse maar dit waren allen honden (ook uit broodfok) die extreem bang waren en helemaal niet geplaatst werden als je zelf geen stabiele hond hebt, omdat ze heel veel steun nodig hadden van een hond want ze waren doodsbang voor mensen. Daar mocht ik niet eens kennis mee komen maken. Dus dat ze mij dan zelf contacteren in verband met deze hond wil zeggen dat haar gedrag/karakter niet zo extreem is en dat ze het wel zien lukken. Maar het blijft aankijken en afwachten natuurlijk, je kan heel veel aflezen aan een hond, maar ook niet alles.
. Ze is uiteindelijk 18 geworden en overleden aan een hartstilstand, maar wat een doorzetter was dat.[***] schreef:Zie dat ik niet meer gereageerd heb, sorry, niet bewust gedaan
Zelf had ik er nog nooit van gehoord, de eerste hond ook gewoon laten steriliseren en nooit wat van gemerkt, de DA heeft het er toen ook niet over gehad. Maar misschien dat leeftijd er dan ook mee te maken heeft. Ga het zeker met de DA overleggen moest ik het hondje adopteren.
Vanmiddag ga ik kijken, moet zeggen dat ik toch een soort van zenuwachtig begin te worden, heel raar. Maar ik kijk er echt naar uit om weer iets in huis te hebben rondlopen, al moet het wel bij mij passen natuurlijk. Echter weet ik dat ik heel slecht ben in neen zeggen als er zo'n huppeltje voor mij staat, dus ik vind het best wel spannend
Heel mensgericht, kwam meteen naar mij toe, kwispelen, lekjes geven, dat soort dingen waar ik niet tegen kan
Zo meelopen aan een riempje ed heeft nog wat werk nodig, maar zie ik wel lukken en het is gewoon een heel vrolijk, nieuwsgierig, open hondje met een eigenwijs kopje.
) maar de intentie was er wel.
).
En ook meteen snuffelen en zich neerzetten. Nu kan ik mij wel voorstellen dat dit een bank is waar wel vaker 'ongelukjes' gebeuren, vond het nu niet zo uitnodigend om mij daarop te zetten bv.
Het leek echt wel op markeergedrag, doelbewust snuffelen en strategisch zich neerzetten (of zelfs haar poot opheffen tegen de muur
).
Als ik al merk hoe de omgeving invloed had op mij (ik raakte ook best wel overprikkeld, haha) dan kan ik mij wel voorstellen dat dit voor een hond niet de meest interessante omgeving is. Dus van daaruit uitgaande zou het probleem zich wel moeten oplossen. Maar wat als het zich niet oplost .. De bedoeling is niet om haar na een paar weken weer terug te brengen, ik heb wel gevraagd of een soort van proefperiode kon maar ze had liever niet dat er teveel met de hond verhuist zou worden. Wat ik natuurlijk wel begrijp, maar het is wel moeilijk om zo een beslissing te maken.
), wat zegt je hart dan?