Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-08-20 19:05

Geplaatst: 12-08-20 19:05

Sterkte ook aan iedereen die hetzelfde meegemaakt heeft :knuffel:

Ik heb eerder al wel een hond moeten laten gaan, maar dat was toch anders, dat was meer een gezinshond, terwijl deze echt van mij was. Ook ben ik natuurlijk met hem verhuisd wat ook weer een heel ander iets is.

Momenteel ben ik aan het twijfelen of ik toch nog een paar dagen naar mijn moeder zou gaan of niet. Misschien is het ook allemaal wat te vroeg, hoewel het moment er toch eens moet zijn en dan kan ik nu misschien beter doorbijten. Ook omdat ik altijd heb geroepen 'ik kan perfect alleen leven, heb niet zo zeer mensen nodig'. Maar helemaal alleen is het blijkbaar toch ook niet

Zit nu aan mijn avondeten maar krijg het bijna niet binnen .. Dat had ik toch niet verwacht.
Intussen ook met een lange broek en een fleece aan, want ik bevroor bijna. En ja, hier is ook een hittegolf

**Geplaatst**: 12-08-20 19:18

Geplaatst: 12-08-20 19:18

Gecondoleerd Ts!

Hier inmiddels wel al weer nieuwe honden. Maar wat mij erg heeft geholpen na het verlies van mijn 1e hond. Was het opbergen van haar plekje en spulletjes.
Want elke keer de woonkamer inlopen en haar kussen en speelgoed zien liggen was teveel. Ook heeft ze een mooi plekje gekregen in huis (foto op de open haard). Dit hielp mij wel om te verwerken.

**Geplaatst**: 12-08-20 19:22

Geplaatst: 12-08-20 19:22

Poeh, heel heftig dit.

Wat je schrijft over niet naar huis willen herken ik heel erg. Ik wilde toen mijn hondje overleed ook alles behalve naar huis. Ik stortte me juist extreem op het werk, bleef daar zo lang mogelijk hangen en op dagen dat ik niet hoefde te werken kwam ik toch helpen.

Heel veel sterkte en klinkt nu nog zo onwerkelijk, maar ik denk dat het tijd nodig heeft om wat te helen. zo heeft het bij mij achteraf wel gevoeld. Je vergeet het natuurlijk nooit, maar de harde kantjes slijten eraf met de tijd.

Vergeet niet dat verwerken heel persoonlijk is en ieder dit op zijn eigen manier doet.

**Geplaatst**: 12-08-20 19:27

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 19:27

Heel veel sterkte ts.
Sommige dieren zijn gewoon heel speciaal.
En vergeten doe je ze niet.

**Geplaatst**: 12-08-20 19:41

Geplaatst: 12-08-20 19:41

Wat een gemis ts ... mijn maatje haar sterfdag was pas kort alweer 7 jaar geleden en nog zijn er momenten dat het steekt. Ik noemde haar mijn once in a lifetime hond want ik ben er van overtuigd dat er nooit meer z’n hond zal voorkomen (ik ben gek op mijn huidige honden maar zij was echt een deel van mij)
Ik sta op het punt om binnenkort weer afscheid te moeten nemen van mijn 12 jarige en ik kan er nu al benauwd van worden. Je weet dat ze maar kort deel uit maken van je leven maar ze nemen z’n groot plek in in je hart. Ik heb altijd meerdere honden gehad die mij dan wel afleiding gaven dit helpt maar de verdriet blijft sta het toe... houd jezelf niet groot als je wilt huilen doe het. En mocht je toch een ander hondje in je toekomst zien voel je vooral niet schuldig want je hart is er om te delen.

Toen ik er klaar voor was heb ik een topic aangemaakt helaas doen de foto’s het niet meer ...

Talsha @ [BB-ITP] In memorium ~Kayla~

**Geplaatst**: 12-08-20 19:50

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 19:50

Lieve ts.
Het verliezen van n maatje, zoals een hond, kan nog meer verdriet geven dan n familielid.

Het is niet erg om in rouw te zitten, hoe stom het ook klinkt. Rouwen heeft geen tijd, geen klok, geen datum.

Zo kan ik, na twee jaar, nog steeds helemaal vol lopen van het verlies van mijn gekke kater eelie, ik was zo gek met hem!!

En van mijn merrie die vorig jaar is ingeslapen na een heftige rollercoaster. Echter was ik mij hier al langer van bewust, en niet meer te helpen, dus had ik daar vrede mee

Maar één van m'n poezen kinderen zou ook niet ineens "moeten gaan" dat trek ik ook echt niet.

Dus, nee! Je bent niet alleen *knuffel!!*

**Geplaatst**: 12-08-20 20:03

Geplaatst: 12-08-20 20:03

Helaas hoort het er bij heb al 2 vriendjes afgegeven.
En heb nu teef van 10jr die pas geopereerd is aan melkklieren tumoren, we weten niet of uitzaaiingen zijn.
Dus we gaan het zien wat de tijd ons brengen gaat.
Het is gewoon lastig en je komt er ook wel weer doorheen, ik zelf kan dan ook niet zonder dus , kort erna kwam er een ander in huis.
Mij doet dat goed en het is niet ter vervanging van de ander, en je moet ze ook niet vergelijken gaan. Want ze hebben allemaal hun eigen karakter.
Je blijft wel aan ze denken en mooie momenten deel je vaak nog met vrienden in eens spontaan. Ze blijven altijd in je hart, zelfs na 10 jr nog.
Zou zeggen geeft je hond mooi plekje in je hart en misschien ook wel ergens een speciaal hoekje of buiten ergens , iets dat je fijn vind.

**Geplaatst**: 12-08-20 20:11

Geplaatst: 12-08-20 20:11

Heel herkenbaar allemaal,ook voor mij.
Ik heb vorig jaar mijn hondje verloren, hij was bijna 18 en hij was op.
Maar toch, hij was mijn eerste hondje en hij was echt altijd bij me.
Ik voelde mij ook kapot van verdriet na zijn dood.
Het was echt alsof er een deel van mijzelf met hem mee was gegaan.
Heel veel tranen om hem gelaten.
Nu heb ik weer een ander hondje erbij en dat is ook een heerlijk hondje.
Maar mijn 1e hondje vergeet ik nooit, er staat een mooie foto van hem in huis, hij staat als achtergrond op mijn telefoon, als screensaver op de laptop.

**Geplaatst**: 12-08-20 20:44

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 20:44

Ik zou nu het liefst mijn koffer weer willen pakken en terug naar mijn moeder gaan, maar tegen dat ik dan daar ben kan ik gaan slapen en morgen werken, dus of het zin heeft... En de terugkeer zal ooit moeten gebeuren natuurlijk. Ik weet echt niet wat nu wijsheid is om te doen.

**Geplaatst**: 12-08-20 20:50

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 20:50

Lastig he. Ik denk als je naar je moeder gaat de stap terug naar je eigen huis steeds groter wordt om eerlijk te zijn.
Maar je moet doen wat goed voelt.

**Geplaatst**: 12-08-20 20:56

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 20:56

Ik wil je heel veel sterkte wensen. Stapje voor stapje en dag voor dag zal het beter gaan. Ik heb dit gehad toen mijn paard overleed. Blijft moeilijk maar je leert het een plekje te geven.

**Geplaatst**: 12-08-20 20:59

Geplaatst: 12-08-20 20:59

Daarom dat ik twijfel, het moet toch eens dus als ik nu kan doorbijten is het hopelijk over een paar dagen wat beter. Maar tegelijk zou ik wel op mijn werk wat moeten kunnen functioneren en als ik nu een slechte nacht ga hebben zit ik daar ook weer mee. Gedachten schieten alle kanten uit en afleiden lukt niet.

**Geplaatst**: 12-08-20 21:03

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 21:03

TS je MOET niks hè doe wat goed voelt als je er niet aan toe ben om terug te gaan dan doe je dat even niet.

**Geplaatst**: 12-08-20 21:06

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 21:06

Neen ok, maar ik ben er nu al. Het is de keuze tussen doorzetten en blijven, of weer een halve koffer pakken en naar mijn moeder gaan om daar te gaan slapen.

**Geplaatst**: 12-08-20 21:30

Geplaatst: 12-08-20 21:30

[***] schreef:
Daarom dat ik twijfel, het moet toch eens dus als ik nu kan doorbijten is het hopelijk over een paar dagen wat beter. Maar tegelijk zou ik wel op mijn werk wat moeten kunnen functioneren en als ik nu een slechte nacht ga hebben zit ik daar ook weer mee. Gedachten schieten alle kanten uit en afleiden lukt niet.

Is het een idee om in ieder geval voor de dagen dat je deze week werkt bij je moeder te slapen? Goede nachtrust is ook wat waard, zeker met deze hitte. Dan kun je het weer thuis proberen als slaap misschien wat minder belangrijk is.

Die eerste week heb ik ook bijna niet thuis geslapen. Gelukkig kon ik bij vrienden en ouders terecht tot ik naar dat oppashuis kon. En ja, uiteindelijk moet je dan toch terug, maar dan heb je iig fatsoenlijk geslapen in de tijd dat het verlies nog zo vers is.

**Geplaatst**: 12-08-20 21:54

Geplaatst: 12-08-20 21:54

Een hele dikke knuffel en heel veel sterkte.

Ik herken het wel wat. Vorig jaar plots mijn kat verloren en ik was echt niets waard de eerste periode... Paniek aanvallen, nergens zin in, verloren, alleen voelen en het voelde echt of het nooit meer goed zou gaan voelen. En nog kan ik overvallen worden met een super verdrietig paniek gevoel als ik aan hem denk en vooral aan denk dat ik hem moet missen.

Het is stom en je hebt er niets aan, maar het moet een plekje krijgen en dat heeft tijd nodig.... Ik heb niet zoveel tips, maar wil je wel veel sterkte wensen :(:)

**Geplaatst**: 12-08-20 22:08

Geplaatst: 12-08-20 22:08

Ik zit nu weer bij mijn moeder

Kreeg ineens zo'n onrust en wilde zo echt niet de nacht in, nog nooit zo snel ingepakt.. Hopen dat het nu wat kan wegzakken en dat ik de komende werkdagen in ieder geval door kom, zie ik daarna wel weer verder.

Toch wel veel mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, voor jullie ook allemaal nog een dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst**: 12-08-20 22:10

Geplaatst: 12-08-20 22:10

Verstandig om je gevoel te volgen! Knuffel :knuffel:

en sterkte, hopelijk kun je daar even de nodige rust pakken!

**Geplaatst**: 12-08-20 22:48

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 12-08-20 22:48

Niets mis mee TS. Zoals ik al schreef: wees lief voor jezelf nu . Thuis blijven is nu een kwelling voor je dus leg het jezelf dan ook niet op dat het moet. Ik hoop dat je wat kan slapen.

**Geplaatst**: 13-08-20 08:35

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 13-08-20 08:35

Kijk het dag voor dag aan, er komt vanzelf een tijd dat je het weer aandurft. Je moet nu niet bezig zijn met doorpakken, je moet eerst vertrouwd raken met je nieuwe situatie.

**Geplaatst**: 13-08-20 09:00

Re: Ik voel me verloren na verlies hond.

Geplaatst: 13-08-20 09:00

geen ervaring gelukkig. Ik heb mij heel slecht gevoeld over het verlies van mijn kat. Maar ik had werkweken die t eigenlijk al niet echt toelieten om veel bij iets stil te staan en het was niet helemaal onverwachts. Ik zag t al wel aan komen.
Maar iedereen verwerkt dit soort dingen op zijn eigen manier. Hopelijk kom je bij je moeder lekker tot rust

heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-08-20 09:03

Geplaatst: 13-08-20 09:03

Ik herken het. Al was het bij mij met de dood van mijn kat.
Ik wilde niet meer thuis zijn, het huis was te stil.
Ik miste hem echt heel erg. Was mijn eerste eigen kat in mijn eigen huisje.
Mijn man zag dat het niet goed ging.
Een vriendin zag het ook en bood mij twee kittens aan (haar tante had een oeps nestje en zocht nog een goed tehuis voor de laatste 2), ze kwam ze ongeveer een maand later brengen .
Ze waren niet Simba, maar zorgden wel voor een huis dat niet meer stil was.

Overigens zeg ik niet dat je zo snel mogelijk een opvolger voor je overleden hond moet zoeken. Want dat zou niet goed zijn.
Het verwerken van het verlies heeft tijd nodig. Bij jou is het nog maar zo kort geleden, dus neem de tijd om het te verwerken.

**Geplaatst**: 13-08-20 09:17

Geplaatst: 13-08-20 09:17

Ts ik heb zelf ervaren dat als je soulmate sterft er ook een stukje van jezelf sterft.
Ik kan je geen wonder tip geven maar ook heb ik ervaren dat de tijd wel de wond verzacht!

maar het is oke dat wat je voelt mag er zijn, het is ook niet niks rouwen hoort bij zo een groot verlies.
Hoe je het moet invullen dat kan ik jou niet vertellen omdat ik je niet persoonlijk ken
Bedenk wel dat er een deur is gesloten ,maar dat er een nieuwe voor jou open zal gaan.

hoe en wat zal de tijd vanzelf uitwijzen!

een dikke knuffel voor jou, die heb je nu wel nodig! :(:)

**Geplaatst**: 13-08-20 09:21

Geplaatst: 13-08-20 09:21

Lieve Ts, een dikke knuffel voor jou en heel veel sterkte gewenst.

Laat de gevoelens en het verdriet er zijn, dat hoort erbij en jij bent de enige die kan bepalen hoe lang dat mag duren. Misschien helpt het als je een dagboek koopt en daar iedere keer als jij daar behoefte aan hebt iets in te schrijven voor Benji. Dat je een berichtje aan hem schrijft, dat je vertelt over je gevoelens.

Misschien helpt het om in je huisje een gedenkhoekje te maken met zijn foto's etc. Waar je dan elke dag even naar kan kijken of bij kan zitten om tegen hem te praten. Waar je een kaarsje bij aan kan steken.

**Geplaatst**: 13-08-20 09:22

Geplaatst: 13-08-20 09:22

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje !
Helaas weet ik precies hoe je je voelt , ik heb 4 jaar geleden mijn allessie moeten laten gaan ..
Als ik er aan denk kan ik nog steeds huilen ( hebben meerdere dieren in de jaren heen moeten laten gaan , maar alleen bij hem heb ik dit sterke gevoel van gemis )
Het is zwaar maar het wordt verdraaglijker .