Ladyson schreef:Hier een ervaringsdeskundige haha! Allereerst idd complimenten dat je er zo goed over nadenkt.
Ik heb op mijn 13e een hondje gekregen vanwege de scheiding van mijn ouders. Zij ging met mij mee terwijl ik co-ouderschap had met mijn ouders. Met mijn vader is de zorg voor de hond uiteindelijk geescaleerd waardoor ik daarna vast bij mijn moeder ging wonen. Ik vond het best wel vervelend dat mijn vriendinnen leuke dingen gingen doen na schooltijd, shoppen bijvoorbeeld, maar ik naar huis "moest" voor mijn hond. Het idee was vooraf dat ik de hond dan zou meenemen, maar in de praktijk was het heen en weer te ver/lang fietsen en mocht ze naar veel dingen niet mee (strand, winkels etc).
Toen ik ging studeren, ben ik thuis blijven wonen dus dat ging prima. Toen ik uit huis ging en fulltime ging werken, heeft de hond co-ouderschap gekregen haha. Ik bracht haar overdag altijd bij mijn moeder (net een kind dus, best heftig..), en eigenlijk op zaterdagavond ook altijd want ja.. Feestjes wil(de) ik natuurlijk niet missen.
Ik denk dat wij ons onvoldoende hebben beseft toen hoe het eruit ging zien met een hond en zou het ook niet opnieuw hebben gedaan, ook al had ik deze hond natuurlijk echt niet in mijn leven willen missen!
Dankjewel voor je bericht! Dit is zeker iets om in gedachten te houden. Fijn om ook eens een ervaring van de andere kant te horen. Ik ga er nog even op mijn gemak over nadenken. Mocht er een hondje komen zal dit pas over een jaar zijn, dus tot dan heb ik alle tijd om al mijn opties af te wegen. Als ik bijvoorbeeld dit jaar al merk dat ik het niet red met de zorg van onze huidige hond of liever andere dingen doe, heb ik nog alle tijd om toch te beslissen om geen eigen hond te nemen.