Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-01-19 21:27

Geplaatst: 12-01-19 21:27

Ik krijg nog steeds af en toe tranen in m'n ogen als ik aan m'n kat denk, die is inmiddels al vier jaar dood. Hij was echt m'n maatje, maar ik moet er niet aan denken dat m'n hond of m'n paard dood zou gaan, dat zou ik nog veel naarder vinden. Terwijl ik me goed realiseer dat dat moment ooit gaat komen.

Ik kan je het boek "Dan neem je toch gewoon een nieuwe" aanraden. Dat gaat over het verlies van een huisdier en de band die mensen met hun huisdier hebben. Rouwen om een huisdier is echt heel normaal. Ik kreeg er wel af en toe echt een brok van in m'n keel.

**Geplaatst**: 12-01-19 21:27

Geplaatst: 12-01-19 21:27

Sterkte met het verlies.

Mijn hond die ik al 8 jaar had is 2 weken geleden voor mijn neus doodgebeten. Ik heb het er ook erg moeilijk mee en vraag me af of ik hier nog overheen kom. Ik kan er bijna niet over praten, en het lijkt alsof het gister is gebeurt.
Als ik moet huilen laat ik het gewoon gaan, het is toch een rouwproces waar je doorheen moet. Ik hoop dat de pijn en het gemis om den duur minder worden, de tijd zal het uitwijzen.

Ik wens je veel sterkte...

**Geplaatst**: 12-01-19 21:31

Re: Verdriet na overlijden van je hond.

Geplaatst: 12-01-19 21:31

Heel veel sterkte met dit verlies.

Ik herken het zo en precies eenzelfde topic toen geopend toen mijn hondje overleed. Uiteindelijk ging de ergste pijn eraf en gaat het leven door, ik kan alleen nog steeds niet echt haar denken want dan moet k meteen huilen.

**Geplaatst**: 12-01-19 21:36

Geplaatst: 12-01-19 21:36

In een jaar 2 honden verloren, mijn lobbes van 10 jaar, was op, niet aan zien komen maar het was ondanks het verdriet goed dat hij was gegaan, hij heeft lang gelukkig in reservetijd geleefd.
Daarna mijn kleine meisje, die deze zomer onverwachts overleed doordat ze acute baarmoederonsteking had.

Nu hebben we Mol, een petit brabancon, heerlijk beestje.

Maar dat maakt het gemis van de 2 anderen niet minder.
Soms is er intens verdriet, dan weer vrolijkheid als ik aan hun denk.

Maar ze zijn allemaal uniek op hun eigen manier.

**Geplaatst**: 12-01-19 21:39

Geplaatst: 12-01-19 21:39

Als eerste heel veel sterkte met dot verlies Y;(

Wat had je een prachtige hond!

Ik heb zelf in augustus 2013 mijn lapjeskat in moeten laten slapen.. ze werd op de 1 op de andere dag ineens heel ziek en na een paar onderzoeken bij de dierenarts bleek ze een tumor bij haar nieren te hebben. Er zat niks anders op dan inslapen.

Het beeld dat ze de eerste spuit inbrengen bij mijn overleden kat en hoe ze daar oo reageerde staat altijd op mijn netvlies..

Ik heb het zelf met veel moeite en geduld kunnen verwerken maar langzaam. Ik heb 2 jaar terug een Reading laten doen door iemand met mijn overleden kat en toen heb ik het pas helemaal af kunnen sluiten. Voor de Reading bekeek ik vooral veel foto’s of video’s en veel praten.

Afbeelding

8 jaar geworden

**Geplaatst**: 12-01-19 22:29

Re: Verdriet na overlijden van je hond.

Geplaatst: 12-01-19 22:29

Heel veel sterkte, TS!

Onze kat was 14 jaar bij ons, toen hij plotseling een klap op zijn longen had gekregen en dezelfde week nog moest worden ingeslapen (we weten niet wat er precies was gebeurd)..

De eerste paar weken was ik ook ontzettend verdrietig en moest ik regelmatig huilen, maar zoals sommigen zeggen, het verdriet slijt inderdaad. Je moet het inderdaad tijd geven en naast het grote verdriet, ook proberen te herinneren hoe goed hij het bij jullie heeft gehad en de leuke tijden met hem samen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-19 09:28

Re: Verdriet na overlijden van je hond.

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-19 09:28

Wat een herkenbare verhalen van iedereen, het doet goed om te lezen.
Het beseft wel dat je niet de enige bent, met zo'n verdriet en gemis om je dier.
Het zal tijd kosten om er overheen te komen.

KLC,
Nog maar 2 weken geleden je hond doodgebeten waar je bij stond.
Dat is verschrikkelijk, heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-01-19 09:50

Re: Verdriet na overlijden van je hond.

Geplaatst: 13-01-19 09:50

Allereerst veel sterkte!!

Geen ervaring met honden, wel met mijn pony. 12 jaar gehad. Ze was 30 en nog zo goed, maar brak haar been op het land. Ik heb het nog lang niet verwerkt. Ik kan om de kleinste dingen vol schieten. Het is nu 4 maand geleden, het huilen is wat geminderd maar het gemis nog precies hetzelfde.

**Geplaatst**: 13-01-19 10:05

Geplaatst: 13-01-19 10:05

Heel veel sterkte TS. Een paar dagen is nog maar zo kort.

Eind november heb we afscheid genomen van onze geweldige kat Boris. Was bijna als een hondje.

Ik mis hem als een dolle. Die vrolijke gezellige bemoeial. Nu op een regenachtige zondagochtend zou hij om mijn laptop gekrult liggen. Luid spinnend zodra ik even opsta om een kop koffie te pakken achter mij aan dreutelen als ik me ga aankleden. En als ik dan terug kom van mijn paard naast de auto zitten en me aankijken van waar was je nou.

Ik mis hem...

Afbeelding

Ik ken het gevoel dus TS. Ook ooit een hond moeten laten gaan. Het zijn toch je maatjes.

Laatst bijgewerkt door NatasjavE op 13-01-19 10:10, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-01-19 10:08

Geplaatst: 13-01-19 10:08

19 april 2016 - 'onze Jimmy' loopt achter mij aan naar de poort. Ik draai om geef hem een aai over de bol en zeg dat hij braaf moet zijn en dat ik zo terug ben. Het is de laatste keer geweest dat hij mij kwispelend stond aan te kijken.

Jimmy was een forse blonde labrador die ik als 5 jarige uit het asiel heb geadopteerd. Mijn grote vriend en een echte goedzak. Maar mijn grote vriend werd oud en ik wist dat het niet lang meer zou duren. Hij was 14, bijna 15, toen hij stierf in de armen van mijn man toen ik even naar mijn ouders was vanwege de thuiskapster. Erg onverwachts toch nog.

Het is nu bijna 3 jaar geleden, maar ik mis hem soms nog. Ik ben van mening dat het verdriet en gemis niet slijt, maar dat je er mee om leert gaan.

**Geplaatst**: 13-01-19 10:09

Geplaatst: 13-01-19 10:09

Heel veel sterkte TS!

Ik zit met angst te wachten op de dag dat mijn hond ingeslapen moet worden, hij is 14 en heeft een (lichte) hartruis. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen. Helaas komt er na hem geen andere hond.

Ik vind het idee al heel zwaar, dus ik hoop dat het nog lang duurt...

**Geplaatst**: 13-01-19 10:11

Geplaatst: 13-01-19 10:11

Onze kwiebus hebben we vorig jaar in laten, hij was 16.
Ik mis hem nog elke dag.

Afbeelding

Heel veel sterkte TS.

**Geplaatst**: 13-01-19 10:44

Geplaatst: 13-01-19 10:44

KLC schreef:
Sterkte met het verlies.

Mijn hond die ik al 8 jaar had is 2 weken geleden voor mijn neus doodgebeten. Ik heb het er ook erg moeilijk mee en vraag me af of ik hier nog overheen kom. Ik kan er bijna niet over praten, en het lijkt alsof het gister is gebeurt.
Als ik moet huilen laat ik het gewoon gaan, het is toch een rouwproces waar je doorheen moet. Ik hoop dat de pijn en het gemis om den duur minder worden, de tijd zal het uitwijzen.

Ik wens je veel sterkte...

Verschrikkelijk,hier komt nog een heel ander verdriet bij kijken als het gemis van enkel je geliefde dier.Dit is gewoon een trauma.Heel veel sterkte met het verwerken er van.

**Geplaatst**: 13-01-19 11:29

Geplaatst: 13-01-19 11:29

Heel veel sterkte TS, en iedereen eigenlijk. Wat een verdriet Y;(

. Helaas zelf ook al heel wat diertjes moeten laten gaan, dus kan er over meepraten. Dik 12 jaar terug binnen een jaar mijn twee katten moeten laten inslapen, dat hakte er wel even erg stevig in. Afgelopen zomer mijn vzpaard laten gaan. Ik had ze iets van 15 jaar verzorgd, bijna dagelijks, dus voelde gewoon als een eigen. Kwam niet echt als een schok, het dier was oud en werd al langzaam aan wat minder, het ging alleen ineens iets te snel. Uiteraard tijdens het inslapen wel gehuild maar verder niet echt dramatisch over de vloer gedweild. Ik vond al dat ik er erg goed mee om ging. En toen keek ik tv, werd er een oud paard ingeslapen en zei de eigenaar 'je bent nu vrij'. O, boy...wat heb ik gejankt (en het wordt nu alweer wat nat om de oogjes). En toen kwam eigenlijk pas echt het besef dat ze weg is en dat ik ze nooit meer kan kroelen en plagen, en o, wat doet dat pijn...
Mijn huidige kat is nu 14. Nog zo gek als een deur en speels als wat (hangt nu ook alweer in een stoel hard 'lol' te roepen :')

) maar moet er niet aan denken als die gaat...

Maar wat iedereen eigenlijk zo'n beetje zegt. Geef je verdriet de tijd, huil lekker uit als dat nodig is en doe wat goed voelt, het is gewoon rouwen. Het verdriet wordt wel zachter en dan gaan de goede herinneringen meer naar de voorgrond komen. En luister vooral niet naar mensen die zeggen dat het maar een dier is. Alles waar je van houdt en wat je kwijt raakt doet pijn en daar mag je verdriet om hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-19 17:58

Re: Verdriet na overlijden van je hond.

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-19 17:58

Heel veel sterkte voor iedereen, je hoort er eigenlijk nooit veel over maar wat een verdriet hebben mensen met het verlies van hun dieren.

Wij hebben vandaag de as opgehaald van Freggle, het was de bedoeling de as uit te strooien in de houtwal in ons weiland hier. Daar liep hij altijd graag te scharrelen en het is een mooi plekje ook.
Maar het staat nu in de woonkamer op een mooi plekje, dat voelt opeens veel beter.

**Geplaatst**: 16-01-19 18:07

Re: Verdriet na overlijden van je hond.

Geplaatst: 16-01-19 18:07

O heel herkenbaar. Onze hond 5 jr terug laten inslapen...achteraf iets eerder moeten doen maar dat zag ik toen niet... naja wilde het niet zien. Wat een tranen heb ik daarom gelaten ik miste haar zo. Ze was mijn maatje mijn alles en heeft zoveel mee gemaakt met mijn leven trouwen.. kinderen..ze was overal bij. Na een half je een nieuwe hond genomen...verving haar niet... niemand was als haar maar hielp mij wel verder.

Is niks hè...je maatje moeten loslaten. Sterkte!