Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-06-18 08:07

Geplaatst: 01-06-18 08:07

Ook ik weet heel goed hoe je, je voelt. Je mag het topic lezen wat in mijn onderschrift staat. Ik ga je niet vertellen dat het wel goed komt want het blijft gewoon ontzettend kl*te om te moeten en ik mis mijn maatje nog steeds waanzinnig, ook al is het al bijna 2 jaar geleden.

Ik wens je onwijs veel sterkte en denk aan je.

Goof, ook voor jou veel sterkte gewenst. Je hebt er niets aan en het verandert niets aan de situatie maar mijn gedachten zijn bij jullie.

**Geplaatst**: 01-06-18 08:11

Geplaatst: 01-06-18 08:11

Snap hoe je je voelt.. bij onze reu werd milt en leverkanker geconstateerd... opereren zou max 3 maanden redden. We kregen prednison mee maar er was absoluut kans dat we hem elk moment dood aan konden treffen. Binnen een week hebben we hem laten gaan... omdat we niet wilden dat hij die pijn zou krijgen. Hij was pas 4.5 helaas.

Zoals eerder gezegd je bent niet gauw te vroeg, wel te laat.

Sterkte met je beslissing.

**Geplaatst**: 01-06-18 08:24

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 08:24

Ik heb 3 maanden mijn hond in moeten laten slapen vanwege tumoren. Ze was 10.5 jaar en op de laatste dag nog altijd vrolijk. Bij de dierenarts heeft ze nog gespeeld met het balletje en wilde ze maar al te graag de koekjes hebben die ze kreeg van de assistente.
Het is erg moeilijk, maar een hond heeft geen tijdsbesef en kan het niet relativeren zoals wij mensen doen en dat hielp mij wel met de beslissing. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 01-06-18 08:33

Geplaatst: 01-06-18 08:33

Mijn dierenarts heeft jaren geleden toen ik mijn eerste huisdier in liet slapen, en ik ging twijfelen, tegen mij gezegd :
'dit is logisch, je neemt een beslissing met je hoofd, maar dan gaat je hart tegensputteren. En dat moet ook, want anders zou je niet van je dier houden'
en dat is een uitspraak die ik altijd in mijn achterhoofd houd, en me steunt in mijn beslissingen. Maar oh, wat blijft het moeilijk, en wat doet het een pijn

Heel veel sterkte !

**Geplaatst**: 01-06-18 08:44

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 08:44

Sterkte ts, ontzettend verdrietig... dat is t nadeel aan beestjes houden, je gaat van ze houden en op een dag moet je ze laten gaan... ik denk aan je

**Geplaatst**: 01-06-18 08:51

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 08:51

Ontzettend veel sterkte!

**Geplaatst**: 01-06-18 09:11

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 09:11

Hoi lieve topicstarter. Ik reageer nooit op bokt topics maar nu wel op die van jou, als allereerst, heel erg veel sterkte met het verlies van je maatje.

Wij hebben een paar jaar geleden ook voor z'n keuze gestaan. Onze boxer had een nierafwijking vanaf jongs af aan al. En op begeven moment zagen we ook onze hond achteruit gaan,ondanks dat zijn nierafwijking stabiel was, na meerdere onderzoeken kwamen we erachter dat hij ook een tumor op zijn mild had. Wij hebben onze hond toen wel laten opereren, maar we zijn er wel van overtuigd dat we dit nooit meer doen(dierenarts had mijn ouders overgehaald want ze was er van overtuigd dat het goedaardig was, nou raad je het al, dit was het niet.) In een zeer korte tijd is onze boxer snel achteruit gegaan en was er waarschijnlijk ook nog een hersentumor gegroeid of heeft die een hersenbloeding gehad waardoor hij verlammingsverschijnselen had. Uiteindelijk hebben we hem nog voordat die 8 mocht worden in moeten laten slapen...

Ik vind dat je een hele rechtvaardige keuze tegenover je maatje heb gemaakt! En ik hoop door mijn verhaal dat je er nog meer achter gaat staan. Tuurlijk blijft het gevoel wat als. Maar helaas kan je aan sommige dingen niks meer doen, en moeten wij beslissen voor een dier die dat zelf niet zou kunnen.

**Geplaatst**: 01-06-18 09:12

Geplaatst: 01-06-18 09:12

Ik denk dat je zelf ook weet dat het genoeg is. Sterkte hoor.

**Geplaatst**: 01-06-18 09:16

Geplaatst: 01-06-18 09:16

Nadine_Fabi schreef:
Nogmaals bedankt voor jullie woorden en verhalen..
ik weet dat het goed is, dat het het juiste is.. maar, en dat klinkt
misschien raar, ik hoop zo dat hij weet dat ik het zo graag anders
had gezien.. de minuten schieten hier voorbij, de gedachte dat ik
na vanochtend nooit meer beet kan pakken maakt me dol..

Ik snap helemaal je gedachte. Heel verdrietig als je dier op z'n einde is. Ik denk dat je hond wel weet dat je hem niet kwijt wil. Als ik het zo lees is hij echt op zijn einde en ik vermoed zomaar dat hij zich er compleet in berust bij zijn laatste spuit. Veel sterkte. Ik huil met je mee want ik weet hoe het voelt :(:)

**Geplaatst**: 01-06-18 09:24

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 09:24

Je maakt heel zeker de juiste keuze.
Een jaar en een week geleden heb ik voor dezelfde keus gestaan bij mijn cavaliertje, Ze is 13 geworden, had een grote mammatumor (een grote handvol was die), was ook opgeblazen en vol vocht, lag de ganse dag te slapen, had problemen met ademen. Maar telkens als ik er was (ze is bij mijn moeder gebleven toen ik uit huis ging) was ze zo gelukkig.
Maar als je dan afweegt dat ze 2 uurtje per week écht happy en gelukkig was, en de rest van de tijd afzien is, dan is het niet eerlijk. We hebben ze in mei voor de ergste hitte laten inslapen, de zondag is ze nog meegeweest in haar buggy, de dinsdag ben ik er nog een uur in het parkje mee gaan zitten, en bij thuiskomst tien minuten later was de dierenarts er.
Dat laatste uur was het ergste wat ik al meegemaakt heb, we hebben buiten samen gezeten, geknuffeld, ze heeft in het zand gespeeld als een jonge happy puppy, en dan wetende dat het een uurtje later over is.
Maar na 10 minuten spelen heb ik ze in bescherming genomen tegen zichzelf en bij me geroepen, want ze stikte bijna, en dan hebben we gewoon een halfuur samen op de grond gezeten. En het was goed.
Zodra de eerste druppel in haar pootje ging was het ook al over, nog een teken imo dat het echt wel klaar was ...
En erna voelde ik een soort opluchting. Intens gemis en verdriet , nog altijd, het voelt als gisteren, maar ook het besef dat ze geen pijn meer heeft,niet meer afziet, en hopelijk hierboven in een jongere, gezonde versie van zichzelf mag rondrennen

.

**Geplaatst**: 01-06-18 09:26

Geplaatst: 01-06-18 09:26

Om te beginnen heel veel sterkte!

Om te antwoorden op je vraag of mensen iets soortgelijks hebben mee gemaakt, opzich wel, al wat het bij mij een kat.
Die heb ik als kitten gekregen toen ik een jaar of 8 was. Ze is bijna 17 geworden, prachtige leeftijd natuurlijk.
Ik woonde niet meer thuis en zij zou niet gelukkig worden in de stad dus is bij mijn vader blijven wonen.
Het ging steeds minder en zo kreeg ik dus van mijn vader te horen dat ze steeds meer binnen was, maar ook urine liet lopen midden in de woonkamer. Daarnaast had ze plukken in haar vacht omdat ze zichzelf niet meer verzorgde en waren haar nageltjes zo ver door gegroeid dat er 1 of 2 gewoon onderin haar kussentjes gegroeid zaten, uiteindelijk met pijn en moeite naar de dierenarts voor de nagels etc.
Maar op het moment dat een echte buitenkat niet meer buiten komt, zich niet meer verzorgd en de urine laat lopen weet je wel hoe laat het is. Toch vonden ze haar nog zo "goed" dat ze het een kans wouden geven, ze is onder narcose behandeld, nageltjes verwijderd en de plukken geschoren, daarna 3 week een soort antibiotica als ik het goed heb.
Bijzonder genoeg leefde ze weer helemaal op maar toen de kuur was afgelopen ging het slechter dan daarvoor, mijn vader zijn reactie was dan ook dit hadden ze niet moeten doen, ze is/was te zwak al, die hele ingreep narcose en alles was haar gewoon teveel.
Toen ik hoorde dat het in een week echt hard achteruit ging ben ik gelijk daarheen gegaan en toen ik haar zag wist ik genoeg. Haar ogen stonden gitzwart alle kleur was weg, ze was duidelijk op.
Ik kende mijn leven niet heel anders dan met mijn Simba het was mijn allerbeste maatje ooit, had vroeger ook weinig vriendinnetjes dus was altijd bij de katten.
Ik wou alleen niet eraan toegeven maar na een paar dagen belde mijn vader weer op met de boodschap het is echt klaar Annet, ze laat nu alles lopen ze komt helemaal niet meer buiten, ze is op.
Dus ja toen hebben we haar laten inslapen en is ze direct na het narcose spuitje bij mij op schoot gelegd, heb net zolang tegen haar gepraat tot ze weg was (al brommend want de arme schat haatte de dierenarts zo erg, we hadden gehoopt dat ze thuis zelf zou gaan).

Krijg alweer een brok in mijn keel als ik dit typ al is het al 4 jaar geleden.

Om terug te komen op jou verhaal, ik denk dat je echt de juiste beslissing hebt gemaakt.
Nogmaals heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 01-06-18 09:34

Geplaatst: 01-06-18 09:34

Wat een verdriet. Ik herken je verhaal, of in ieder geval het verliezen van een geliefd dier. En hoe verschrikkelijk veel verdriet je er van kunt hebben.

Ik moet er niet aan denken dat ik nu weer één van mijn lievelingen zou moeten verliezen. Ik probeer er ook niet aan te denken dat dat ooit gaat gebeuren, want daar word ik echt naar van.

Ik wens je heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 01-06-18 09:36

Geplaatst: 01-06-18 09:36

Dieren kennen geen toekomst alleen een vandaag,gelukkig mogen we dieren laten gaan en verder lijden besparen.
Mijn nog relatief jonge hond is aan een gescheurde milttumor gestorven.Wij wisten niet eens dat ze die dat ze was de dag te voren aan het overgeven en wilde niet eten ,de dierenarts had bloed genomen want ze kon zo gauw niks vinden dus ik was op de uitslag aan het wachten plots begon ze vreselijk te krijsen het ging door merg en been,ik heb de Da gebeld die zei met spoed te komen dus hond gelijk in de auto gegooid .Toen we daar kwamen was ze dood.Dat wil je niet.
Maak nu het nog kan, samen met je hond ,het mooiste en rustigste afscheid dan kan je daar met verdriet maar wel met een goed gevoel op terug kijken.

**Geplaatst**: 01-06-18 09:43

Geplaatst: 01-06-18 09:43

Ook wij hebben helaas voor deze moeilijke keuze gestaan.
Bij haar zat er achter in haar strot een tumor en eentje in haar borstholte. Degene in haar keel zorgde voor de meeste ellende. Brokken eten ging slecht doordat de opening nauwer was geworden. Doordat ze met eten vaker ging verslikken met eten gingen we naar de da. Brokken geweld met water ging super.

Ook wij moesten zelf de keuze maken wanneer het genoeg was. Echt een zeer moeilijke keuze. Eten, drinken, spelen alles deed ze nog.
Alleen toen het warmer weer ging worden, toen gingen we meer zien. Ze had echt last van de warmte en kreeg het dan ook wat benauwd.
Toen kregen we een paar warme dagen, en overdag werd ze benauwder en zodra het afkoelde met de avond stond ze weer te stuiteren van energie.
Toen de temperatuur de dagen erna nog hoger werden heb ik besloten dat het genoeg was.
Voor de dag erna een afspraak gemaakt, pfff wat koste het een moeite om te bellen.
Werden die avond na het spreek uur verwacht (fijn hoef je in ieder geval daarna niet meer langs/door de wachtkamer met mensen naar buiten.
Zo gemeen en kl*te voor je gevoel, man wat kan dat rare dingen met je doen, mede omdat ze zo blij en vrolijk met je mee gaat. Voelde echt alsof ik haar ging vermoorden (iets met gevoel en verstand die aan het vechten zijn).
Maar eenmaal daar, na de 2e prik was ze binnen een minuut al geheel weg, hart klopte al niet meer.
Achteraf gezien was ze veel slechter dan wij en de dierenarts dachten. Geestelijk was ze gewoon de gekke prettig gestoorde boxer, alleen van binnen was het op. Ze mocht helaas maar 8 jaar worden.

Ik wil je heel veel sterkte wensen met deze moeilijke beslissing.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 14:04

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 14:04

2 uurtjes geleden is hij door het crematorium opgehaald..
Ik voel me een verrader en schommel van verdriet naar pure wanhoop..

Ergens weet ik dat het beter was, maar ik wil het nog niet accepteren..
10 minuutjes voor het gebeurde kwam hij nog kwispelend op me af,
wat voelt dit verschrikkelijk..

Iedereen bedankt voor jullie berichtjes en steun!

**Geplaatst**: 01-06-18 14:08

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 14:08

Je bent geen verrader! Juist niet.
Je hebt de beste beslissing gemaakt, de beste zorg geboden die je nu kon bieden, voorkomen van erger lijden.

Sterkte.

**Geplaatst**: 01-06-18 14:30

Geplaatst: 01-06-18 14:30

Oh, terwijl ik dit typ schiet ik bijna weer vol. Ik ken je gevoel van verrader, maar dat ben je echt niet hoor.... Je bent juist een lief baasje dat je op tijd en met rust dit hebt kunnen doen. Thuis, op zijn eigen plekje en niet met spoed naar de dierenarts geraced.

Ik vond het ook vreselijk om hem te moeten roepen om op zijn bedje te komen liggen voor de dierenarts, maar onze hond was ook op en het was genoeg. En voor jouw hond was het ook genoeg.

Veel sterkte komende tijd. De mooie momenten komen vanzelf weer boven en dan kun je met een glimlach aan hem denken.

**Geplaatst**: 01-06-18 14:36

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 14:36

Heel veel sterkte met jou verlies!

Jij bent zeker geen verrader, jij bent heel eerlijk tegenover jou hondje geweest!!

Het gebruikt tijd, iedereen verwerkt dit anders. Ik kan je alleen meegeven, neem jou tijd ervoor.

**Geplaatst**: 01-06-18 14:42

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 14:42

Altijd als je een dier laat inslapen doe je dat - als je een normaal denkend en voelend mens bent, en dat zijn de meesten van ons - uit liefde. Heel simpel, maar ook heel k-u-t.

Sterkte met het verlies.

**Geplaatst**: 01-06-18 14:43

Geplaatst: 01-06-18 14:43

Heel veel sterkte ts.

Ik heb mijn hond ruim twee jaar terug in moeten laten slapen naar 12 jaar bij mij te zijn geweest.
Voelde mij ook verschrikkelijk, de twijfel is er altijd.

Uiteindelijk slijt het iets.

**Geplaatst**: 01-06-18 14:45

Geplaatst: 01-06-18 14:45

Ik heb alleen jouw stukken gelezen ts. Als eerste heel veel sterkte en ik hoop dat het een plekje kan krijgen.

Wij hebben ongeveer hetzelfde mee gemaakt. Hond had een neustumor, niets aan laten doen we zien wel hoe lang ze nog leeft. 2 jaar later zakte ze ineens in elkaar bij de wandeling, van de kaart, wazig. Naar de dierenarts en kreeg een prik prednison daar knapte ze iets vanop maar kwam niet terug op haar oude niveau. Op een dag sprong ze van de bank en je zag aan haar hele houding dat het pijn deed. Dag erna naar de dierenarts waar ze een echo gedaan hebben. Aan de milt was iets te zien, veel vocht in de buik. Daarop een punctie gedaan en er kwam alleen bloed uit. De milt was gaan bloeden. Er was geen keuze meer.

Dingen wie we achteraf gezien hebben. Veel drinken, bollere buik, niet ver meer lopen (bij ons had ze dat al langer). We zijn net op tijd geweest, waren we niet gegaan was ze thuis dood gebloed. Als ik de klachten lees wat jouw hond had denk ik dat je op tijd bent geweest en je veel leed hebt voorkomen.

**Geplaatst**: 01-06-18 14:46

Geplaatst: 01-06-18 14:46

Ontzettend veel sterkte met dit verlies

**Geplaatst**: 01-06-18 14:50

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 14:50

Sterkte TS met het verlies, maar je hebt de juiste/eerlijkste keuze gemaakt naar je hond toe.

Je kan het kwispelen ook zo bekijken: hij was blij dat je bij hem was en hem liet gaan...

**Geplaatst**: 01-06-18 14:59

Re: Hoofd en hart spreken elkaar tegen.. hond laten inslapen

Geplaatst: 01-06-18 14:59

Pfff jeetje TS, wat een rot situatie he. Twee maanden terug hetzelfde moeten doen, kan er nog wakker van liggen.

Heel veel sterkte, neem de tijd voor het rouwen. Honden voelen heel goed aan wanneer het tijd is, ik geloof dat hij het zo aan je heeft laten weten, met het kwispelen.

**Geplaatst**: 01-06-18 15:02

Geplaatst: 01-06-18 15:02

Door het lezen alleen al lopen de tranen weer over mijn wangen mis mijn meisje ook zo verschrikkelijk. Ik heb de hele avond nostop gehuild en de dag erna ook het grootste deel op werk liep ik rond als een zombie. Al is het achteraf beter voor een oudje om ze te laten gaan. Als baasje is het zo moeilijk de pijn van het verdriet is vreselijk. Ik heb zelf een sieraad laten maken van haren in hars gegoten zo is ze altijd bij mij.