Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-12-17 23:05

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 29-12-17 23:05

Onze hond is doodgereden en door manlief naar de dierenarts gebracht. Daar ben ik met onze andere hond heen gereden om afscheid te nemen. Hij wilde niks weten van onze hond die was overleden. Hij raakte daarna depressief en op aanraden van de dierenarts gaf ik hem anti depressiva. Na een paar weken toch maar een puppy aangeschaft en hij leefde helemaal op.

**Geplaatst**: 30-12-17 00:07

Geplaatst: 30-12-17 00:07

Ten eerste heel veel sterkte
Hier ook hetzelfde meegemaakt 2 weken geleden hebben mijn ouders ook hun hond van 14.5 jaar moeten laten inslapen. Andere hond van 11 heeft ook geen afscheid kunnen nemen, en helaas gingen mijn ouders 2 dagen later ook nog eens op vakantie. De hond van 11 is nu bij mij samen met mijn andere honden. Ik begin nu te merken dat hij steeds meer zijn eigen weer wordt. Maar ik hou mijn hart vast als die over 1 week weer terug gaat naar mijn ouders. Dan is hij ook alleen en ouders willen geen andere hond meer. Geef het tijd en genoeg aandacht de ene hond heeft 1 week nodig de andere 1 maand. Ook ik had liever gehad dat hij afscheid konden nemen maar ouders hebben dat helaas niet gedaan .

**Geplaatst**: 30-12-17 00:37

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 00:37

Ts, gecondoleerd als eerste.

Ik ga mee met voorgangers. Da bellen en vragen of de hond er nog is.

Echter ga je hiee niet op in, terwijl de tip meermaals gegeven is, misschien overheen gelezen?
Of lees ik zelf over een antwoord heen?

**Geplaatst**: 30-12-17 01:20

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 01:20

Helaas al verschillende malen afscheid moeten nemen van honden.
En de keren dat het mis is gegaan zijn de keren dat de anderen geen "afscheid" hebben kunnen nemen.
Dan bedoel ik zenuwachtig gedrag kasten overhooptrekken tassen open scheuren en zelfs bekleding uit de kofferbak van de auto getrokken.

Veel mensen zeggen dat het onzin is en sommige zijn niet overtuigd.
Ik heb altijd een slagen om de arm genomen tot mijn eerste hond plots overleed.
Mijn besluit voor hem stond vast dat als hij zou gaan hij gecremeerd zou worden.
Gevolg was dat toen hij plots instorte bij ons thuis (meest mooie cadeau wat je kan krijgen als baasje, dat het zier zelf gaat) dat hij een tijdje in huis heeft gelegen.
Weet hadden toen der tijd een roedel van 4 en wat ik gezien heb in hoe ze afscheid hebben genomen is hart verscheurend.
Het oudste teefje (tevens moeder van zijn pups) heeft hem 5 min besnuffeld.
Zijn zoon heeft ongeveer 1,5 uur lang hem meermalen weer opgezocht besnuffeld heeft even bij hen gezeten en was klaar.
Zijn dochter daar in tegen heeft hem meer malen heel onderdanig gelikt is meermalen bij hem gaan liggen tot ruim een half uur, pas na ruim 2 uur was zij "klaar".

Pas toen de overgebleven 3 niet meer naar hem om keken hebben we hem in de auto gelegd.

Op YouTube staan bergen en bergen met filmpjes dat dieren in het algemeen afscheid nemen (ook in het wild).
Gedrags deskundige zullen dit ook beamen.
Soms is het 1 blik en soms heeft het dier wel een paar uur nodig.

Kortom gun je dieren een afscheid wat ze nodig hebben.
Heb je die mogelijkheid niet dan moet je creatief worden en je dier geestelijk en lichamelijk uitputten om rust in het pannetje te krijgen.

**Geplaatst**: 30-12-17 01:28

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 01:28

ik had wel gezegd dat mijn ouders de honden geen afscheid hebben laten nemen, maar onze honden bleven ook nooit alleen achter.

Lijkt me wel zo eerlijk dat er even bij te vermelden

**Geplaatst**: 30-12-17 08:36

Geplaatst: 30-12-17 08:36

Lieve TS, ik hoop dat je hier wat aan hebt...

4 Oktober, precies op dierendag, heb ik mijn beste vriend Boris in laten slapen. Boris had ik van pup af aan en was mijn schaduw. We deden alles samen. Hij ging mee naar de paarden, mee naar het werk, hij liep zelfs mee als ik vuil in de container naast het huis ging gooien.
Boris had DCM en is 8 jaar geworden.

Ik heb ook nog Angie. Angie is 4 jaar geleden bij mij gekomen als herplaatser.
Boris en Angie waren de beste maatjes. (Wij hadden nog 2 andere honden, maar dat had ze niks mee)

Het ging de laatste tijd niet zo goed met Boris en voor het eerst hebben wij besloten om thuis in te laten slapen. Vertrouwd in zijn eigen omgeving, met Angie erbij. Dit wilde wij na het weekend doen op maandag.

Helaas ging Boris ineens zo snel achteruit, dat we enkele dagen ervoor met spoed de dierenarts hebben gebeld. Thuis inslapen ging helaas niet meer i.v.m. het inplannen van de dierenarts. Dus hebben we Angie ook meegenomen naar de dierenarts.

Honden weten dondersgoed wat er aan de hand is en wat er gaat gebeuren.

Bij de dierenarts mochten wij afscheid nemen van Boris in een aparte kamer. Angie raakte hier uiteindelijk compleet in paniek.
Ik heb haar wel weer rustig gekregen.

Toen kwamen er 2 dierenartsen en ging het gebeuren. Eerst zijn poot scheren, toen de eerste spuit.
Op het moment dat Boris de eerste prik kreeg is Angie gaan loeien en janken als een wolf. Daarna werd ze stil, is ze gaan liggen met haar rug naar ons toe en heeft ze niet meer bewogen.
Ze heeft niet meer bij Boris gekeken, ze heeft niet meer aan hem gesnuffeld. Met het naar buiten lopen hield ze haar hoofd de andere kant op zodat ze Boris niet kon zien.

De eerste week erna was dramatisch. Ze wilde niks. Niet mee naar buiten, niet eten (terwijl ze alles vreet wat los en vast zit), ze wilde niks meer.
Er is mij 1000x keer gezegd dat ik er weer een hond bij moet nemen. Dit heb ik niet gedaan.

We zijn nu bijna 3 maanden verder en ik kan het nog niet over Boris hebben zonder dat de tranen over mijn wangen lopen. Ik droom elke nacht over hem. Zowel nachtmerrie's als fijne dromen.
Angie daarentegen is helemaal opgeknapt. Ze heeft zeker 3 weken echt gerouwd. Maar inmiddels is ze zo veranderd.
Zij is een hond met gedragsproblemen (zo is ze bij ons gekomen). Ze is helemaal opgeknapt. Geen neuroot meer, geen paniek momenten.

Vorig jaar is een heel ander verhaal [BB] Ware nachtmerrie

Hier hadden we nog 4 honden en hebben de andere 3 geen afscheid kunnen nemen van Didi. Zelfs haar eigen vader (Boris) en moeder niet.
Dit verliep thuis juist heel goed. Ze wisten alledrie precies wat er aan de hand was.

Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat je het de tijd moet geven. Het niet afscheid kunnen nemen kan je nu niks meer aan veranderen.
Maar zorg wel dat je er voor je andere hond bent.

**Geplaatst**: 30-12-17 08:59

Geplaatst: 30-12-17 08:59

HTS wat een emotioneel verhaal, heel veel sterkte ook voor jou. Ik weet hoe het is om zo'n close maatje te hebben. Het gemis is dan zo groot!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-17 09:09

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-17 09:09

Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Ik ga inderdaad niet in op het afscheid laten nemen want dat kan niet meer. Ik heb er nu ook niks meer aan om me hier heel rot over te gaan voelen, want ik weet ook wel dat ik het achteraf anders had moeten doen. Dat weet ik, ik heb de verkeerde keuze gemaakt maar er is nu niks meer aan te veranderen. Ik moet me nu richten op de goede aanpak om de andere hond te steunen.

**Geplaatst**: 30-12-17 09:09

Geplaatst: 30-12-17 09:09

Thx Nikass

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-17 09:18

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-17 09:18

Sterkte HTS, wat een emotioneel verhaal ook.

**Geplaatst**: 30-12-17 10:37

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 10:37

Hoezo zou je verkeerde keuzes hebben gemaakt?
Vind ik niet hoor.
Je handelde om je hondje nog proberen te redden.

**Geplaatst**: 30-12-17 10:42

Geplaatst: 30-12-17 10:42

Vraagje...heb je misschien een plukje haar van de overleden hond gehaald? Bij mijn paard was een pluk haar van de ingeslapen pony om aan te ruiken voldoende om afscheid te nemen in de zin van weten dat de ander er niet meer is. Er werd ook niet gezocht (zoals ik ook bij paarden die niet meer konden ruiken of kijken bij hun overleden maatje wel degelijk heb zien gebeuren). Misschien werkt ruiken aan een plukje haar voor je achtergebleven hond ook?

**Geplaatst**: 30-12-17 10:45

Geplaatst: 30-12-17 10:45

Je hebt geen verkeerde keuzes gemaakt. In dit soort situaties bestaan er geen verkeerde keuzes. Je hebt gehandeld hoe je op dat moment moest handelen.

**Geplaatst**: 30-12-17 11:04

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 11:04

Ik heb 30 jaar honden en er heeft er nooit ene afscheid genomen.Al had je nu nog naar de da gekund met de andere hond ,dan rook de overleden hond al heel anders en zou ze die niet herkennen.
Ik heb 1x gehad dat een hond echt treurde en dat was toen hij als enigste uit een ongeluk overleefde en in 1 klaps zijn roedel weg viel wij hebben dat toen opgelost door een andere hond er bij te nemen.Doordat het bij julie geen optie is ,blijft er eigenlijk nog maar ene over en dat is wat halen bij de DA. Ik zie dat iemand pythotonics strezz noemt dat ia mischien best een goede optie.Bij mijn paard hielp pythotonics calm goed. Maar misschien is die van jou met nog wat anders beter.Wat je verder kan doen is veel afleiden ,wandelen ,spelen enz.

**Geplaatst**: 30-12-17 11:24

Geplaatst: 30-12-17 11:24

Sterkte TS, je hebt zeker geen verkeerde beslissing genomen en je hebt er alles aangedaan om je oudje nog te kunnen redden.

Hoop dat de jongste snel weer een beetje opknapt

**Geplaatst**: 30-12-17 11:29

Geplaatst: 30-12-17 11:29

Ik vind ook niet dat je verkeerd gehandeld hebt hoor, ik heb het helaas ook zo moeten doen, met spoed naar dierenarts snachts, tumor geklapt.
Andere hond, zijn zus, bleef ook nog alleen achter.
Gingen weleens vaker apart mee maar niet vaak.
Bij terugkomst lekker zitten janken met haar, geloof dat het voor haar wel duidelijk was.
Ze is toen een week of 2 heel aanhankelijk geweest, heb ze vanaf toen vaak meegenomen, en dat was het.
Toen was ze weer de oude.
Als het kan slaap in graag thuis in maar dat gaat niet altijd helaas.
Sterkte...

**Geplaatst**: 30-12-17 11:33

Geplaatst: 30-12-17 11:33

Suzanne F. schreef:
Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Ik ga inderdaad niet in op het afscheid laten nemen want dat kan niet meer. Ik heb er nu ook niks meer aan om me hier heel rot over te gaan voelen, want ik weet ook wel dat ik het achteraf anders had moeten doen. Dat weet ik, ik heb de verkeerde keuze gemaakt maar er is nu niks meer aan te veranderen. Ik moet me nu richten op de goede aanpak om de andere hond te steunen.

Ik haal er niet uit of je ook gebeld hebt naar de dierenarts, dus toch voor de zekerheid; overleden dieren gaan lang niet altijd direct weg. Het klinkt naar, maar ze worden bij veel praktijken 'opgespaard' en eens in de zoveel tijd met destructie meegegeven. Dus als je niet hebt gebeld maar alleen denkt dat het niet meer kan, probeer het dan alsjeblieft toch nog.

Het is de beste kans voor de overgebleven hond. Als je wel hebt gebeld heb ik niks gezegd en wens ik je alleen nog heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-17 12:05

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-17 12:05

Het gaat trouwens al beter dan gisteren. Gisteren wilde hij niet mee naar de paarden en bleef voor het huis blaffen en piepen. Vandaag ging hij gewoon mee en heeft ook weer gerend en gespeeld zoals voorheen. Vannacht ging ook beter. Hij heeft 1 x paar keer geblaft en toen mijn moeder hem toesprak van boven was hij stil en heeft hij verder geslapen. Dus ik hoop dat dit zich zo doorzet.

**Geplaatst**: 30-12-17 12:31

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 12:31

Hier ook een rouwende hond meegemaakt, tezamen met het gemis wat wij aan zijn moeder hadden was het een bijzondere periode.
Het heeft voor hem zeker een half jaar nodig gehad, wij zijn uiteindelijk voor hem weer aan een tweede hond gegaan. Een opvolger zodat er weer gespeeld kon worden. Zoals wij emoties hebben, hebben dieren dat ook goed dat je daar aandacht voor hebt Suzanna veel sterkte

**Geplaatst**: 30-12-17 12:32

Geplaatst: 30-12-17 12:32

HorseTopShop schreef:
Je hebt geen verkeerde keuzes gemaakt. In dit soort situaties bestaan er geen verkeerde keuzes. Je hebt gehandeld hoe je op dat moment moest handelen.

Precies dit. Tuurlijk is het fijner voor een hond om afscheid te kunnen nemen. Maar soms gaat dat niet.
Zorg dat je er voor hem bent en zorg dat hij een veilige plek heeft en geef het vooral de tijd.

HTS, Voor jou ook nog een dikke knuffel. Wát een gemis he. Zeker na jullie hele historie samen.
Herkenbaar. Als ik er alleen al aan denk om geen Zenna meer te hebben dan begin ik al bijna te hyperventileren pff!

Lieve TS, je hebt de juiste keuzes gemaakt. Ideale keuzes in deze situatie bestaan niet :(:)

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 30-12-17 12:46

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 12:46

Wij hadden ook 2 honden waarvan de jongste heel erg hing aan de oudste.
Toen zij uiteindelijk ziek werd (tumor in haar keel) hebben we haar laten inslapen.
In ons geval was het gepland en hebben we de jongste meegenomen.

Toen we bij de da in een apart kamertje zaten waren ze beide gewoon rustig. De da kwam binnen en heeft haar pootje geschoren en het narcose middel toegediend. Hierop heeft de jongste niet gereageerd eigenlijk.
Totdat de narcose ging werken en ze sliep zeg maar. Hij is naast haar hoofd gaan zitten en keek best fel om zich heen. Mijn man en ik hadden het idee dat als er op dat moment iemand binnen zou komen hij niet zo heel lief zou zijn. Maar eigenlijk viel dat reuze mee toen de da later binnen kwam.
Wel werd hij echt fanatiek toen mijn man en da haar op de tafel legde voor de uiteindelijke spuit. Toen was hij echt boos maar was wel beschermend gedrag naar zijn meisje.
Nadat ze was overleden hebben de da en mijn man haar op de grond gelegd zodat hij er nog even bij kon.
Maar hij liep heen en liep letterlijk langs haar heen en vloog direct naar de deur en wilde maar één ding en dat was weg daar.

Na een week is hij pas echt beginnen met treuren om haar, en het heeft toch wel bijna een jaar geduurd voordat hij weer zijn oude ik was.

**Geplaatst**: 30-12-17 15:46

Geplaatst: 30-12-17 15:46

HorseTopShop schreef:
Je hebt geen verkeerde keuzes gemaakt. In dit soort situaties bestaan er geen verkeerde keuzes. Je hebt gehandeld hoe je op dat moment moest handelen.

Dat vind ik ook. Ga je daar nou maar niet vervelend over voelen. De dingen lopen zoals ze lopen.
Geef je hond de tijd, extra aandacht, ga veel met m op pad, of samen op de bank hangen. Je hond zal er met jouw steun wel bovenop komen hoor.
Het lijkt me niet direct een reden om een tweede hond te nemen. Die keus moet wel op iets meer gebaseerd zijn. (Hoewel ik het zelf sowieso prettig vind om meerdere honden te hebben, maar dat is een andere discussie).

**Geplaatst**: 30-12-17 20:11

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 30-12-17 20:11

Ik bedoelde het ookzeker niet zo.

Het was me gewoon niet duidelijk of de mogelijkheid er nog was.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-18 09:09

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-18 09:09

Ik wilde nog even laten weten dat het wonderbaarlijk goed gaat. De eerste dag was echt de ergste, daarna is het alleen maar beter gegaan. Na enkele dagen was hij eigenlijk al weer de oude. Hij slaapt goed s Nachts en gaat gewoon mee naar de paarden en rent en speelt weer. Hij vertoont geen tekenen van rouw meer. Ik ben blij dat het zo snel de goede kant is opgegaan en dank jullie allemaal voor de tips en de pb's.

**Geplaatst**: 06-01-18 09:15

Re: Hond rouwt, wat te doen?

Geplaatst: 06-01-18 09:15

Ach wat sneu, voor jullie ook want je hoopt toch dat een oudje gewoon zelf in zijn slaap gaat . Kan me de toestand wel voorstellen dus dat afscheid nemen gaat dan niet. Maar dat gebeurt heel veel niet en de meningen lopen uiteen.

Wel weet ik dat een dier intens kan rouwen, soms zelfs tot opgeven aan toe. Ik heb jarenlang bij een dierenarts gewerkt en daar kregen we een mastiff die niet meer at, niks meer wilde etc. Alle onderzoeken gehad, niks te vinden maar de hond ging zienderogen enorm achteruit. Na bezoek nr tig waarin er uiteindelijk gesproken werd dat hij het op deze manier niet ging halen, kwam uit het verhaal dat de eigenaresse haar konijntje overleden was en die twee bleken heel goed te gaan samen. Sliepen ook in dezelfde mand etc. en als laatste redmiddel heeft ze er diezelfde dag nog 1 gehaald in de hoop dat dat het was en de hond was binnen 2 dagen volstrekt de oude.

Ik wil hier niet mee zeggen dat je nu perse ergens een hond vandaan moet sleuren hoor, maar leid m af, doe leuke dingen en dan komt hij hier wel overheen. Ik heb er zelf 1 rondlopen van 15,5 en ook een onzekere jonge hond bij dus ik houd ook echt mijn hart vast voor als de ouwe gaat.