Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-03-17 16:15

Geplaatst: 20-03-17 16:15

Lente schreef:
Ach wat ontzettend sneu... De donkere kant aan het fokken is me wel bekend... Maar wat zal jij een verantwoordelijkheid hebben gevoeld zeg...

Ja ik ben er goed ziek van geweest. Vooral omdat je het zo goed wil doen.... en juist niet wilt vermeerderen maar verbeteren.

**Geplaatst**: 20-03-17 17:34

Re: Het opstarten van een kennel

Geplaatst: 20-03-17 17:34

Wat sneu Eva! Dan heb je zo je best gedaan.

Wij laten mensen na 2 weken komen en dan mogen ze ook elke week komen. Zo leer je de mensen beter kennen en ze worden zo meer betrokken erbij.

**Geplaatst**: 20-03-17 17:55

Re: Het opstarten van een kennel

Geplaatst: 20-03-17 17:55

Dat is ook mijn grootste angst. Je doet er alles aan en dan komt er wat onverwachts wat pas veel later opduikt. Vreselijk is dat. Maar ook al doe je nog zo je best je kan niet alles uitsluiten helaas.

Hier ook best wel veel pech gehad maar dan weer anders. De eerste reu die we aan hebben geschaft kon niet gekeurd worden daar de fokker verzuimd had DNA op te slaan van de vader. De teef die we in die tijd hadden kreeg met 1.5 baarmoederonsteking en wel zo dat daar niks te redden viel. Een teefje erbij aangekocht die verongelukt is door tegen een weidepaal aan te rennen daar ze uitgleed. Toen was ik er ook eerst klaar mee. De fokker kwam met het aanbod een teef over te nemen en een nest samen te doen en dan mochten we de teef houden. Om een lang verhaal kort te maken. Nooit aan beginnen, één en al ellende, geen pups en de teef heeft helaas maar een half jaar mogen genieten daar ze echt uitgemolken was door minstens 5 fokkers.... echt vreselijk. Toen was ik er nog meer klaar mee. Vriendin van mij had toen haar teef klaar voor de fok en vroeg of ik een reu wilde uitkiezen en haar te helpen. Als dank kregen we uit nest 1 een teefje. Prachtige hond. Alles verliep volgens plan. Toen alle examens, keuringen en gezondheid eisen er door waren gingen we op zoek naar een reu. We konden het bijna niet geloven... in de tussentijd hebben wij op onze naam met de teef van die vriendin een prachtnestje gehad waarvan er twee naar bokkers zijn gegaan. Onze eigen teef was dragend maar verloor met de 50e dag de pups..... zo verdrietig. Het jaar erop met onze eigen reu. Bij de scan was zichtbaar dat de pups aan het afsterven waren. Je voelt je dan echt machteloos. Kosten nog moeite worden gespaard, alles gedaan en elke keer gewoon stom pech waar je niks aan kan doen. Arts meende een oplossing te weten en dus nog 1 keer een poging gedaan. Weer hetzelfde dus haar laten castreren. En zo ben je dan jaren bezig te starten met je kennel. Mensen die dan zeggen we doen het voor het geld verklaarde ik voor gek. De spaarrekening voor het fokken was nagenoeg leeg met al deze problemen. Toen was onze jongste teef zover dat we een nestje konden plannen. Alles verliep volgens plan behalve dat er maar 1 of 2 pups waren en dat kan duiden op een moeilijke bevalling dus extra oppassen geblazen. Uiteindelijk zijn ze per keizersnede gehaald daar de dienstdoende arts meende dat de pups er snel uit moesten en veel te groot waren.. nee helaas ze waren veel te klein.. daar sta je dan weer. Enorm veel kosten en twee veel te kleine pups die het vermoedelijk niet gaan halen. Alles op alles gezet en ze hebben het gehaald en zijn nu twee prachtige honden. Nee fokken gaat niet altijd zo leuk. Nu nog 10 dagen te gaan...... dan word ons volgend nestje geboren.

**Geplaatst**: 20-03-17 18:01

Re: Het opstarten van een kennel

Geplaatst: 20-03-17 18:01

Jeetje Wilawander wat een ellende.
Heel knap dat je niet hebt opgegeven. Ik wens jullie een prachtig en gezond nest toe.

**Geplaatst**: 20-03-17 18:02

Geplaatst: 20-03-17 18:02

Ik heb een border collie kennel en heb/had de intentie tot fokken. Ik heb ook mijn papieren voor het besluit houders van dieren (vroegere honden en kattenbesluit).

Ik fok maar met één ras omdat a) mijn hart daar ligt en b) ik niet geloof dat je genoeg kunt weten van meerdere rassen om hier zorgvuldig mee om te gaan. Twee zou nog kunnen maar bij meer dan twee zet ik echt vraagtekens.

Ik ben lid van de rasvereniging omdat 'het zo hoort'. De pupbemiddeling heb ik niet nodig, ik had al mijn wachtlijsten vol voordat de dekking ooit plaatsvond. De eisen die de rasvereniging stelt aan fokken vind ik ook een lachertje, ik stel zelf veel hogere eisen. Wat ik wel fijn vind zijn de door de vereniging georganiseerde keuringsdagen en aanlegtesten.

Een dekreu uitzoeken is heel persoonlijk. Als eerste moet je weten welke gezondheidsproblemen er spelen in jouw ras. Zoek dat goed uit en weet waar je op moet letten. Niet alle ziektes zijn uit te sluiten met genetsch onderzoek dus om dat uit te vinden moet je graven vragen en uitzoeken. Ook de lijn van de reu! Ga er nooit vanuit dat de reu eigenaar zijn huiswerk doet, het is ook jouw verantwoordelijkheid.
Als tweede moet je weten waar jij met jouw lijn naartoe wilt. Ik ben niet thuis in jouw ras maar bij borders heb je bijvoorbeeld werk en showlijnen. En ook binnen die lijnen zit veel verschil. Ik zoek een reu die mijn teef aanvult, complementeert en verbeterd. Ik zoek een reu die bij haar past en niet extreem afwijkt. Heb je bijvoorbeeld een teef die veel te klein is en je zet daar een veel te grote reu op ter compensatie krijg je hele grote en hele kleine pups en misschien maar ééntje van de goede maat. Zo werkt het dus niet. Heb je een t kleine teef dan zoek je een reu met de exact goede maat. Dat deze reu dan een iets te grove kop heft is niet zo erg want het koppie van jouw teefje is weer perfect. Zeg maar zo.
Niet alleen uiterlijk is belangrijk met jouw lijn maar ook het karakter. Wil je werklustige honden, lieve gezinshonden, felle donders of zachte knuffels?

De teven zitten bij mij allemaal in huis en de eventuele nesten zouden ook bij mij in de huiskamer geboren worden en opgroeien. Mijn honden zijn als eerste huishonden en als tweede werkhonden. Zo wil ik ze ook socialiseren.

Het matchen met de eigenaren is heel persoonlijk. Sommigen willen meteen kiezen op uiterlijk, anderen willen wachten tot 7 weken. Sommige fokkers willen zelf combinaties maken, anderen laten het aan de pupkopers. Ik zou het aan de pupkopers laten. Ikzelf ben altijd op slag verliefd geweest op de honden die ik heb gekocht en nooit geen moment spijt. Ik geloof heilig in die klik en dat kan meteen de dag na de geboorte zijn.

Alle drie mijn meiden waren bedoeld om mee te fokken. De eerste heb ik net voordat ze loops werd uit de fok gehaald vanwege gezondheidsproblemen bij familieleden. Ze was volledig getest en goedgekeurd.
De tweede was bijna volledig klaar met testen, alleen de heupfotos moesten nog. Bleek zwaar HD te hebben. Gevalletje pech, geen enkele hond uit haar lijn heeft het. Maar goed, toch weer een behoorlijke klap.
Nummertje drie is pas 18 maanden maar ook hier gaan alweer geruchten rond over gezondheidsproblemen in de lijn.
Ik weet het niet meer, ik ben er wel klaar mee. Zeker met het oog op de steeds maar toenemende drang naar verantwoorlijkheid leggen bij de fokker. Ik zeg altijd fokken is gokken. Je kunt nog zo goed je best doen om alles uit te zoeken maar nog kan het mis gaan, dat zie je wel weer bij het verhaal van Eva.

**Geplaatst**: 20-03-17 18:04

Geplaatst: 20-03-17 18:04

Heb ik ook vaak gedacht hoor maar als het dan goed verloopt en je de pups lekker bij mams ziet drinken en alleen al die geluidjes dan is de ellende spontaan vergeten.

**Geplaatst**: 20-03-17 18:06

Geplaatst: 20-03-17 18:06

AbbyBlues schreef:
Ik heb een border collie kennel en heb/had de intentie tot fokken. Ik heb ook mijn papieren voor het besluit houders van dieren (vroegere honden en kattenbesluit).

Ik fok maar met één ras omdat a) mijn hart daar ligt en b) ik niet geloof dat je genoeg kunt weten van meerdere rassen om hier zorgvuldig mee om te gaan. Twee zou nog kunnen maar bij meer dan twee zet ik echt vraagtekens.

Ik ben lid van de rasvereniging omdat 'het zo hoort'. De pupbemiddeling heb ik niet nodig, ik had al mijn wachtlijsten vol voordat de dekking ooit plaatsvond. De eisen die de rasvereniging stelt aan fokken vind ik ook een lachertje, ik stel zelf veel hogere eisen. Wat ik wel fijn vind zijn de door de vereniging georganiseerde keuringsdagen en aanlegtesten.

Een dekreu uitzoeken is heel persoonlijk. Als eerste moet je weten welke gezondheidsproblemen er spelen in jouw ras. Zoek dat goed uit en weet waar je op moet letten. Niet alle ziektes zijn uit te sluiten met genetsch onderzoek dus om dat uit te vinden moet je graven vragen en uitzoeken. Ook de lijn van de reu! Ga er nooit vanuit dat de reu eigenaar zijn huiswerk doet, het is ook jouw verantwoordelijkheid.
Als tweede moet je weten waar jij met jouw lijn naartoe wilt. Ik ben niet thuis in jouw ras maar bij borders heb je bijvoorbeeld werk en showlijnen. En ook binnen die lijnen zit veel verschil. Ik zoek een reu die mijn teef aanvult, complementeert en verbeterd. Ik zoek een reu die bij haar past en niet extreem afwijkt. Heb je bijvoorbeeld een teef die veel te klein is en je zet daar een veel te grote reu op ter compensatie krijg je hele grote en hele kleine pups en misschien maar ééntje van de goede maat. Zo werkt het dus niet. Heb je een t kleine teef dan zoek je een reu met de exact goede maat. Dat deze reu dan een iets te grove kop heft is niet zo erg want het koppie van jouw teefje is weer perfect. Zeg maar zo.
Niet alleen uiterlijk is belangrijk met jouw lijn maar ook het karakter. Wil je werklustige honden, lieve gezinshonden, felle donders of zachte knuffels?

De teven zitten bij mij allemaal in huis en de eventuele nesten zouden ook bij mij in de huiskamer geboren worden en opgroeien. Mijn honden zijn als eerste huishonden en als tweede werkhonden. Zo wil ik ze ook socialiseren.

Het matchen met de eigenaren is heel persoonlijk. Sommigen willen meteen kiezen op uiterlijk, anderen willen wachten tot 7 weken. Sommige fokkers willen zelf combinaties maken, anderen laten het aan de pupkopers. Ik zou het aan de pupkopers laten. Ikzelf ben altijd op slag verliefd geweest op de honden die ik heb gekocht en nooit geen moment spijt. Ik geloof heilig in die klik en dat kan meteen de dag na de geboorte zijn.

Alle drie mijn meiden waren bedoeld om mee te fokken. De eerste heb ik net voordat ze loops werd uit de fok gehaald vanwege gezondheidsproblemen bij familieleden. Ze was volledig getest en goedgekeurd.
De tweede was bijna volledig klaar met testen, alleen de heupfotos moesten nog. Bleek zwaar HD te hebben. Gevalletje pech, geen enkele hond uit haar lijn heeft het. Maar goed, toch weer een behoorlijke klap.
Nummertje drie is pas 18 maanden maar ook hier gaan alweer geruchten rond over gezondheidsproblemen in de lijn.
Ik weet het niet meer, ik ben er wel klaar mee. Zeker met het oog op de steeds maar toenemende drang naar verantwoorlijkheid leggen bij de fokker. Ik zeg altijd fokken is gokken. Je kunt nog zo goed je best doen om alles uit te zoeken maar nog kan het mis gaan, dat zie je wel weer bij het verhaal van Eva.

Dat is ook vreselijk pech hebben.

Ja de fokker is vaak de pineut en de fokker die maar wat aan rommelt en nergens naar kijkt boeit het niet. En die de verantwoording nemen durven niet meer. Is eigenlijk echt te gek.

**Geplaatst**: 20-03-17 18:12

Geplaatst: 20-03-17 18:12

Dank jullie wel voor het delen van jullie verhalen!

Ik ga al jullie punten eens opschrijven om te verdiepen.

Tussendoor even een foto van onze teef van 8 maanden. Zij gaat als het goed is nog worden ingezet in de kennel van mijn schoonouders als ze oud genoeg is.

Mocht zij stammoeder worden van mijn kennel dan denk ik dat we als kennelnaam maar "v.d. Arrogantjes" moeten nemen :')

**Geplaatst**: 20-03-17 18:54

Geplaatst: 20-03-17 18:54

AbbyBlues schreef:
Het matchen met de eigenaren is heel persoonlijk. Sommigen willen meteen kiezen op uiterlijk, anderen willen wachten tot 7 weken. Sommige fokkers willen zelf combinaties maken, anderen laten het aan de pupkopers. Ik zou het aan de pupkopers laten. Ikzelf ben altijd op slag verliefd geweest op de honden die ik heb gekocht en nooit geen moment spijt. Ik geloof heilig in die klik en dat kan meteen de dag na de geboorte zijn.

Ik denk ook dat het ligt aan hoeveel ervaring mensen al hebben met het ras of überhaupt met honden. Mensen die al hun hele leven Duitse Herders hebben, mogen bij mij gewoon kiezen. Voor mensen waarbij het hun eerste hondje wordt, kunnen ze een voorkeur uitspreken, maar ik ga echt geen dominante reu/teef in een gezin zetten van leken. Ik heb al teveel ellende gezien, waarbij de hond de dupe is of dat ik weer een verknipte hond terug krijg, welke ik weer kan opknappen.

Ik weet het niet meer, ik ben er wel klaar mee. Zeker met het oog op de steeds maar toenemende drang naar verantwoorlijkheid leggen bij de fokker. Ik zeg altijd fokken is gokken. Je kunt nog zo goed je best doen om alles uit te zoeken maar nog kan het mis gaan, dat zie je wel weer bij het verhaal van Eva.

Wel ben ik het eens met de steeds meer toenemende drang die jij benoemt. Het is soms zelfs heel erg eng als je die verhalen op social media allemaal leest en daarbij dat er steeds meer verenigingen en stichtingen zijn die mensen oproepen hun fokker aan te klagen.
Daarom pleit ik ook voor open en transparant, maar helaas zijn er mensen bij die toch proberen om er financieel meer verrijkt te kunnen worden.
Je hebt niet alles in de hand, we zijn nog steeds met levende wezens bezig. Het enige wat je kan doen is je stinkende best en ook daarbij kan je heel veel pech hebben.

**Geplaatst**: 21-03-17 16:16

Geplaatst: 21-03-17 16:16

Leuk he, ik mag zo ook wel een beetje dromen soms

Maar voorlopig vind ik dat ik nog veel meer kennis moet opdoen voordat ik me mag bezigen met fokken, dus ik heb de "deal" met een vriendin (die fokt met het ras wat ik ook heb) dat zij fokt en dat ik de reuen wel fourneer hahaha

En via haar ben ik toch een beetje betrokken bij het fokken

En uiteraard heb ik wel een en ander meegekregen van de nestjes die Ollie heeft mogen vaderen

Ik heb laatst wat aan de hand gehad met een pupkoper van een nestje waar Ollie de vader van is, op papier een mooie en gezonde combinatie, waarvan een van de pups met een half jaar hersenvliesontsteking ontwikkelde. Botte pech. Zijn eigenaresse is toen op eigen houtje contact gaan leggen met alle rasverenigingen en dergelijke, kreeg echt een beetje het gevoel dat zij wilde bewijzen dat wij (de fokker en ik als dekreu-eigenaar) een foute combinatie gemaakt hadden. "koop je een met zorg gefokte rashond, gebeurt dit alsnóg".. Werd er een beetje naar van en dat heeft mij echt doen besluiten om voorlopig nog lekker niks te gaan doen met fokken en het nog even bij alleen reuen te houden hahahaha

**Geplaatst**: 21-03-17 16:24

Re: Het opstarten van een kennel

Geplaatst: 21-03-17 16:24

Dat soort dingen is inderdaad ook apart. Sowieso neem je als goede fokker in mijn ogen je verantwoordelijkheid als er iets niet goed is met je pups, verkoop je geen ongezonde pups, etc.

Maar dit soort dingen kan gewoon gebeuren. Dat is botte pech.

Ach... Zo heb ik een tijd lang Roemeense honden herplaatst als kleine stichting... Kregen we op een gegeven moment een belletje dat een van de honden was aangereden door een trekker. Of wij de kosten voor operatie op ons wilden nemen a 2000 euro.