Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
A3a1 schreef:secricible schreef:Het moeilijke vind ik dat waar je vooraf je grens legt op dat moment ook ineens heel anders kan zijn. Onze grenzen zijn in deze situaties (jonge hond met hele zeldzame kanker en een hond met hele heftige onverklaarbare klachten die niet levensbedreigend waren, over beide loopt wel een topic hier ergens) wel heel erg verschoven. Met een oudere hond of duidelijker beeld zou ik ook nu nog steeds niet voor kiezen. We hebben gewoon de pech gehad met beide honden in een heel bizar zeldzaam circuit te zijn gekomen.
Nou, vroeger was ik altijd wat nuchterder, tot pup die zware HD kreeg, is maand gezond bij ons geweest.
Heb hem laten opereren .... 2100 euro armer, alles bij elkaar, veel verdriet om pup, die echt ook andere heup ging kreupelen.
Operatie die maakte dat pup niet meer pup kun zijn, rand bot heupkom schaafde soms langs beenbot...
Vanaf dat moment ben ik weer nuchter geworden, ik sleep ze er wel doorheen, ook al souperen ze gelijk op. Maar ik moet wel het gevoel hebben dat er een basis is, dat ze zelf kunnen leven ( wat een wazige term ), er komt een moment en dan zeg ik: nu moet je het zelf doen, dan is de balans zoek.
( vast ook wazig ) maar mijn hond snapt precies wat ik bedoel.