Kuggur schreef:Het lijkt me sterk dat mensen die een werkhond nodig hebben het risico (van tijd en geldverspilling) zouden willen nemen zo een hond proberen te heropvoeden en trainen.
Tja, en toch zijn die er.
Ik heb ooit twee borders uit een onhoudbare situatie weggehaald. Niet met het idee die zelf te houden, ik heb honden genoeg. Maar om te kijken of ze nog te herplaatsen waren.
Waren van een schaapsherder, beide honden hebben zowat een jaar op een zolder opgesloten gezeten.
Beide honden zouden ooit al aan de kudde gewerkt hebben.
Afspraak met de dierenarts voor euthanasie stond al op de planning, omdat de honden niet te benaderen waren en men ze de ren niet uit kreeg.
Daar zaten ook pups, die waren natuurlijk gemakkelijker te herplaatsen.
De teef was alleen maar bang en liet zich op de grond vallen, maar de reu heeft me een aantal keren flink doorgebeten eer dat ik die in de auto had.
Het was ofwel de auto in (en dan had ie nog een kleine kans) of meteen de spuit erin.
Ik zou er eigenlijk een ophalen, de bangste, maar ik kon de ander niet zomaar opgeven. Ik wist dat diegene die ik achter zou laten het meteen al niet zou overleven.
Honden waar geen papieren meer bij waren, maar uit bekende werklijnen.
Diezelfde eigenaar heeft notabene ooit nog Bob van Tony Ottensen gefokt 
Het teefje heeft hier bijna anderhalf jaar gewoond, en die heb ik sinds eind vorig jaar goed kunnen herplaatsen, dat hondje is veranderd van over de grond kruipen naar een hondje die netjes aan de lijn loopt, los goed luisterd, eten aanpakt van mensen, zich laat aanhalen, en vrolijk speelt met de andere hond van het gezin waar ze nu zit. Dat had een happy end...
Voor de reu is het helaas uiteindelijk slechter afgelopen, daar had ik ook een fijne plek voor gevonden, op een boerderij, daar had ie aan de schapen kunnen werken aan een kudde.
Maar uiteindelijk ging het steeds slechter tussen de honden in dat gezin, en toen ie een lam doodgebeten had (zei men) zijn we hem terug gaan ophalen.
Als ie niet dat bijtprobleem had gehad had ie voor eenvoudig kuddewerk best een bruikbare hond kunnen zijn.
Nu, die honden waren in eerste instantie panisch bang voor mensen, via mijn roedel kon ik ze benaderen, maar toen de reu hier terug thuis was was die helaas ook niet meer "hond-sociaal" .
Er moet in Duitsland iets danig mis gegaan zijn, hij viel hier opeens uit het niets op mijn honden aan, ongeacht welke. Terwijl hij daarvoor met de honden goed kon meedraaien.
En toen heb ik gedacht zelfs als ik die nog getraind krijg, naar welke mensen kan ik zo een hond nog geven met een gerust hart? Niemand...
Hij heeft zowel mij als mijn man uit het niets een aantal keren gebeten, en flink ook.
Dus zo spijtig als het was, die hond was zo "beschadigd" dat je daar echt niks meer mee kon.
Ik heb dus relatief snel beslist toen hij terug hier thuis was om hem te laten inslapen.
Als het hier al niet meer ging, in een stabiel roedel, in een heel prikkelarme omgeving (wij wonen heel afgelegen haast midden in het bos), geen kinderen, waar had het dan wel nog moeten gaan ooit?
bakkabouter schreef:Opmerkelijk dat veel mensen denken dat "een goed plekje" zo gemakkelijk te vinden is. In de praktijk valt dat namelijk heel hard tegen. Natuurlijk zijn die er vast wel, maar waar dan? Hoe vind je ze? En hoe ben je er zeker van dat de mensen die beweren dat zij de juiste persoon zijn voor die hond, het ook écht zijn, en niet alleen maar dénken dat het wel goed zal komen?
Het is echt een kwestie van afwegen hoeveel kansen je een dier geeft tov hoeveel risico je ondertussen loopt. En dat is echt een verschrikkelijke rotkeuze. Op basis van de beperkte informatie snap ik hier de keuze heel goed trouwens. Het wordt ook niet zomaar gedaan, er is goed over nagedacht. In mijn ogen moet dat kunnen.
Contextschets: wij hebben een hond waarbij we echt met onze handen in het haar zitten, zij het dan dat het over een totaal verschillende situatie en een compleet ander type hond gaat. De kansen op herplaatsing achten we na een tijd rondkijken en informeren zo goed als nul. Als het bij ons niet betert binnen een redelijke periode, dan zal ze inderdaad worden ingeslapen. Ik wil niet dat ze straks bij een ander iemand ernstig verwondt, en dat ik dan moet toegeven dat we dat eigenlijk al heel lang hadden kunnen zien aankomen.
Het dilemma is me dus heel bekend, en ik heb zeker begrip voor andere honden-eigenaars in een gelijkaardige situatie.
Ik denk ook dat aardig wat mensen onderschatten wat ze in huis halen, of denken dat wel even te doen.
Kan je goed begrijpen als zou beslissen de hond in te laten slapen.
Je kunt niet alles redden...
Geplaatst: 25-05-16 12:41 
daar ben je gewoon 3x per dag mee aan het frisbeen zo ongeveer maar het is een super beest, als je weet hoe je er mee om moet gaan.