Onmensen hadden ze op 4 weken oud uit de auto in de berm gegooid, net afval....
Zijn zo'n lieverdjes
Als ik achter naar de weides ga, lopen ze ook net als hondjes achter mij aan en komen ook netjes weer mee terug
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Onmensen hadden ze op 4 weken oud uit de auto in de berm gegooid, net afval....



)
)
) en mijn vriend was direct verkocht. Het was een heel gevecht om haar uit haar mandje en in de reismand te proppen en ze keek zo boos dat aaien ook geen succes leek, maar eenmaal thuis bleek het zo'n schatje te zijn 



Alhoewel hij nog veel meer mensen en dieren vrienden heeft
Angst agressief, broodmager en nog helemaal niks geleerd. Ze heeft een week in het asiel gezeten en daarvoor 2 jaar bij mensen in de tuin geleefd waar ze niet uit kwam. En ze heeft een lidteken van de andere hond de ze hadden. Die mensen gingen scheiden en hebben haar naar het asiel gebracht.
) en een dove Dalmatiër die als pup anders afgemaakt zou worden.
Citaat:Als laatste mijn vriend, ook hij is een tweedehandsje![]()
hihihihi.
Mooi dier!!
Wat een leukerdje
Leuk he, dat ze zo meewandelen.
Het is ook een lieverd zo te zien.
) en hij was totaal het vertrouwen kwijt in volwassen mensen, hij kwam wel gelijk naar me toe in het asiel maar eenmaal in huis had hij zoiets van "als jij daar zit dan ga ik helemaal aan de andere kant van het huis". Het duurde echt een half jaar voordat hij wat rust kreeg en wat meer vertrouwen, een jaar voordat hij nog meer vertrouwen kreeg. Mijn voorwaarde was dat hij lief moest zijn voor mijn kind en dat was hij, de rest konden we aan werken. In die 6 jaar is het echt mijn maatje geweest waarmee ik kon lezen en schrijven, als hij even niet lekker in zijn vel zat hield ik er rekening mee, als hij door had dat ik teveel pijn had gaf hij aan dat ik moest stoppen. Hij had zware artrose in zijn achterpoten maar gaf nooit op. rocymax schreef:Szan, ja he, het voelt heel erg dankbaar. heb je ook een foto van je kat?? (ben nieuwsgierig)




. Lijkt me ontzettend dankbaar. 



) dat ik iets wilde doen, al was het maar zoiets kleins als een asieldier adopteren en dan bij voorkeur een wat moeilijker plaatsbare kat. Dus toen Muts helaas ook veel te vroeg overleed heb ik in het asiel de toen tweejarige Caítlin uitgezocht:
.
) en zelfs een pluche schildpad kreeg de volle laag. 
Flew schreef:Ik heb een kleine vijf jaar geleden mijn bejaarde kat (toen ook al bejaard) uit het asiel gehaald. Ik wilde graag een oudje een kans geven op een fijn, blijvend, huisje en heb dus bewust om de oudste langzitter gevraagd en die meegekregen. Nooit spijt van gehad, hij is geweldig.
(formaat middelgrote hond)
was zo zielig...