
Lieve Nikki,
Meisje van me, je bent er niet meer
We wisten het al lang.. dit gebeurd een keer
Toch als het zover is..
God wat een gemis..
Nooit meer je staart als drumstel..
Nooit meer helemaal opgaan in je spel..
nooit meer onder het bed hoeven kruipen bij onweer..
nooit meer daardoor klem zitten zoals die ene keer…
geen kwijlebabbels meer in je drinkbak…
of na het boodschappen doen met je kop in de plastic zak..
niet meer op je rug liggen om ons uit te dagen…
en met je staart drummen om aandacht te vragen…
Geen paardepoep meer eten uit het weiland…
Of kijken of je erbij kan vanaf de zijkant….
Niet meer rennen op het ijs als het er ligt…
Of vragen om koekjes waar ik altijd voor zwicht..
Nooit meer vol verwachting met je touw in je bek bij de deur wachten…
Want baasje komt thuis en dat is een momentje van smachten..
Nooit meer Bobbie uitdagen…
Of knuffels vragen..
Niet meer zonnen op je favoriete plekje in de tuin tegen het hek..
Lekker sudderen in 30 graden met je tong uit je bek..
Geen uitstapjes meer naar het twiske of het strand..
Waar je op konijnenhollen jacht ging met je kop onder het zand…
Zoveel herinneringen en mooie momenten laat je achter..
Je mooie leven doet de pijn iets verzachten..
Bobbie ligt nu op jouw plekje met een botje in zijn bek..
Hij mist je lieverd en dat is ook niet zo gek..
Jullie zijn even oud en een heel leven samen..
Hij voelde wel dat we niet voor niks vanmorgen samenkwamen..
Hij is heel stil en mist zijn vriendin met haar stinkende windjes en haar slijmwangen..
En er is niks of niemand die dat plekje voor hem kan vervangen..
Rust zacht lieve Nikita, bedankt voor alle liefde die je ons hebt gegeven..
Wat achterblijft is veel verdriet maar herinneringen voor het leven..

