Blitz stonk omdat ze zichzelf niet meer wastte, ging graag in haar kattenbak liggen...
Gisterenavond om half 10 gebeld, het was niet goed, we waren er om 20 voor 10 maar ze was net zelf gestorven. Vind het echt rot dat het zo snel is gegaan, heb niet meer afscheid van haar kunnen nemen toen ze nog leefde. Ze had last maar geen pijn, heb haar nog een laatste keer goed geknuffeld, mijn man en beste vriendin waren erbij en hadden evenveel pijn als ik, ze was hier echt door iedereen geliefd.
Ik heb de uitslag van de bloedtest nog niet, maar haar ogen zagen volledig geel, en ze plastte bloed. Ze mocht maar 16000 witte bloeddingetjes hebben en ze had er 120000. Haar lever en nieren hadden het begeven. De eerste dierenarts had gezegd dat ze koorts had en had me dus ook koortsremmende middelen gegeven wat haar niet ten goede is gekomen, dus die mogen een fikse telefoon verwachten! Mijn eigen dierenarts had me 's middags al gezegd dat ze het waarschijnlijk niet ging halen, maar we hebben het toch geprobeerd. Ze heeft tot haar dood op een warm kersepitkussentje mogen liggen.
We hebben haar halsbandje meegenomen en gaan haar laten cremeren, zodat ze altijd nog een beetje bij ons is.
Morgenochtend ga ik met mijn andere kat naar de dierenarts om ook een test te laten uitvoeren, voor het zekerste.
@Chiqa: de laatste dagen heb ik water en voedsel gevoerd met een pipet, gisterenochtend heb ik het letterlijk in haar strot gestampt omdat ze begon te braken op de pipet, we hebben echt alles gegeven maar het mocht niet zijn.
2 jaar en weg, snap het nog steeds niet. Heel de dag hoop gehad en dan sterft ze zonder ons, alleen in een dokterspraktijk, voel me er zo rot over... Had haar liever thuis laten gaan, in de zetel op haar eigen plekje.
Maar ze heeft geen last meer en is waarschijnlijk weer muizen aan het vangen in haar kattenparadijsje...
Heel stom, wat donderdag de eerste dierenarts als 'verkoudheid' verklaarde is geïndigd in haar dood. Kan het nog steeds niet beseffen dat ze nu niet op mijn schoot ligt, zeurend achter haar knuffels. Ze kwam altijd over de leuning van de zetel eerst haar poot op je schouder zetten en kroop helemaal over je om het beste plekje te vinden. Ik heb soms op haar gevloekt maar nu vervloek ik mezelf daarvoor.
Verdorie meisje, waarom jij...