Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-07-09 11:51

Geplaatst: 20-07-09 11:51

Het is een lastige om te beantwoorden. Wij hebben helaas al heel wat honden moeten laten gaan om verschillende redenen en leeftijden en allemaal hebben ze een speciaal plekje en denk ik er nog regelmatig met weemoed en soms ook vreugde of verdriet aan terug. Soms hoor ik een liedje en schiet ik zonder reden vol om om een hond die al heel wat jaren dood is. Of zijn we op een plek waar er een altijd heel veel lol heeft gehad en dan kan het er hard inhakken.

Ik denk niet dat er een vaste periode van rouw is. Zo van het is nu 8 maanden geleden en dan vergeten en nooit meer aan terugdenken. Ik denk ook dat er verschil in lengte van rouw is als een hond onverwachts overlijd of op veel te jonge leeftijd dan een oudje dat een lang en mooi leven achter de rug heeft en gewoon op is.

**Geplaatst**: 20-07-09 11:54

Geplaatst: 20-07-09 11:54

Toen onze eerste hond twee jaar geleden overleed,
was ik daar echt stuk van.
Mijn ouders hadden Spike [officieel Jema van de Stille Jager] al voordat ik geboren werd,
dus ik heb hem mijn hele leven lang bij mij gehad.
Het was een hele lastige hond, echt een kronkel in zijn kop en superdominant,
dit konden mijn ouders bij de fokker al zien: toen Spike als pup op de fokker haar schoot zat,
gromde hij zelfs naar zijn moeder als zij langs liep.
Het hele gezin heeft vaak voor Spike moeten vechten, we hadden echt een band met hem.
't Was gewoon mijn grote broer. Hij had zo'n uitgesproken karakter.

Op vijftienjarige leeftijd lag hij heerlijk te slapen op de tuinstoel,
tot hij ergens van schrok en er af viel.
Spike bewoog goed, had een goed gewicht, had nog nergens last van behalve dat hij een beetje doof werd.
We hebben hem naar de dierenarts gebracht vanwege een inwendige bloeding,
en toen hij geopereerd werd zagen ze dat zijn hele binnenkant vol zat met tumoren.
Toen de dierenarts belde heeft mijn moeder meteen beslist dat hij ingeslapen moest worden,
ze wilde het hem niet aandoen om hem wakker te maken, zodat wij hem nog even een aaitje konden geven,
om hem vervolgens te laten inslapen.
Spike is tijdens zijn operatie ingeslapen en we waren er stuk van. We hebben zijn mandje meegenomen,
en zijn favorite kleedje. Daar werd hij ingelegd, en konden we afscheid van hem nemen.
We hebben hem nog even geaaid, even om hem gelachen omdat z'n lip iets om hoog zat,
en toen ontzettend hard gehuild.
Gelukkig had iedereen in onze omgeving er begrip voor. We hebben er wel echt dik een week verdriet van gehad,
daarna hebben we het een plekje kunnen geven,
ook omdat hij al zo oud was en een mooi leven heeft gehad,
geen lijdensweg is afgegaan en vandaag missen we hem nog steeds.
We hebben zijn halsbandje bewaard, die ligt naast het fotolijstje met zijn foto erop,
op de kast.
[ik zit nu ook bijna te janken, pff hahaha]

**Geplaatst**: 20-07-09 12:04

Geplaatst: 20-07-09 12:04

Ook wij hebben een aantal honden moeten laten gaan. Onze Sonja (asbakje) is 15 jaar geworden en was op.... De nieren werkten niet meer en we moesten haar laten gaan. Was in een weekend over. Drama ten top. Ik was met de hond opgegroeid.
Na een half jaar hebben we Max in huis gehaald, een ras echte jack russell met stamboom.
We vonden het te stil in huis. Geen trippelde pootje meet op het laminaat.
Max was net 3 jaar een kreeg epilepsie.
Was eerst een eenmalige aanval. Op zijn 4 de kreeg hij nog een aanval. Toen is het gevecht begonnen tegen deze ziekte.
Medicijnen, bloedwaardes bepalen enz enz.
We hebben hem moeten laten gaan op 6 jarige leeftijd.
Hij bleef in een aanval en kwam er niet meer uit.
De weken voor het voorval was het een schim van zichzelf. Al een half jaar zat de hond niet goed in zijn vel.
Kreeg wekelijk een aanval en we konden ze niet stoppen.
Op een zondagavond hebben we de knoop doorgehakt.

Mijn moeder was kapot, die had met onze Max geen sociaal leven meer. Alles voor de hond. Geen familieuitjes meer plannen, want Max moest zijn medicijnen hebben. Niet allemaal tegelijkertijd op verjaardagsvisite want er moest een bij Max blijven voor als hij een aanval kreeg.

De week dat Max werd ingeslapen leefde mijn moeder bijna niet meer. Ze at niet meer, sliep erg slecht. Huilde alleen maar.
We hebben thuis heel snel besloten om een nieuwe hond te nemen.
Misschien te snel voor mijn moeder maar we moesten wat......
Al 2 weken daarna kwam onze Djock. Weer een jackrussell, maar dit keer van een gelegenheidsnestje.
Stamboom doet ons niets meer.
Van de fokker hebben wij nooit meer iets gehoord, helaas....
Ook al zitten ze hier ook op bokt met paarden.
Mijn moeder heeft de eerste week niets van Djock moeten hebben maar achteraf was het een erg goede beslissing.
Na een half jaar hebben we er een 2de pup bijgenomen. Nu kwam onze Puck.
Het verdriet om max had een plekje gekregen, en ze is super blij met onze honden.
Ze zegt nog wel eens ik had ze alle maal nog moeten hebben, maar helaas weet ze ook dat dit nooit had gekunt.
Dit alles is nu 3 jaar terug. En nu pas kan mijn moeder aan Max denken zonder te huilen. Ze heeft het nu een plekje gegeven en wist dat het niet anders kon.

**Geplaatst**: 20-07-09 12:05

Geplaatst: 20-07-09 12:05

yamcha,dat is wat ik ook heb,een oude hond die zijn leven geleefd heeft,tuurlijk mis je deze hond,je hebt van hem/haar gehouden,zou niet goed zijn als je geen verdriet ervan zou hebben,maar het is dan wel "goed" ..

kleine kimmie is niet goed,je hoort geen baby's in te laten slapen ,een hondje in te laten slapen met 4 grote hondentanden,en voor de rest puppie tandjes...en die zo speels en blij zijn,en nog een heel leven zouden moeten hebben...is echt zo afschuwelijk..

overigens ben ik niet zo van de vaste spullen bij een hond,we hebben hier zoveel honden rondlopen,dat iedereen ligt overal en nergens,hebben de riem om die voor handen ligt,geen eigen riemen of bandjes,geen eigen kussens enz...

wat we wel hebben gedaan bij heca is haar balletje waar ze gek op was mee begraven...

en kimmie heeft haar eigen knuffels bij zich,haar leeuwtje en haar sylvester...dat was echt voor mij te confronterend om deze in huis te laten liggen,trek het nu al amper,laat staan dat je dat soort spulletjes vind,maar bv haar puppie bandje,die ze amper heeft gedragen,die gaat gewoon door naar een volgende pup,dat heeft voor mij geen waarde als dat dat echt van kimmie was

**Geplaatst**: 20-07-09 12:17

Geplaatst: 20-07-09 12:17

Eigenlijk is het best wel gek dat mensen dus verschillend omgaan met het hergebruiken van spullen. Hier ook geen eigen kussens of speelgoed, alle honden mogen liggen waar ze willen. Maar hier ook hergebruik van halsbanden, riemen en etensbakjes. Onze oude Wesley heeft de leren halsband en etensbak van Kazan. De halsband is nu rond de 22 jaar denk ik en de etensbak denk ik 18 jaar of zo. En toen onze 2e witte herder overleed afgelopen februari was het duidelijk dat een volgende witte herder zijn etensbak zou krijgen en halsband zou gaan dragen. Die blauwe band hoort gewoon om een witte nek en gelukkig is Chivas daar nu al ingegroeit. Alleen Kimmies halsbandje is niet hergebruikt, dat gerinkel gaf ons allebei een verdrietig gevoel vandaar dat Donja een nieuwe halsband heeft gekregen die ook beter is voor haar nekje en de halsband hangt gewoon op de vaste plaats..

Wat we ook doen is dat we geen penning terugbrengen naar de gemeente, het idee dat een wildvreemde hond met 'hun' nummer zou rondlopen. Daar heb ik wel even moeite voor moeten doen maar ook die worden hergebruikt.

En Kimmie ik kan me voorstellen dat een pup die dood moet volledig tegen alles ingaat wat normaal zou moeten zijn. je haalt een pup in huis omdat hij de oude garde moet gaan vervangen en niet dan stiekem zelf eerder doodgaan. Wij hebben dat gehad met Sylvester. Onze oude merrie was al flink op leeftijd en alles behalve gezond. Sylvester werd geboren en meteen was duidelijk die hoort bij ons. Uiteindelijk hebben we hem 1 dag na zijn 2e verjaardag moeten laten inslapen om een stom ongelukje in de wei. En onze oude merrie heeft hem 3 jaar overleefd. Daar zijn we ook erg lang goed verdrietig en boos om geweest. Dat hoort niet.

**Geplaatst**: 20-07-09 12:23

Re: hoe lang rouw je om je overleden hond?

Geplaatst: 20-07-09 12:23

De spullen van onze overleden honden tja die worden ook weer herbruikt.
De halsbanden ( van 2 honden en een kat) die liggen bij de beestjes in de urn. We hebben de honden laten cremeren en die staan in een mooie urn boven op de kast. De kat zijn tuidje ligt hier ook bij.
Kat ligt begraven in de tuin.
Een tennisbal van Max ligt hier ook bij. Die is verboden toegang voor de honden die er nu zijn.
Op een of andere manier willen ze daar ook niet mee spelen.
Heb trouwens nog een keer gezocht om de chip van Max. Ik denk dat die mee verbrand zijn.
Beetje cru maar ik wilde na een jaar wel weten waar die gebleven was. Max had nog geen eigen potje, die stond nog steeds in het potje waar in die was thuis gekomen. Met het overstorten in zijn ander pot ben ik even gaan zoeken.
De penningen zijn altijd bij ons gebleven.

**Geplaatst**: 20-07-09 12:25

Geplaatst: 20-07-09 12:25

Ik herkend dit.
Ik heb mijn rottweiler moeten laten inslapen op de operatietafel in oktober vorig jaar. En in april haar beste maatje een mechelse herder.
Ondanks dat we nog twee jacky's rond hebben lopen, mis ik deze twee dames nog steeds. Ook bij ons hangen er foto's en potloodtekeningen in het huis, de halsbanden en riemen hangen nog trouw aan de kapstok en staan ze samen in een urn op een tafel met kaarjes en foto's. Die kaarsjes branden wij elke avond trouw.
En met regelmaat betrappen we ons er op, dat als die twee kleintjes wat uitspoken dat we inplaats van hun naam de namen van de twee overleden dames roepen.

Met alles missen we ze nog steeds, al kunnen we er samen ( mijn man en ik ) er wel steeds een beetje beter over praten.

Het heeft tijd nodig en dat sommige mensen zo raar kunnen reageren, ach daar kijk ik niet meer van op.

**Geplaatst**: 20-07-09 12:27

Geplaatst: 20-07-09 12:27

ja maar ja hier niet hergebruiken,phoe dat wordt lastig ,de meeste honden slapen op de bank en in bed,steeds een nieuw bed aanschaffen en nieuwe bank

nee is geen doen hier,daarnaast ,ze hebben hier geen eigen spullen,en als er nieuwe spullen kopen dan is het voor alle hondjes....ik hecht geen persoonlijke waarde aan mandjes,dekentjes,voerbakken enz,is allemaal voor algemeen gebruik...

maar bv dat leeuwtje van kimmie,dat ding heeft echt 6 jaar in een doos gezeten,en zij was zo gek op dat leeuwtje,het was echt haar bijtbeestje...ja..dan gaat dat wel met haar mee,dat hoorde bij kimmie

**Geplaatst**: 20-07-09 15:00

Re: hoe lang rouw je om je overleden hond?

Geplaatst: 20-07-09 15:00

ik heb mijn hond op 17 jaar moeten in laten slapen, en op dierendag, niet bewust maar kwam zo uit, wel appart gevoel, een hele moeilijke beslissing en was zelf toen ook 17, en heb hem men hele leven gekend, en opgevoegd, groot verdriet, maar het beste voor hem toen.

Is inmiddels alweer 9 jaar geleden, en mis hem nog steeds, niet meer elke dag, maar wel regelmatig, heb een foto van hem in men gang hangen, zodat hij toch nog een beetje bij me is.

**Geplaatst**: 20-07-09 16:23

Geplaatst: 20-07-09 16:23

kimmie261 schreef:
yamcha,dat is wat ik ook heb,een oude hond die zijn leven geleefd heeft,tuurlijk mis je deze hond,je hebt van hem/haar gehouden,zou niet goed zijn als je geen verdriet ervan zou hebben,maar het is dan wel "goed" ..

kleine kimmie is niet goed,je hoort geen baby's in te laten slapen ,een hondje in te laten slapen met 4 grote hondentanden,en voor de rest puppie tandjes...en die zo speels en blij zijn,en nog een heel leven zouden moeten hebben...is echt zo afschuwelijk..

Is ook een heel onnatuurlijk iets om een puppie te moeten laten inslapen, Beau heeft een lang en goed leven gehad, maar je hoort geen baby's in te hoeven slapen.......

Snap jouw verdriet (en je woede en opstandigheid) ook heel goed, het hoort niet, is niet goed....... en je hele gevoel, alles gaat er tegenin.......

Dikke knuf meis, ik leef met je mee, pb box blijft openstaan hoor!

**Geplaatst**: 20-07-09 20:30

Geplaatst: 20-07-09 20:30

karuna schreef:
Eigenlijk is het best wel gek dat mensen dus verschillend omgaan met het hergebruiken van spullen. Hier ook geen eigen kussens of speelgoed, alle honden mogen liggen waar ze willen. Maar hier ook hergebruik van halsbanden, riemen en etensbakjes. Onze oude Wesley heeft de leren halsband en etensbak van Kazan. De halsband is nu rond de 22 jaar denk ik en de etensbak denk ik 18 jaar of zo. En toen onze 2e witte herder overleed afgelopen februari was het duidelijk dat een volgende witte herder zijn etensbak zou krijgen en halsband zou gaan dragen. Die blauwe band hoort gewoon om een witte nek en gelukkig is Chivas daar nu al ingegroeit. Alleen Kimmies halsbandje is niet hergebruikt, dat gerinkel gaf ons allebei een verdrietig gevoel vandaar dat Donja een nieuwe halsband heeft gekregen die ook beter is voor haar nekje en de halsband hangt gewoon op de vaste plaats..

Wat we ook doen is dat we geen penning terugbrengen naar de gemeente, het idee dat een wildvreemde hond met 'hun' nummer zou rondlopen. Daar heb ik wel even moeite voor moeten doen maar ook die worden hergebruikt.

En Kimmie ik kan me voorstellen dat een pup die dood moet volledig tegen alles ingaat wat normaal zou moeten zijn. je haalt een pup in huis omdat hij de oude garde moet gaan vervangen en niet dan stiekem zelf eerder doodgaan. Wij hebben dat gehad met Sylvester. Onze oude merrie was al flink op leeftijd en alles behalve gezond. Sylvester werd geboren en meteen was duidelijk die hoort bij ons. Uiteindelijk hebben we hem 1 dag na zijn 2e verjaardag moeten laten inslapen om een stom ongelukje in de wei. En onze oude merrie heeft hem 3 jaar overleefd. Daar zijn we ook erg lang goed verdrietig en boos om geweest. Dat hoort niet.

Een halsband van 22 jaar oud, dat moet mijn vriend niet horen

Ik koop eens per jaar een nieuwe halsband, de oude is dan echt versleten naar mijn idee O:)

Mijn vriend vind halsbanden belachelijk duur en gebruikt net zo lief een oude stijgbeugelriem, als ik een nieuwe aanschaf hebben we er altijd discussie over

**Geplaatst**: 21-07-09 11:36

Geplaatst: 21-07-09 11:36

diessel schreef:
karuna schreef:
Eigenlijk is het best wel gek dat mensen dus verschillend omgaan met het hergebruiken van spullen. Hier ook geen eigen kussens of speelgoed, alle honden mogen liggen waar ze willen. Maar hier ook hergebruik van halsbanden, riemen en etensbakjes. Onze oude Wesley heeft de leren halsband en etensbak van Kazan. De halsband is nu rond de 22 jaar denk ik en de etensbak denk ik 18 jaar of zo.

Een halsband van 22 jaar oud, dat moet mijn vriend niet horen
Ik koop eens per jaar een nieuwe halsband, de oude is dan echt versleten naar mijn idee
Mijn vriend vind halsbanden belachelijk duur en gebruikt net zo lief een oude stijgbeugelriem, als ik een nieuwe aanschaf hebben we er altijd discussie over

Laat het hem lezen zou ik zeggen

Na een jaar zijn ze echt niet versleten hoor als je een goede koopt. Ik moet er niet aan denken, ieder jaar een nieuwe

Veel te duur en de honden hechten hier ook echt aan HUN halsband.

steunt de omgeving je bij de rouw van je hond