Toen onze zoon geboren werd, hadden we een Duitse Herder van 9 jaar oud die niet aan kinderen gewend was. Oei, wat heb ik in angst gezeten, maar allemaal om niets dus. Bij de geboorte was tie beneden, later mocht tie er ook bij. Hij snuffelde aan het kind en het was goed. als er visite kwam, lag zij er ook bij. later mocht de hond altijd mee naar boven als ik de baby uit zijn bedje ging halen. En wandelen deden we samen, baby mee in de kinderwagen. we hebben heel wat afgewandeld. later toen mijn zoontje wat groter werd en ging kruipen, hebben we altijd gezegd dat hij niet bij de mand mocht komen. En als de hond stond te eten, moest hij de hond ook met rust laten. geen lievere hond gehad als die. Ze heeft nooit gemopperd naar onze kinderen. Later kregen we collies en die konden nog wel eens naar de kinderen mopperen als ze het niet eens waren hoor.
Maar over het niet alleen laten van kinderen met honden, vind ik in praktijk erg lastig. Als je kind in de kamer speelt en de hond is er ook en je moet naar de wc, doe je toch niet de hond de kamer uit. Of de bel gaat en je moet naar de deur. De telefoon gaat en je let even niet op. Even was uit de machine halen. er zijn zoveel dingetjes die je even doet, terwijl kind in de kamer is en hond ook. In de praktijk werkt dat niet altijd.